ALEV ALEV

1. BÖLÜM

Görkem'den...

Bana seçmelere girmem için baskı yapan Cemre'ye gergin bir tavırla cevap verdim.

"Cemre, olmaz. Ben yapamam öyle kalabalıkta falan. Hem ben çok amatörüm."

Henüz ilk kez geldiğimiz yeni okulumuzun müzik grubuna solist aranıyordu.

YGS'ye gireceğim yıl okul değiştirmek, bile bile ateşe dokunmak gibi bir şey olsa da yanımda tek bir yakın arkadaşım olduğu sürece her ortama uyum sağlayabilirdim. Özellikle de o ortam üç yıl boyunca hayalini kurduğum Fransız lisesiyse...

Liseye başlarken hayalim bir özel bir Fransız lisesine gitmekti. O dönem okulun yıllık ücreti babamın dudaklarında uçuklar çıkartmaya yettiği için ertelemiştik. Ve ben yabancı dili Fransızca olan başka bir devlet okuluna gitmiştim. Aslında okulumdan memnundum.

Bu sene lisede son senem olduğu için yeniden o özel Fransız lisesi hayalim depreşmişti. Ailemle bütün yaz tatili boyunca bunu tartışmış olsak da yine bir sonuca varamamış olmamız benim için yeni bir hayal kırıklığıydı.

Bu senenin başında eski okulumda eğitimime devam etmekte karar kılmak zorunda bırakılmıştım ailem tarafından. Ve hayalini kurduğum okula kavuşmamı sağlayan şey, kardeş bildiğim çocukluk arkadaşım Cemre'nin aldığı uzaklaştırma cezası oldu.

Cemre, bana oranla daha çıkgın, daha atılgan bir kızdı. Eski okulumuzdaki erkek arkadaşının onu aldattığını öğrendiğinde ikisininde üzerine atlaması, yeterince atılgan olduğunun bir göstergesiydi.

Ben ise... Ben ciddi durumlar olmadıkça kavgaya meyilli bir kız değildim. Oysa bu durum yeterince ciddiydi. En yakın arkadaşım, bir kızın üzerine oturmuş onun saçını yolmaya çalışırken yapmam gereken şey onu durdurmaya çalışan insanları uzak tutmaktı.

Mesela Cemre'yi aldatan eski sevgilisini ondan uzak tutmak için onun sırtına atlayıp saçını çekmek o an yapabileceğim en doğru şey gibi gözükmüştü gözüme.

Müdür yardımcısı beni o çocuğun sırtından indirene kadar yaptığım şeyin doğrulupunu sorgulama fırsatım olmamıştı.

Sonrasında tahmin edildiği üzere hepimiz müdür beyin odasına kısa bir ziyarete gittik. Müdür bey, belli bir ritim tutturmuş bize belli aralıklarla çığlık derecesinde bağırırken kapının açık olması bize uyguladığı ayrı bir işkenceydi.

Yıllardır o okulda iyi bir izlenim yaratmış olmam, daha önce kimsenin sırtına çıkıp saçlarını asılmamış olmam ve derslerimin de güzel etkisiyle ben disiplin cezası almaktan kurtulmuşken, Cemre ne yazık ki kurtulamamıştı.

Cemre'nin aldığı ceza, işittiğimiz onca azar yetmezmiş gibi iki hafta boyunca okulun alay konusu olmamız, normalde hiç tanımadığımız öğrencilerin bile arkamızdan bağırıp, "Benim sırtıma çıksan seni engellemezdim." tarzında rahatsız edici cümleleri yeterince psikolojimizi bozmuştu.

Sonunda Cemre'nin annesi Nurten teyze bu duruma müdahale etmiş ve Cemre'nin de ısrarları üzerine okulunu değiştirmeye karar vermişti. Sonuçta YGS'ye hazırlanan birer öğrenciydik ve psikolojik durumumuz ailelerimizin odak noktasıydı.

Peki siz Cemre'siz bir Görkem düşünebilir misiniz?

Hayır.