From hate to love

Chapter 32

'Hallo?'
Een meisje achter een grote vrachtwagen draaide zich om. Ze had een verhuis doos vast groter dan ze zelf is ik schat haar ongeveer 14? Ik geef haar een brede glimlach en stap op haar af.

'Jij moet hier de nieuwe bewoner zijn?' Zeg ik.
Ze knikt.
'Ik kom cupcakes brengen en jullie verwelkomen ik woon hier tegenover jullie.' En wijs naar de overkant.
'Heel lief van je maar lang zullen we hier niet blijven.'
'O?' Ik kijk haar verbaasd aan en vorm mijn mond tot en O vorm.
'Ik hoop het dan.' Zegt ze.
'Waarom?'
'Ik wil hier niet zijn we woonde rustig in een rustige stadje met mijn vriendinnen daar.' Zegt ze en legt de doos neer.
'Snap ik, maar je zal deze buurt vast leuk vinden naar welke school ga je?'
'Eentje hier om de hoek.'
'Ooh dan zit je bij mij op school.' Zeg ik lief.

'Wat leuk seg.' Zegt ze negatief.
Ik adem in. 'Ik ben Selma.' En trek mijn hand naar voor.
Ze kijkt me aan en pakt de doos en loopt langs me heen. Eventjes sta ik zo voor me te kijken en draai me dan om. In de deur opening zie ik een jonge staan die op me komt aflopen waardoor ik zijn mooie groene ogen zie, hij heeft zwart haar niet lang maar ook niet kort zo net van voor eenbeetje gekruld.

Hij komt voor me staan en lacht naar me met zijn spierwitte tanden.
'Het spijt me van mijn zusje ze heeft het gewoon moeilijk met de verhuizing.' Ik knik begrijpelijk en overhandel hem het bord met cupecakes.
'Dat hoefde je eigelijk niet te doen.'
'Ooh maar ik heb het ook niet gemaakt maar mijn moeder.'
'Bedank haar dan voor me.'
Oh shit hij heeft eigelijk echt mooie ogen, zijn lippen zijn dik gevuld en hij heeft een fucking kuiltje ik zijn rechterwang.

'Mijn zusje heet trouwens Amire, en ik ben Adan.'Hij steekt zijn hand uit, en uit beleefdheid schud ik zijn hand.
'Ik ben Selma.'
'Ja dat had ik al-'
'ADAN WAAR BEN JE!' Onderbrak een vrouwe stem hem, ze was binnen maar je kon haar horen tot het einde van de straat.
Ze kwam naar buiten en keek toen op van Adan naar mij.
'Ik wist niet dat je hier al vrienden had en nog zo'n mooie ook Adan.' Zei ze en gaf me een knipoog.
'Ik kwam jullie verwelkomen, ik woon hier aan de overkant.' Val ik in herhaling en wijs naar de overkant.
'Ach zo meisje kom toch binnen.'
'Nee ik moet eigelijk door mijn moeder helpen, tenzij ik jullie kan helpen met de dozen?'
Haar hoofd ging schuin en ze lachte zachtjes naar me.
'Dat is heel lief, maar dat hoeft niet we kunnen die dozen wel pakken ik en Adan en mijn man.'
Ik knikte en zwaaide.
'Zie ik je nog eens?' Zei Adan achter me. Ik draaide me om en knikte.
'Tot weer.' Zei ik, en stak de straat over.

Wat een gezellige familie, alleen die Amira maar ik begrijp haar eigelijk heel goed zelfs ze had een huis, vriendinnen, een leven daar en dan ineens verhuizen helemaal opnieuw beginnen ewa ja het leven. De moeder lijkt me super aardig ik denk dat ze super goed kan schieten met mijn moeder, en Adan ja hij ziet er perfect uit maar vanbinnen who knows... Ze zijn wel geen Marokkanen dat zie je zo shit ik ben vergeten te vragen wat ze zijn.