From hate to love

Chapter 68

          *4weken later*

'Wat is uw motivatie om hier te werken?' Vraagt Dessie. Ik wiebel even met mijn voeten en sta dan op. 'Ik ben gemotiveerd en wil... oh shit Dessie dit word echt een ramp.' Ze geeft haar zelf een face-palm en ploft dan neer op de bank. 'Het gaat goed komen echtwaar Selma.' 'Nee, we oefenen dit al zes keer en nog steeds antwoord ik niet vlot op de vragen.' 'Geloof me ze gaan je aannemen Selma.' 'Dit is echt belangrijk voor me.' Zeg ik waarna ik ook plof op de bank.

Ik heb vandaag een sollicitatie gesprek in een bedrijf. Ik wil daar gaan werken als secretaresse, ik wil gaan werken en voor ons gezin zorgen aangezien mijn moeder niet in die staat is om te werken. Het klinkt gek he, Selma achter een bureau vol papieren. Maar ik wil het proberen. Voor ons, voor papa want ik weet hij kijkt naar me van boven af.
'Wil je thee?' 'Ja is goed.' We zijn bij Dessie thuis.

Jullie vragen jullie vast af wat er tussen mij en Nassim is gebeurd? Nou simpel helemaal niets. Er kwam een verpleegster binnen die Nassim naar beneden hielp met mij. Super cliché dit maar ja. Ik ben wel vaker op  bezoek gegaan naar hem om te kijken hoe het met hem gaat en raad eens? Hij word echt heel snel beter binnenkort heeft hij die rolstoel niet eens meer nodig. er komt elke week een dokter om hem te helpen stappen en ja dat gaat wel goed tot nu toe. Verder gaat het prima, nee er is niets tussen ons ook al zou ik dat willen, maar nou ja.

'Selma! Je mobiel gaat af!' Vlug vis ik mijn gsm uit mijn achterzak en neem meteen op.

'Selma, kan je mijn ID kaart brengen, die zit in mijn kamer. Ik ben het vergeten en ik mag niet weg zonder het te laten zien.' Hoor ik Bilal zijn stem ratsen. 'Waar ben je dan?' 'Op het politiebureau.' 'Bil-' 'Zeg niets aan mama of Fouad, gewoon mijn kaart brengen dan mag ik weg.' 'Oké.' Zucht ik waarna ik ophang.
Ik haast me naar de gang en trek mijn schoenen aan. 'Dessie, mag ik je auto even lenen ik moet naar Bilal toe.' 'En de thee dan?' 'Die drink ik later op.' 'Is goed sleutels zijn op de kast, succes met je sollicitatie nog.' Ik loop terug naar binnen en pak de sleutels waarna ik me haast naar de deur. 'Dankje poepie!' Roep ik haar nog na en gooi de deur achter me dicht.

Als ik onze oprit op rijd scan ik meteen de buurt. Stil zoals gewoonlijk. Dan blijven mijn ogen haken bij een zwart voertuig. De adrenaline gaat over mijn hele lijf, ik raakte voor even de controle over het stuur kwijt. Hij is terug.
Oké rustig Selma, adem in adem uit. Het kan niet, het is gewoon een auto dat op de zijne lijkt en toevallig voor de deur is geparkeerd. Toeval bestaat.
Ik leg de auto stil vlak voor mijn deur en kijk even naar de overkant. Ik slaak en zucht en stap dan uit. Ik stop mijn sleutel in het slot en draai de klink open. 'Ik ben thuis!' Roep ik door het huis en gooi mijn schoenen uit. 'Is er iemand.' Als ik geen antwoord krijg bevestigd het dat er niemand is. Mama is vast naar mijn tante toe, en Fouad zoals gewoonlijk met vrienden.

Ik loop eerst de keuken in en open de koelkast. Fijn we hebben niets in huis, ik moet dringend weer boodschappen doen. Ik drink en glas water en haast me naar boven. Ik gooi Bilal zijn kamer open en laat mijn ogen over de rommel heen gaan. Hij is ook niet bepaald netjes bezig, en ik nog denken dat Fouad een stinkdier is maar blijkbaar is er nog een stinkdier in dit huis.
Ik loop zijn kamer in en laat mijn ogen over zijn bureau gaan. Als ik zijn ID kaart zie op een blad, neem ik de ID en wilde net zijn kamer uitlopen maar bedacht me. Ik loop terug naar zijn bureau en zet me op zijn stoel waarna ik het blad omdraai. Meteen laat ik mijn ogen over zijn geschrift gaan.

19 Maart
Weer een dag dat ik moet overleven zonder jou mijn lieve vader. En weer een dag waarop ik me met schuldgevoel opborrel. Het spijt me erg papa.
Vandaag zou ik verder naar werk zoeken want ik merk stilaan dat we minder geld op zak hebben, en ik voel me heel erg verantwoord voor ons gezin papa. Ik geef het niet op, ook al zoek ik al maanden en wilt niemand me aannemen van wat er op de universiteit is gebeurd, ik vind het gewoon verschrikkelijk dat ze dat op mijn cv hebben ingediend maar ik kan de tijd niet meer terug draaien om die diploma toch te halen. Het spijt me papa dat ik je keer op keer teleurstel. Ik deed het allemaal voor jou en het feit dat ik er nog ben is voor mama, Selma en Fouad. Ze zijn mijn alles nu.
Ik hou van je pap.
Bilal

Ik knipper mijn tranen weg en open zijn bureau la, aangezien er een datum opstaat zijn er meerdere brieven die hij schreef. Net een dagboek.
Ik sta op en open zijn sokken kast, vroeger was dat altijd zijn verstop plek. Meteen zie ik een kist onder een lading sokken, ik haal de kist eruit en leg de sokken terug zoals ze waren. Ik stap terug naar zijn bureau en plof neer op zijn stoel. Voorzichtig open ik het kistje en zoals voorspeld ligt daar een lading geplooid  papier.  Ik pak er eentje uit die helemaal van onder ligt en met tranen beginnen ik te lezen.

5februari
Lieve vader, mijn gemis voor jou word met de dag erger. Vandaag heb ik een potje zitten huilen met mama als je dat hebt gezien. Ik heb eindelijk weer eens mijn hart gelucht bij haar. Ze zei me toen dat ik je graf moest bezoeken, dat het me goed zou doen. Maar lieve vader ik ben daar nog niet klaar voor. Ik ben bang dat als ik dat doe, dat ik daar ter plekke in het zand zal graven.
Ik heb elke dag meer en meer spijt, dat gevoel krabt aan me. Dat ik er niet was toen je me belde. Het voelt alsof... alsof jou dood mijn schuld is. Ik heb echt veel spijt papa, je had gelijk ik had me rustig moeten houden maar dat.. het spijt me.
Ik hou super veel van je en mis je heel erg.
Bilal

De tranen stromen naar beneden, dat verklaart waarom hij er niet was toen papa weg was, dat hij er niet was voor ons en voor mama. Dat hij niet belde en opslag verdween. Welk telefoontje Bilal? Met tranen in mijn ogen vouw ik het papiertje terug en neem ik er een die helemaal van onder ligt.

12 December
Lieve papa,
Vandaag heb ik besloten ondanks de tegenslagen terug naar huis te gaan. Ik weet dat ze me nodig hadden wanneer jij er niet was en ze me nu misschien niet meer nodig hebben maar ik voel me verplicht te gaan.
Ik heb het mijn beste vriend, Ismaël verteld en hij begreep me helemaal. Sterker nog hij steunde me al die tijd. Hij was de enige die steeds iets goeds in me zag. Ik heb het ook Leila verteld, en zij reageerde het tegengestelde van wat Ismaël reageerde. Ze werd boos en liep gewoon weg zonder afscheid te nemen. Ik ga zometeen vertrekken naar het vliegveld en ik hoop dat ze er zal zijn dat hoop ik echt. Ik heb nog steeds evenveel spijt als de eerste keer. Papa ik mis je en hou super veel van je.
Liefs,
Je zoon Bilal

Ik veeg mijn tranen weg en laat een snik horen. Waar heb je spijt van Bilal, wat heb je gedaan? Wie is Leila? Ik moet het hem vragen. Ik leg zijn brieven terug en doe het kistje dicht waarna ik die terug in de kast stop onder de sokken. Ik haal diep adem een pak zijn ID-kaart. Voor ik zijn kamer sluit laat ik mijn blik nog een keer over de kast gaan en sluit dan de deur achter me. Ik hol de trappen af en trek mijn schoenen aan. Ik gooi de deur achter me en loop richting de auto. Ik vloek in mezelf als ik mijn sleutels heb laten vallen en buk me er naar toe. Maar een hand pakt mijn sleutels. Ik kijk met een opgetrokken wenkbrauw op waardoor ik meteen terug recht sta. Ik kijk dof voor me heen en wacht tot hij me de sleutels terug geeft.
Drie keer raden over wie ik het heb.

Hey, hoi, doei
Joke

Happy new year✨ nog 364 dagen te gaan. Ik wens jullie alle geluk, succes en die shit die je hoort te wensen.
Nou doeixx

Vote⭐️
Comment💬

Foodlover🍕