From hate to love

Chapter 20

'H hallo Fouad is is er iets gebeurd.' Mijn knieën trilde helemaal, ik voelde me slap van angst bang dat er echt is ergs gebeurt is met...
'Selma.' Zei Fouad na een paar seconden. Ik slikte heel luid en voelde toen een hand op mijn schouders. Ik draaide me om en keek naar Nassim die naar me knikte alsof hij wilt zegen dat het goed komt.
'Fouad zeg gewoon wat er is.' Ik voelde nog steeds dat ik biberde in mijn stem.
'Er is niets zusje, luister gewoon die Nassim.'
Ik haalde in een keer opgelucht adem.
'Wat is er met hem.' Herpakte ik mezelf.
'Nou het zit zo, hij kwam naar me toe een vroeg of ik Fouad was.'
'Wat!' Ik keek naar Nassim die niet snapte waar we het over hebben.
'Ja man, hij dacht dat ik jou vriendje was!' 'NEEEE HAHAHAHAHAHAHA!'

Ik barste in lachen uit.
'Toen zei hij voor ik kon zegen dat ik je broer ben, dat ik uit je buurt moet blijven hij begon me gewoon te dreigen.' Met open mond keek ik Nassim aan die eenbeetje rood werd.
'Toen gaf die gozer mij een klap, en ik een blauw oog man hij moet met zijn kaulo vingers van me afblijven maak dat hem duidelijk.' Zei hij beetje te luid.
'Jaja.'
'Selma, heb je iets met die gozer dat hij naar me toe kwam en zo uitflipte!'
Ik schudde mijn hoofd.
'Neee mann.' En zo maakte ik een eind aan het telefoongesprek.
Ik ging weer zitten en Nassim kwam naast me zitten.
Nu is alles duidelijk, gisteren het telefoontje dat me anoniem belde. Nassim was het gewoon! En hij dacht dat Fouad en ik HAHAHAHAHAHAHAHAHAHA dus hij wilde me bang maken he.
'Zeg euhm Nassim even over jou blauw oog.'
Hij keek me met een opgetrokken wenkbrauw aan, iets wat ik best wel stoer vind bij hem.
'Deed het pijn toen je Fouadtje lief zijn boks voelde.' Probeerde ik serieus te zegen.
'Wat nee joh wat bedoel je?'
'Ik weet alles al, je moet niet aan mijn schatje komen.' Zeg ik om vervolgens met moeite mijn lach in te houden. Tfooee ik zei werkelijk schatje.
Hij baalde zijn vuisten en stond gelijk met een ruk op. Hij ging voor me staan en ik keek hem intens aan nog steeds met mijn lippen op elkaar geperst om zo een lach te voorkomen.
'Selma!' Zegt hij dan hees.
Ik knikte. 'Fouad past niet bij jou.' Dat was de max. Ik schoot overeind en lachte me ziek dood. Ik kon mijn lach niet meer inhouden.
'HAHAHAHAHAH-'
'Waarom lach je???'
'HAHAHAHAHAHAHAHAHAHHA...'
Ik ging liggen op de koude vloer en lachte het uit. Mijn buik deed pijn van het lachen. Steeds als ik mijn ogen weid open doe zie ik een serieuze denkende Nassim dat me nog meer in lachen laat barsten.
'HAHAHAHAHAHA-'
'Genoeg.' Nassim gooide zijn rugzak op de bank en tilde me op van de grond. Hij pakte mij bij mijn arm beet en trok me mee.
'HAHAHAHAHAHAHAHAHAHHAHHAHAHAHAH....'
'Selma hou je bek.'
ik lachte nog harder.
Nassim draaide zich om en trok me naar zich toe. Ik belande pal voor zijn neus tegen zijn borstkast geplakt. En dat was het moment dat ik niet meer lachte maar in zijn ogen verdronk.
'Nu kan je niet meer lachen he.' Fluisterde hij.
Ik keek van zijn ene oog naar zijn andere oog.
'Je bent een sukkel weetje dat?' Zeg ik fluisterend terug.
Hij kwam met zijn gezicht dichter.
'En waarom dan wel?' Hij keek naar mijn neus dat zag je zo.
'Omdat Fouad mijn schatje mijn broer is.' Zei ik luid.
Hij vergrote zijn ogen en liet me los waardoor ik naar achter schoof en weer in lachen uitbarstte.
'Dat meen je niet.' Hoor ik Nassim zuchtend zegen.