From hate to love

Chapter 93

'Nu.' Zegt hij om de stilte te onderbreken en onze oogcontact ook te verbreken. 'Je ziet er echt veel te mooi uit om gewoon naar de overkant te komen.' Zegt hij. Ik kijk blozend weg.

Ik begrijp mezelf niet. Ik zou boos moeten zijn, razend. Hij wilde tenslotte mijn leven kapot maken. Als hij dat echt had gedaan dan was ik nu onterecht vuilnis dan had hij echt mijn leven kapot gemaakt dan was ik mijn respect kwijt. Dan was ik mijn trots kwijt. En mijn broer zit ook in de gevangenis door hem. Ik zou moeten schreeuwen en hem slaan. Ik zou al zijn waardevolle spullen hier in huis breken en dan het huis verlaten. Ik zou hem-

'Je kunt gaan.' Onderbreekt hij mijn gedachten. Ik kijk verward op naar hem. 'Ik ben ook niet dom Selma, je wilde antwoordden je hebt ze. Ga nu naar je boyfriend straks bevriest die gast nog.' Betrapt kijk ik naar de grond. 'Ik weet dat wat ik zei en voel niets veranderd tussen ons, en ik kan daar mee leven. Deze keer wil ik nog harder proberen en mijn emoties geen controle over me laten nemen.
'Ik gun het jou.' Zegt hij na een korte stilte. 'Want ik hou echt van je.' voegt hij fluisterend toe.
En raar gevoel neemt beslag van me. Een van die gevoelens die ik nu ervaar zijn schuldgevoelens. Ik voel me schuldig dat hij metaal helemaal uitgeput is ook al is het niet mijn schuld.
Hij staat recht en kijkt me afwachtend aan. Ik hoest en sta dan ook recht. Hij loopt voorop naar de deur en ik volg hem maar. Als hij zijn hand plaatst op de deurvat lijkt hij zich te bedenken en draait hij zich om. Hij stapt naar me toe en stopt amper een centimeter voor me. Zijn heldere blauwe ogen kijken naar mijn lippen. 'Het spijt me echt van alles Selma. Als ik alles opnieuw had kunnen doen dan had ik alles anders gedaan. Het spijt me van alle pijn die ik je heb bezorgd. Het spijt me van je broer.' Hij kijkt me even twijfelend aan. 'Maar het spijt me niet hiervoor.'
En voor ik ook maar kan nadenken waar hij het over heeft drukt hij zijn tedere zachten lippen op de mijne. Ik staar perplex naar wat er aan het gebeuren is, en even sloot ik mijn ogen. Ik kuste hem zachtjes terug maar trok me meteen terug als ik me realiseer waar ik mee bezig ben. Mijn wangen bloeien helemaal op, mijn hart gaat helemaal te keer. Ik sta gewoon in vuur en vlam. Ik laat mijn ogen op de grond rusten. Adan die zachtjes een sorry mompelt zonder dat hij het meent aangezien hij het net zei opent de voordeur. Ik loop voorbij hem met nog steeds mijn ogen op de grond gericht. De koude lucht blaast meteen in mijn gezicht. Achter me hoor ik de deur dicht gaan. Ik laat een diepe zucht horen en leg mijn hand op mijn lippen.

What the hell just happened?

Hij kuste me.

Ik kuste hem terug.

Oh mijn god! Ik kuste hem terug! Oh mijn god. Oh wat dacht ik wel niet! Dan besef ik dat Nassim naar mij aan het kijken is. Vlug haal ik mijn hand van mijn lippen af en leg het zo subtiel mogelijk op mijn kin alsof het daar al de hele tijd lag.

Met lood in mijn schoenen stap ik stap voor stap naar Nassim toe. Hij glimlacht zwakjes naar me als ik dichter bij kom. Als ik bij hem sta trekt hij me meteen in een omhelzing. Ik snuif even zijn goddelijke geur in.

Voorzichtig laat hij me los. 'Hoe is het gegaan?' Vragend kijkt hij me aan. Oh god wat heb ik gedaan. Ik heb Adan terug gekust. Ik duwde hem niet meteen weg. Oh god. Ik voel me zo slecht. Ik w-
'Aarde aan Selma.' Ik glimlach naar hem en pak zijn hand vast. 'Het ging wel vlotjes.' Lieg ik. 'Kom dan gaan we naar binnen en vertel je me alles.' 'Kan het ook morgen? Het is al laat en ik ben echt moe.' Hij trekt zijn wenkbrauw op maar ontspant dan. 'Is goed prinses je rust gaat voorop. Dan vertel je het me morgen wel  allemaal.' Ik knik en wilde net weg stappen maar hij nam mijn hand terug vast en draaide mij in een beweging om waardoor ik voor zijn borstkast stond en geen eens  een centimeter afstand tussen ons. Als ik naar hem op kijkt grijnst hij naar me. 'Wilde prinses gaan slapen zonder haar prins een kusje te geven.' Ik rolde met mijn ogen maar er vormde toch een glimlach. Ik keek even rondom mij en drukte een snelle kus. Maar Nassim zou Nassim niet zijn als hij de kus langer maakte en vol passie. Ik glimlachte door onze kus heen en duwde hem speels weg. 'Ik hou van je.' Fluistert hij tegen mijn lippen. Ik slik en probeer mijn tranen in bedwang te houden. 'Ik ook van jou.' Zeg ik met een brok in mijn keel. Ik heb echt een grote fout gemaakt, en als hij erachter komt dan ga ik hem echt veel pijn doen. En dat wil ik hem niet aan doen. Niet na alle puinhoop die ik hem al heb bezorgd.

'Tot morgen slaapwel.' Zeg ik en duw hem zachtjes weg. 'Slaapwel Queen.' Ik glimlach naar hem en wenk hem weg te gaan. Als hij bijna uit mijn zicht is stop ik de sleutels in mijn deur en duw de deur open. Voor ik de deur sluit kijk ik nog een keer om naar Nassim. Mijn blik valt op een schim aan de overkant aan het raam. Mijn hart stopte bijna met kloppen als mijn ogen meteen verbonden geraken met die van hém. In een beweging sluit ik de deur en schuif naar beneden.

Wat heb ik gedaan?

Sawry guys x