From hate to love

Chapter 36

'Ooohhhhhmmm KIJK ACHTER JE!' Roep ik heel luid niet beseffend dat hier andere mensen ook proberen te kijken naar de film.
'Rustig.'
'Kijk achter je de geest is achter je.' Fluister ik. En dan gebeurt het, ik spring omhoog en beland in zijn armen. Na een tijdje besef ik het en trek me uit zijn greep.
'So sorry.' Zeg ik dan en focus me zogezegd terug op de film.
Ik voel hoe hij mijn hand vast pakt, even sta ik het niet toe maar daarna pak ik zijn hand ook vast en draai me dan eenbeetje terug naar hem toe. Gelukkig is het donker anders zag hij mijn rode hoofd.

'Wil je nog iets drinken voor we gaan?' Zegt hij poes lief.
Ik schud mijn hoofd. 'Dankje.'
'Je was wel een kuiken bij de film.' Zegt hij dan met die ene grijns die hem zo aantrekkelijk maakt.
Ik probeer boos te kijken en geef hem een speelse duw tegen zijn borstkas.

Jullie weten nog niet met wie ik hier ben? Nee he? Ik weet niet hoe ik dit moet uitleggen.
Maar een week en half geleden was het hard aan het regenen en ik struikelde ja zoals gewoonlijk viel ik op mijn bek. Maar hij hielp me overeind, en we hadden een goed gesprek over alles eigelijk. Ik voelde me zo opgelucht eigelijk, gek he? Ik voelde me echt zweven. Dagen hadden we contact en belde, sms'ten en zagen we elkaar. Tot hij gisteren de straat over stak en kwam zegen wat hij denkt voor me te voelen. En eigelijk ik hou super veel van hem maar dat heb ik niet gezegd.

'Halloooww.'
Ik was weer aan het staren.
Ik zucht en zet dan een brede glimlach van oor tot oor op.
'Wat zei je?'
'Ik vroeg of je het rijk wilt overnemen.'
'Whuutt he watt hahahahahahhaa.'
Hij pakt mijn hand en trek me helemaal naar zich toe. Heel dicht. Te dicht.
'Ziet het ernaar uit alsof ik een grapje maak?' Fluistert hij in mijn oor met die ene grijns van hem damn.
Ik glimlach. 'Nee zo te zien niet.' Zeg ik dan hees.
Oohh god deze jongen maakt me gek! Dan gaat mijn telefoon af. Of course.
'Sorry.'
Hij schud en zegt dat het oke is terwijl hij naar mijn hand kijkt die mijn mobiel probeert te vissen uit mijn broekzak.
Het is Dessie maar.
Dessie: EN IS HET GOED AAN HET GAAT, kOM OP MEID IN JE ZAK.
Ik lach.
'Wat is er zo leuk?'
'Niks.' Zeg ik met een rood hoofd.
Ik kijk om me heen, we zitten nog steeds in de bios maar niet meer in de filmzaal want ja je raad het al ik kon het niet aan... We zitten gewoon op een bankje.
'Zeg nou.' Zegt hij.
'Nehee niks geloof me.'
Dan pakt hij mijn gsm.
Ik versteen van top tot teen, letterlijk wang het enige dat ik deed was hem aan staren en geen vinger die ik verzette.
Hij leest ik zie het. Hij leest Dessie haar bericht. Dan kijkt hij naar me op en grijnst. Ik herpak me en trek mijn wenkbrauwen naar beneden.
'Adan!' Zeg ik en probeer mijn rode hoofd onder controle te houden.
Hij lacht verlegen en geef me mijn gsm terug. Vlug pak ik het ding aan en stop hem weg. Er brak een tijdje een ongemakkelijke stilte aan.
'Dus.' Zegt hij dan.
Ik kijk op en zijn ogen vangen de mijne op. Ik weet wat hij wilt zegen, of vragen maar ik wil hier niet verder over praten. Het was maar een sms'je hij zal vast niks verkeerd denken, toch?
'Ik heb honger.' Zeg ik om het onderwerp te veranderen.
Hij grijnst breed en staat dan op.
'Ik ook heb beren honger laten we gaan eten, ik had gereserveerd in een restaurant. Een glimlach van oor tot oor verschijnt er op mijn gezicht. Ik zal het jullie uitleggen, als een jongen je eten geeft dan moet je wel gelukkig zijn. Eten! We hebben het hier over eten en als je dat krijgt dan weet je dat het waard was. Oke ik draai door maar ik heb honger weetje.
Zonder iets te zegen sta ik op en volg hem naar de uitgang van de bios.

'Wat wil je eten?'
Grondig bekijk ik het menu kaart, een chique restaurant dus ook chique eten waar blijkbaar gerechten staan maar ik niet eens weet wat dat is. Ik bekijk de kaart en glimlach naar Adan.
Ik schuif met mijn hoofd dichter naar het zijne en fluister zo stil mogelijk.
'Begrijp jij iets van deze moeilijke menu kaart?'
'Wat zei je?' Vraagt hij. Ik geloof hem wat ik deed was eens niet fluisteren dat was gewoon denken.
Ik zucht.
'Ik neem wat jij neemt.' Zeg ik dan.
'Hmm ik weet niet wat ik ga nemen.'
'Waarom niet?'
'Dit blijft tussen ons he?'
Ik knik hevig.
'Ik snap deze menu kaart niet.'
Dan barst ik in lachen uit, heel luid. Mijn lach kilt mensen het kilt. Ik lach me te pletter.
Na eentijdje was ik uitgelachen en blies ik het uit. Ik keek om me heen en zag dat alle ogen op mij gericht waren, dan keer ik me terug naar Adan.
'Lach je me nu uit?'
Ik schud met mijn hoofd.
'Neee wollaahhh ik lach omdat ik dat net ook zei en je me niet hoorde, ik begrijp het ook niet.'
Dan begint hij ook met lachen, hij roept de ober en zei dat we eerst wilden drinken en dan moesten ze ons verassen met iets simpel omdat we zogezegd 'niet kunnen kiezen'.

'Was echt leuk.'
'Ja vond ik ook.' Zeg ik met een brede smile.
' ik bel je morgen goed.'
Ik knik.
Ik draai me om en zette mijn eerste voet.
'Uhmm Selma.' Zegt hij dan waardoor ik me terug draai.
'Ja?'
'Slaapwel.'
Ik kon de verbinding tussen onze ogen niet verbreken, ik moest veel moeite doen. Heel veel.
'Slaapwel Adan.'