From hate to love

Chapter 67

'Weetje Selma.' Klinkt er achter me. Ik knik als teken dat ik luister terwijl hij zich omkleed. 'Ik mis mijn moeder.' Ik hoor letterlijk de brok in zijn keel.
Dat doet me automatisch aan mijn vader denken.

'Wie is daar?'
'Ik ben het lieverd van me!'
'Papa? Ben jij dat?'
'Ja schat ik ben het papa'
Ik liep naar hem toe maar steeds als ik dacht dichter te komen werd het verder.
'Papa sta stil'
'Ik sta stil lieverd' hij trekt zijn armen open.
'Kom naar me toe'
Ik knikte en begon weer te lopen, maar weer kwam ik niet verder.
'Luister lieverd, ik hou van je ik hou van je moeder van Fouad van jullie allemaal onthou dat jullie zijn het mooiste wat me is overkomen.'
'Papa wat wij houden ook van jou maar waarom zeg je dit plots?'
'Ik wil dat jij goed op je moeder let en je broer ookal is hij ouder dan jou en doet hij groot hij is nog piepklein.'
Ik lachte.
'Papa, waar ga je heen?'
'Ergens, maar we zien elkaar wel ooit daar.'
Plots werd alles wit.

Hij heeft tenminste en weg gevonden om afscheid te nemen.
Ik slik als ik de tranen voel opkomen, maar ik ga ze inhouden. Niet nu Selma. Hou je sterk Selma, voor hem.
'Selma gaat het?' 'Ja.'
'Je dacht ook aan hem of niet.' Ik hoor hoe hij op zijn bed ploft en vast zijn broek probeert aan te krijgen.
'Het spijt-' 'Je hebt helemaal niets gedaan Nassim, sterker nog zoals ik het me herinner heb je me gesteund ook al duwde ik je weg.'  'Je bent sterk.' 'Jij ook Nassim, jij ook.'

'Je mag je omdraaien.' Zegt hij na een lange stilte.
Als ik me omdraai laat hij me een van zijn warme glimlachen zien. Ik laat mijn ogen keurend over hem heen gaan. Hij heeft een zwarte broek aan en voor de verandering een witte hemd met knoopjes die hij open heeft gelaten. Ik vergroot mijn ogen extra groot en knijp mezelf of ik niet droom. Hij heeft zijn hemd open gelaten? Je ziet gewoon zijn naakte bovenlijf. Ik bloos en kijk dan meteen weg. 'Nassim. je. Euh. hemd.' Hakkel ik en voel me nog roder worden. Ik wed dat hij aan het grijnzen is nu. 'Ik wilde je dat vragen, ik kan mijn armen niet te lang hoog houden.' Shit nee. Nee. Nee. Niet zegen wat ik denk dat je gaat zegen. Nee.
'Wil jij mijn hemd voor me knopen.' Waarom universum? Waarom.

Als ik hem weer aankijk grijnst hij amuseren naar me. Ik knik en loop naar hem toe. 'Je mag dichter komen hoor ik bijt niet.' Zegt hij als ik hem op een afstand aankijk. Ik knik en zet nog een stap dichter waarna ik mijn armen uitstrek om zijn hemd te knopen. Ja ik sterkte mijn armen, ik kon er net bij ik ga echt niet pal voor hem staan liever deze afstand houden. 'Selma.' Hij rolt met zijn ogen en komt zelf dichter bij me staan. 'Zo is beter toch.' Fluistert hij. Ik knoop zijn hemd trillend dicht. Hij staat gewoon te dicht bij ik voel hem letterlijk op mijn nek ademen. 'Zo.' Zeg ik als ik zijn laatste knoopje knoop. Hij glimlacht en net dat ik een stap naar achter wil zetten pakt hij mijn arm vast en trekt me nog dichter tegen hem aan.

Ik kijk naar zijn hand die mijn arm vast had even aan, maar richt me dan op hem. Zijn ogen kijken me warm aan? Ik kan het niet plaatsen. 'Waar waren we ook al weer gekomen voor dat er iemand binnen kwam.' Fluistert hij terwijl zijn ogen nog steeds verbonden zijn met mijn ogen.

I know I know, sorry volgende deel word langer.
Loveya'all

Kuskus foodlover🍕