From hate to love

Chapter 37

De volgende dag werd ik heel vroeg wakker, maar als ik heel vroeg bedoel dan bedoel ik 6u. Ja 6u heel vroeg he zeker voor mij. Ik kon niet slapen, echt nada ik kon alleen maar aan Adan denken. Heel veel... Echt niet meer normaal wat voor een effect hij eigelijk om mij heeft.
Ik lig nu in bed met mijn handen onder mijn hoofd terwijl ik naar het plafon staar en denk aan Adan.
Nassim heb ik echt al dagen niet gesproken, en dat is juist waarom ik me hechte aan Adan. Nassim had de woorden, maar Adan had acties. Ik weet eens niet of Nassim nog leeft want op school zie ik hem niet meer. Ik heb hem een keer geprobeerd te bellen maar haakte meteen af. Ik weet niet, ik maak me wel zorgen maar wil niet naar hem opzoek. Weetje waarom? Omdat het dan ingewikkeld gaat worden. Adan is echt lief voor mij, Nassim ook maar met Adan heb ik beter een eerste keer gekend Nassim haatte ik. En ik ben bang dat als ik hem opzoek, het uit de hand gaat lopen tussen Adan en mij want eerlijk is eerlijk ik geef dit niet graag toe maar ik hou  van hem, ik ben verliefd op hem ookal geef ik dat niet graag toe. En nassim, ja ...
En diepe zucht verlaat mijn mond. Ik draai me om en pak mijn mobiel, ik ben al 30minuten verder zo he wat vliegt de tijd als je eventjes denkt. Al doe ik dat heel de nacht al...
Ik open hem en zie dat ik wat appjes had van nichtjes en vriendinnen en natuurlijk mijn beste vriendin, mijn soulmate, mijn wifey die me het gisteren heel ongemakkelijk maakte bij Adan. Maar ach ik hou ontzettend veel van haar ze geeft me altijd super goede raad en ze helpt me ook echt wanneer ik haar nodig heb wat ik van mijn andere 'vriendinnen' niet kan zegen.
Ik open haar app net op het moment dat ik wilde lezen wat ze zei springt haar app online en raad eens? Ze belt me, natuurlijk neem ik op.
'Goeiemorgen.' Zegt ze.
'Wauwhe jij bent het gewoon om zo vroeg wakker te worden.' Zeg ik.
'Waarom ben jij wakker school is gedaan het is vakantie.' Zegt ze. 'Dat ben ik niet gewoon van jou.' Voegt ze eraan toe.
'Iwa ja soms dan moet het wel gebeuren.' Zeg ik en schud mijn hoofd lachend.
'Hmmm z3ma je kon gewoon niet slapen omdat je weer als een gek zat te denken zeker.'
Wauw.
'Nee hoor.'
'Wollah wel.' Zegt ze en begint te lachen. Ik lach mee en knik.
'Ja misschien eenbeetje.'
'Hoe was het?' Zegt ze.
'Vertel ik je straks als ik je zie.'
'Zie ik je dan?' Vraagt ze.
'Ja rond een uur of twee? We gaan samen ontbijten in de panos ofzo goed?'
'Ja is goed.' Zegt ze en met die laatste zin haak ik meteen de verbinding af.
Ik spring overeind uit mijn bed, neem een diepe zucht en spring de douch in. Meteen voel ik het koud water over mijn lichaam gaan. Maar ik voel er niks van mijn gedachtes zijn ver bij Adan die me behandelt als zijn prinsesje.

'Dessie saaf we komen niet heel de winkel leeg eten.'fluister ik omdat de mensen nu al beginnen te staren.
'Wollahi Selma proef proef deze krokante croissant je word helemaal verliefd.' Zegt ze met haar mond vol.
Dan barst ze in lachen uit en ik weet ook waarom ze begint te lachen, omdat laatste stukje dat ze zei. 'Je bent al verliefd.' Zegt ze alsof ze mijn gedachtes kon lezen en proest het uit.
Ze overhandigd me het croissantje en met een diepe zucht neem ik een hap. Maar al snel weet ik wat ze bedoelt met krokant.

'Ewa saaf Selma straks ontplof je nog.' Zegt ze tegen mij.
'Hmm hoor wie het zegt, laat me eten dit is echt lekker.' Zeg ik met mijn mond vol.

'Echt zieke mensen wollah we hebben niets verkeerd gedaan gewoon gegeten.' Zegt Dessie.
Ik proest het uit als we de straat in slaan.
'Jij viel dat arme vrouw aan toen je hoorde dat er geen croissantjes meer waren Dessie.'
'Ze vroeg erom je weet niet op welke manier het ze zei, zovan kriva oprotte van deze zaak. Op die manier zei ze het.' Zegt ze.
Ik knik gewoon zodat ze gaat zwijgen nu.
'Raad eens.' Zegt ze dan na een kille stilte.
'Wat.' Zeg ik en draai me in een ruk om.
'Binnen een weekje is er iemand jarig.' Ze flikt het me, een glimlach van oor tot oor verschijnt er op mijn gezicht. Binnen een weekje ben ik 18 mensen!!! Dan ben ik fucking 18 jaar. Dan mag ik in men bakki rijden lekker crossen ik mag dan alles.
'Haal die vieze glimlach weg of ik sla em weg.' Zegt ze als ze ziet dat ik heel lach.
'Je wilt me toch altijd zien lachen iwa laat me.'
'Niet op deze manier is eng.' Zegt ze.
'Gaan we een ijsje halen?' Zegt ze dan weer.
'Is goed.'
We stappen naar de zaak als ik meteen stop en vries. Dessie lijkt het even niet te merken maar draait zich dan naar me toe en trekt haar wenkbrauwen op.
'Wat is er?' Vraagt ze en volgt mijn blik. Dan rusten haar ogen terug op mij.
Adan.
Adan.
Adan.
Shit.
'Waarom sta je plots stil je miste hem toch?' Zegt ze.
Ik knik. 'Maar ik weet niet-'
'Wat weetje niet, doe niet raar en kom.' Ze komt op me af en trekt me bij mijn arm. We stappen zijn richting uit en hij kijkt meteen onze kant op en trekt dan een smile naar ons. Met lood in mijn schoenen stappen we op hem af.
'Hij woont tegenover je, je ziet hem gewoon door je raam maar nu wil je opeens niet?' Fluistert Dessie in mijn oor.
'Heey meiden.' Zegt hij met zijn hese stem die mijn hart 120 keer laat slaan per second.
'Heey.' Zegt Dessie terug en geeft hem een hand.
Dan kijkt hij naar mij.
'Hoid.' Zeg ik. Vanwaar komt die d opeens? Zei ik nou hoid? Wtf.
Ik voel hoe Dessie lichtjes in mijn arm knijpt en me dan een blik geeft.
'Ik moet gaan mijn moeder wilt nog dat dingetje doen.' Zegt ze.
Ik knik en ze gaat weg.
Oke en toen was het alleen ik en hij.
'Gaat het wel?' Vraagt hij.
Zijn ogen.
Damn.
Ik hayek ik weet maar jullie moeten hem eens zien, dan kwijlen jullie zo heel zijn gezicht onder.
Hij zwaait met zijn hand voor mijn gezicht. Oh hij zwaait. En ik de sukkel zwaai terug.
'Wat zei je.' Zeg ik.
'Of het wel goed gaat met je Selma.'
'Ja het gaat goed hoor dankje en met jou?'
'Ja goed hoor.'
Er valt even een ongemakkelijke stilte maar zijn hese stem moet het natuurlijk weer onderbreken.
'Ga je naar vakantie dit jaar?'
'Maybe naar marokko jij?'
'Ik ga naar Italië.'
'Ooh.'
'Ja heb daar vrienden en ik mis ze wil ze graag eens terug zien.'
'Ja maar ik ben binnen een weekje jarig he ik wil een hele grote cadeau van jou.'
Hij lacht.
'die zal je krijgen ook, en het word onvergetelijk.' Grijnst hij eenbeetje eng. Maar ik besteed daar niet te veel aandacht aan en glimlach gewoon breed terug. Wat hij daar ook mee bedoelt...

*Ooh geloof me het word onvergetelijk, arme Selma dit ga je nooit vergeten. Waarom ben je zo naïef en vertrouw je gelijk de eerste beste jongen dat naast je komt wonen grote fout, heel grote fout popje*

Hooii, ik heb een langer deel geplaatst omdat het gevraagd werd door iemand.