From hate to love

Chapter 58

'Tazz is hier wahed bom om ploft   ofwat.' 'Weet ik veel Bilal, mama zegt dat ons kamer altijd vies is ze heeft die van Selma nog niet gezien zeker.' 'Tfooee wat is dit.' 'Wat broertje?' 'Dit dit.' 'Dat noemt men een onderbroek Fouad.' 'Ik weet wat dat is maar ieuw.' 'Kijk haar wakker worden.'
'Ik haat jullie sukkels.' Fluister ik terwijl ik mijn kwijl weg veeg en mezelf overeind trek.
'Hoezo is jou kamer zo vies?' Zegt Bilal die naar de onderbroek kijkt. 'Hoe laat is het?' 'Half twee.' 'En wat doen jul-'
NASSIM!
'Wat doen jullie hier!?' Ik kom overeind en loop ongemakkelijk naar mijn kast. 'Jou wakker maken deuh.' Zegt Fouad die mijn kamer uitloopt. Is Nassim weg dan? Wanneer? Hij heeft me terug op bed gelegd?

'Selma heb je plannen vandaag.' Hoor ik Bilal achter me. Ik schud mijn hoofd. 'We gaan iets leuks doen.' 'Hmm.' 'Selma!' 'Wat?' 'Waar zit je met je gedachtes?' 'Euhm nergens.' Ik probeer mijn gezicht te verbergen in mijn kast zodat hij niet ziet dat ik lieg. 'Bilal ik ga me omkleden gaa.' Ik hoor hem een klak geluid maken met zijn tong maar meteen daarna hoor ik de deur achter me dicht gaan. Ik haal opgelucht adem en doorzoek mijn klerenkast grondiger. Vandaag geen broek Selma is lekker weer.

Na jaren haal ik er uiteindelijk een fel lange jurk uit die precies net boven mijn enkels komen van onder. Ik haal mijn dunne witte jacket er ook meteen uit want die ga ik erover aandoen.

Als ik helemaal klaar ben breng ik wat mascara en spuit ik nog wat parfum op. Ik trek mijn laatste krul wat uit elkaar  met mijn handen en gooi mijn haar los. Ik heb gekruld met stijltang want mijn natuurlijke krullen wilden niet mee werken.

Ik loop naar beneden waar ik mijn moeder groet met drie wangkussen.
Bilal die aan de deur staat te wachten klapt in zijn handen als hij mij ziet aankomen. 'Waarom the fuck duurde het zo lang?' 'Ik was me aan het klaar maken.' 'We gaan gewoon hier niet naar een bruiloft.' 'Het is elke dag feest broer elke dag.' Zeg ik smigish.
Ik trek mijn witte nike  schoenen aan en volg hem wanneer hij de deur uitloopt.

Kort daarna zitten we in de auto, luid mee te zingen met de liedjes die zich afspelen. 'Waar naartoe broer?' 'Ik heb afgesproken met vrienden van me lieve zusje.' 'Wat en waarom moet ik d-' 'Mijn vriend heeft een zus en ja hij vond geen oppasser dus ik dacht dat jij me wel een gunst zou doen?' Zegt hij poeslief. Ik sla op de auto deur en kijk boos voor me uit. 'Je meent die?' Zeg ik na een lange stilte. Ik zie hem vanuit mijn ooghoek knikken. Een diepe zucht verlaat mijn mond. 'Pleasse Selma ik beloof je dat we dan nog iets leuks gaan doen.' Hij parkeert de auto en kijkt me met die grote puppy ogen aan. Ik kijk weg maar hij trekt mijn hoofd terug naar hem. Zijn ogen zijn groter en puppyer achter geworden terwijl hij zijn lippen pruilt. Een hele lange diepe zucht verlaat mijn mondhoek. Hij kijkt me nog steeds afwachtend aan en ik span mijn wenkbrauwen denkend aan.   
'Oké dan rare.' Breng ik er dan uit als ik hem zie glimlachen. Hij trekt me in een knuffel en ik krijg haast geen lucht binnen. Ik sla op zijn arm als teken dat hij me moet loslaten. 'Start de auto nou maar dan kunnen we gaan.' 'Waar we zijn er al?' 'O.'

Ik kijk toe hoe Bilal de deur voor me open doet, lekker bedien me maar.
Ik scan het plein of ik zijn vrienden zie maar geen spoor van zijn vrienden, alleen van wat rare meisjes waarvan je haast hun onderbil kunt zien en wat oude mensen die zitten te kletsen.
'Kom dan.' Ondertussen is Bilal al wat verder dan mij hij heeft er blijkbaar zin in.

'Heb je leuke mensen ontmoet waar je was?'  'Ja echt leuke mensen met eentje heb ik ook afgesproken vandaag.' Zegt hij zoekend om zich heen naar zijn friends. 'Ook leuke meisjes?' Hij stopt met zoeken en kijkt me doordringend aan. 'Ja wat ik vraag het maar.' Zeg ik. 'Dus?' Breng ik uit als ik zie dat hij nog steeds niks heeft gezegd. 'Nee geen leuke meisjes.' Zegt hij dan en zoekt verder. Oh leugenaar. Why the fuck you lying?

'Daar zijn ze.' Ik volg zijn hand die hevig zit te zwaaien. Ik zie een groep jongens naast elkaar staan geleund tegen de muur ik tel er vijf. Eentje komt me van ver bekend voor maar ik denk er niet veel over na hij lijkt vast op iemand. Ik loop achter mijn broer aan en groet ze allemaal met een hand. Als ik de laatste groet maken onze ogen een verbinding. Ongemakkelijk kuch ik als ik weg kijk maar zijn ogen nog steeds aanvoel.
Ik ken hem ergens van?
Ik draai subtiel terug naar hem toe om hem te scannen maar hij keek net op dat moment ook.
'Aarde aan Selma.' 'Huh wat.' Ik zie mijn broer klappen in zijn handen als ik eindelijk wakker word. 'Dit is Maysa het zusje van Brahim, hij daar.' Ik lach naar Brahim die naar me glimlacht en knik dan naar mijn broer als teken dat ze kunnen gaan.