From hate to love

Chapter 35

2 weken later

'MAMA WAAR IS MIJN JEANS JASJE!'
'WELKE A MASGOTA?!'
'DIE ENE MOOIE MET DIE PARELS.'
'IN JE KAST LINKS ONDERAAN.'
'DANKJE!'  Riep ik naar beneden.
Ik opende mijn kast en zag het inderdaad daar onder liggen. Ik bukte me neer en pakte het op. Vol bewondering keek ik ernaar.

'Ied moebarik schatje van mij.'
Hij overhandigde de doos met de grote strik naar mij toe. 'Maak open dan a bolle.' Zei fouad. Ik glimlachte breed en opende de doos met de mooie grote strik.
'Ooh papa!' Riep ik. Ik pakte het mooie jasje dat ik zo graag wilde. Iedereen had dat jeans jasje alleen de mijne is speciaal en heeft pareltjes. Die waren zeldzaam hihi. Meteen vloog ik mijn vader om zijn nek en trok hem in een mega grote knuffel.

Met mijn vinger veeg ik mijn traan weg die uit mijn ooghoek te voorschijn kwam. Ik rook aan de jas en stond dan op. 'Ik mis je zo erg.' Fluisterde ik. Ik trok het jasje aan en keurde mezelf in de spiegel.
Ik nam een diepe zucht en liep naar beneden.
'Zo waar ga jij heen?' Zei mijn moeder die ik aantref in de gang.
'Ik ga naar de bios.'
'Hmm met wie??' Zei ze en hield haar armen over elkaar.

Zoals jullie zien is mijn moeder beter geworden, maar echt beter. Ze is er overheen en nu is ze beter dan vroeger althans het verdriet voor papa zal er altijd zijn maar het gaat echt goed met haar. Ze kookt terug, ze ruimt op, en het belangrijkste van allemaal ze lacht oprecht uit haar hart.

'Gewoon met Dessie met wie anders.' Zeg ik en open de schoenen kast om mijn schoenen te kiezen.
'Hmm en daarom ga je zo netjes??' Vraagt ze.
'Mama doe niet zo ik ben altijd netjes je doet alsof ik mezelf niet verzorg.' Keek ik naar haar op en terug naar de kast. Mijn blik viel op mijn hakjes echt pfff jullie moesten eens weten ze zijn erg hoog en ik krijg bladeren van die schatjes maar ze zijn het waard echt waar ik ben er helemaal verliefd op. Ik laat mijn blik rusten en wacht tot mijn moeder me alleen laat anders gaat ze al helemaal vragen stellen. Ik ben niet zo'n hakjes type meer en sportschoenen type.
'Niet te laat thuis goed.' Ik knik en ze verlaat de gang. Vlug pak ik mijn haken en doe de deur open. Daar doe ik ze aan en verlaat mijn straat.

Jullie willen weten waar ik heen ga he? Daar zullen jullie zometeen achter komen. Een ding is zeker naar Dessie niet. Ik haat het om te liegen tegen mijn eigen moeder maar soms he heb je echt geen keus alleen om haar te sparen en meer mij want als ze dit eens wist kom ik over 50 jaar nog niet het huis uit.

Mijn gedachtes werden onderbroken door mijn mobiel die af gaat. Vlug zocht ik em en nam op zonder maar te kijken wie me belde.

'Met Selma.'
'Waar ben je?'
'Onderweg ben er bijna.'
'Oke tot zo ik wacht aan de deur he.'
'Jaja ik ben onderweg oen.'
'Dat is nou niet netjes.'
'Jij bent niet netjes.' Zei ik en hing vlug op zodat hij niks meer verder kon zegen.

Ik heb over een ding niet gelogen, namelijk dat ik naar de bios zou gaan...

Daar staat hij dan, hij ziet er ook niet verkeerd uit hoor. Eigelijk ziet hij er geweldig uit. Nee selma hou je in deze keer laat je geen sprankeltje kwijl vallen.
Met een bonkende hart die meer dan 120slagen per minuut slaagt stap ik op hem af.

Hij ziet me lopen en zijn ogen lijken wel groter te worden
'Hey.' Zegt hij.
'Hey.' Antwoord ik subtiel mogelijk.
'Je ziet er prachtig uit echt gewoon damn.' Zei hij en Knipoogde heel snel.
Ik voelde een zware hittegolf naar boven komen en glimlachte naar hem.
'Dankje jij ziet er anders ook niet verkeerd uit hoor.'