From hate to love

Chapter 78

'Hoe...Je.... Echtwaar?'
Na die vraag te horen leg ik mijn lepel in de vaatwasser en gooi ik mijn lege pot yoghurt in de vuilbak. Ik draai me dan in volle vaart om en glimlach naar Dessie die elke beweging van mij aan het volgen was. 'Je hebt me goed gehoord.' Ze houdt haar hoofd eenbeetje schuin en vormt haar ogen tot spleetjes. Dan alsof ze het eindelijk lijkt te verwerken valt haar tas op de grond en holt ze naar me toe. Ze trekt me in een omhelzing en god mag weten hoevaak ze wel niet verschillende deo geurtjes spuit. 'Ik wist het ik wist het!' Gilt ze alsof... ik vind even geen vergelijkbare situatie normaal gilt ze niet zo erg. 'Jullie twee zijn gemaakt voor elkaar al vanaf de dag dat hij nieuw kwam op onze school.' Ze laat me even los en duwt me van haar af met haar handen nog op mijn armen gelegd. 'Tegenpolen trekken elkaar altijd aan.' Zegt ze nu op een rustige ontspannende toon waarna ze me weer in en omhelzing trekt.

Yeah that's my best friend.

'Ik wil elk detail weten.' Ze trekt me van de ene kamer naar de ander tot we aankomen in de woonkamer. Daar beveelt ze me te zitten. Even later komt ze terug met chocolade repen en thee. Ik neem meteen een grote hap en zak door de bank heen terwijl ik Dessie met mijn ogen volg. Zij integendeel neemt en kleine hap en gaat in. kleermakershouding zitten. Wanneer ze me aantikt begin ik met praten.

'O god.' Piept ze. Ik knik blozend als ik terug aan het moment denk. 'Jullie zijn echt wauw.' 'Ik ben degene die het wauw maakt.' Gap ik. 'Go girl.' Lacht ze. 'Wanneer is de bruiloft?' Zuur kijk ik haar aan. Ze lacht haar tanden bloot en geeft me een knipoog. Ik steek een middelvinger op en nip van mijn thee.

'Ik ga me eerst op Bilal focussen. Mijn moeder komt bijna terug en ik wil haar dit echt niet aandoen.' 'Ohja, heeft Fouad al een advocaat geregeld?' Ik schud mijn hoofd. 'Ik ben bang dat hij nog geen heeft gevonden, maar ik ga er zelf eentje regelen.' Slik ik. 'Hij blijft mijn broer.' Voeg ik toe met en brok in mijn keel. 'Het komt allemaal wel goed geen conclusies trekken zonder het hele verhaal gehoord te hebben.' Zegt ze troostend. 'Je hebt gelijk.' Spreek ik mezelf de moed in. Als mijn telefoon en ping geluid maakt kijken we allebei naar elkaar op. Ik grijp naar mijn gsm en glimlach als ik Nassim's naam zie verschijnen.

Nassim zegt:
Ik mis je man😫

'Je hebt het echt te pakken he.' Als ik op kijk trekt Dessie haar wenkbrauwen op. 'Die smoel is niet meer te verpesten, ik wou maar dat je zo keek wanneer ik je stuurde.' Zegt ze. Ik kijk haar droog aan en richt mijn aandacht dan terug op het toestel tussen mijn handen.

Selma zegt:
Ik mis jou ook 🙄

'Dessie ga je met mij mee?' 'Waarheen?' Ik zucht en leg mijn gsm neer. 'Naar Bilal, ik wil hem spreken. En dan gaan we samen naar mijn huis en zijn kamer doorzoeken mijn hart is er echt niet goed van.' Ze kijkt me meelevend aan en knikt vervolgens. 'Gaan we?' Vraagt ze als ik opsta. 'Ik wil echt zo snel mogelijk van dit gevoel af Dessie.' 'Dat snap ik.' Ik stamp mijn pantoffels uit die ik gekregen heb van Dessie omdat ik altijd koude tenen heb.

Ik parkeer de auto en haal de sleutels eruit. Ik zucht slibberend en kijk op wanneer ik een hand op mijn schouders voel. Ik voel me tot rust komen als ik Dessie haar geruststellende hoofd zie knikken. Als ik nog eens diep adem haal trekt ze haar hand terug en duwt ze me lichtjes naar voren. Ik open de deur en stap uit. Als ik bij de deur sta kijk ik nog een keer achter me naar Dessie die meteen naar me knikt.

Ik duw de deur in en loop meteen door naar de balie. De vrouw achter de balie die ik ongeveer veertig a vijftig jaar schat zet meteen haar brilletje op en wilt net haar mond open trekken maar ik ben haar voor.
'Ik zoek Bilal ElMansouie.' Ze kijkt me even aan en knikt dan waarna ze in haar computer van alles en nog wat begint te typen. Dit lijkt meer en bedrijf dan een politiebureau.
'Hij mag niet meer bezocht worden.' Zegt ze en gaat dan verder met wat ze bezig was hiervoor. Ik sla mijn hand op de balie en win meteen weer haar aandacht. 'Ik ben zijn zus. En wens hem nu onmiddellijk te spreken. Het was al moeilijk genoeg voor mij om hier te komen, en nu ik hier ben laat ik me niet weg jagen door een vrouw zoals u.' Ik probeer mezelf kalm over te laten komen maar raak de controle al kwijt als ik de tranen voel opkomen op een of andere reden. Onbegrijpelijk. Gewoon onrealistisch. Dit is niet het moment om alle emoties op gang te laten gaan.

Ze zet haar bril af en gaat rechtstaan. 'Nu moet je eens heel goed naar me luisteren juffrouw.' Ze stopt even en kijkt me doordringend aan. 'Ik doe gewoon mijn werk zoals het hoort. En als ik zeg dat er geen bezoek mag komen dan is dat zo. Ik ben niet degene die het beslist maar het is nou eenmaal zo leef ermee.' Ze kijkt me nog een keer goed aan en trekt dan haar brilletje weer aan. 'Nou als u mij wilt excuseren ik heb nog werk te doen, ik hoef u de deur niet aan te wijzen neem ik aan.'
Ze opent de balie deur en loopt met papier in haar handen en andere deur in.

Waarom nemen ze mensen zoals haar nu aan?

Als ze de deur achter haar dicht slaat en ik een man rond de twintig die er best gespierd en knap uitziet naar de balie zie komen grijp ik mijn kans.
Ik zak in elkaar en laat mijn tranen de vrije loop gaan en zoals verwacht komt de man naar me toe. Hij trekt me overeind en zet me op een stoel neer. Even later brengt hij mij ook en glas water die ik dankbaar van hem aanneem. 'Het spijt me.' Snik ik. O god komen die tranen en acteerwerk toch goed van pas. 'Het is.... het is gewoon dat ik mijn lieve broer al weken niet heb gezien en en.' Ik veeg mijn tranen weg en neem en slok van mijn water. 'Nu ik hem eindelijk eens wil komen bezoek, hem gewoon zien mag ik er niet door. Terwijl ik zijn kleine zusje ben.' Huil ik. De jongeman wrijft over mijn rug. 'Hoe heet u broer?' Ik kijk op als hij die vraag stelt. Meteen vallen zijn olijfgroene ogen op die mij meelevend aankijken op. 'B...Bilal ElMansouie.' Stotter ik. Hij knikt en staat op om mij daar op de stoel achter te laten.

Na een tijdje gewacht te hebben en naar onbekende mensen hebben gekeken komt de jongeman terug. 'Volgt u mij schoonheid.' Zegt hij en pakt mijn hand vast. Ik voel me warm worden van boven.

We lopen wat gangen in en uit die ik niet meer herken, waarschijnlijk hebben ze Bilal overgeplaatst. Ik haal diep adem als we voor een grote deur stoppen. 'Je mag wel niet té lang binnen blijven anders merken ze het.' Fluistert hij in mijn oor. Ik knik begrijpelijk en duw de link met trillende handen naar beneden. Voor ik de deur achter me sluit ontvang ik nog een knipoog van de man.

Don't forget to:

Vote⭐️
Commen💭
Tag👥

Kissessss
Foodlover🍕