ALEV ALEV

18. BÖLÜM

(Multide Ateş var😍🔥❤)

Ateş'ten...

Tüm seyirciler yerleşmişti artık. On dakika sonra yarışma başlayacaktı ama bir süredir Görkem ortalıkta görünmüyordu. Okulumuzdan, yarışma ile ilgilenen hoca yanımıza geldi. O da heyecanlı görünüyordu. Gelip hepimize sarıldı, şans diledi. O sırada Görkem'in olmadığını fark etti. Yüzünde bir endişe belirdi. "Görkem nerede? Birazdan anons yapılacak." dedi. Etrafıma biraz bakındım. Aslı söze girdi. "Hocam gelmişti. Buralardadır, gelir şimdi." dediğinde hoca panikledi. "Hemen bulun onu. Beş dakika sonra yarışma başlıyor!" deyip kulisten çıktı. Ben de hemen Emre'yi aradım. Telefon açılınca konuşmaya başladım.

- Görkem nerede?

- Kuliste değil mi?

-  Ha... şey evet. Burada. Buradaymış. Göremedim de bir an. Neyse kardeşim hadi görüşürüz.

Emre'yi telaşlandırmak istemedim. Bu yüzden ona yalan söylemek zorunda kaldım. Ona söyleseydim eğer Görkem'in annesi ve babası da duyardı. Boş yere insanları meraklandırmaya gerek yoktu.

Telefonu kapattıktan sonra sahneye biri çıktı ve konuşmaya başladı. İlk grubu anons etti. Kulisten çıktım. Yarışma kapalı alanda, tiyatro salonu gibi bir yerdeydi. Olduğumuz binadan çıktım. Belki hava almak istemiş olabilirdi. Onu gözümün önünden ayırmamalıydım ama çok kulis çok kalabalıktı. Oradan uzaklaştığını fark etmedim. Dışarıda onu aramaya başladım. Hava çok soğuktu, dışarıya çıkmamıştır diye düşünüp yeniden binaya girdim. Beni Aslı karşıladı. Çok panik olmuştu. "Ateş, iki grup sonra sıra bizde. Görkem hiçbir yerde yok!" dedi. Artık iyice gerildim. Ellerimi kafamın üzerinde birleştirip derin bir of çektim. "Ya kız geldi buraya. Nasıl yok? Buralarda olmalı." dedim. O sırada yanımıza hoca geldi. "Bulamadınız mı hala?" diye sordu. Kimseden cevap çıkmayınca hocanın eli ayağına dolaştı. Eymen geldi yanımıza. "Ateş, çekilelim yarışmadan. Solistimiz olmadan nasıl çıkacağız? Çok az kaldı. Sıra bize geliyor." dedi. Çaresizlikle başımı sallayarak onayladım onu. Bir anda Beren yanımızda belirdi. "Hocam ben çıkabilirim. Yarışmadan çekilmek okulumuza yakışmaz." dedi. Hoca bir süre düşündü. "Ama şarkı?" diye sordu. Beren gülümseyerek yanıtladı. "Şarkıyı biliyorum." Bir süre kimseden ses çıkmayınca ben sessizliği bozdum. "Hocam, vakit kaybediyoruz. Ya Görkem'i buluruz, ya da ben sahneye çıkmam! Beren'le hiç çalışmadık. Çıkıp rezil olmaya niyetim yok!" deyip yürümeye başladım.

O sırada bizim okulun anonsu yapıldı. Sıra bizdeydi. Bunu umursamadan yürümeye devam ettim. O sırada karşımda tuvalet gördüm. Bu binada tuvalet mi varmış? Tabi ya! Orada olmalıydı. Bir şey mi olmuştu yoksa? Koşarak tuvaletin önüne geldim. Kapı kolunu tutup açmaya çalıştım ama açılmadı. İçeriye doğru seslendim. "Görkem, orada mısın?" diye bağırdım. İçeriden çok kısık bir ses duydum. "Ateş!" dedi. Bu oydu. Kapıyı zorlamaya başladım. Lanet kapı açılmıyordu. O sırada kapıya doğru, omzumla vurdum. Kapıyı kırmaya çalıştım. Ama kırılmadı. Geriye doğru birkaç adım attım. Kapıya doğru koştum. Bu kez kapı kırıldı. Görkem bir köşeye oturmuştu. Titriyordu. Yüzü bembeyaz olmuştu. Ona doğru koştum. Yanına gidince ağlamaya başladı. Onu hemen kucağıma aldım. Gözlerini kapattı. Kollarını boynuma dolayıp, başını omzuma yasladı. Gözyaşları boynuma çarptı.

Tuvaletten çıktığımızda karşıma Semra teyzeyi ve Görkem'in babası olduğunu düşündüğüm bir adam çıktı. Hemen arkalarından koşarak Cemre ve Emre geldi. Hepsi çok endişeli görünüyorlardı. Görkem'i görünce Semra teyze eliyle ağzını kapattı. Gözleri büyüdü. "Görkem!" diye bağırdı. Sonra başını kaldırıp bana baktı. "Ona ne oldu böyle?" dedi. Gözleri dolu doluydu. "Ben... bilmiyorum." dedim. Karşımda duran deri koltuğa doğru yöneldim. Görkem'i oraya oturttum. Önünde yere çöktüm. Yüzünü avuçlarımın içine aldım. "Görkem, bana bak!" dedim. O sırada Eymen elinde suyla koşarak geldi. Suyu bana doğru fırlattı suyu havada yakaladım. Kapağını açıp Görkem'e içirmek istedim ama ağlıyordu. Başını yana doğru çevirdi. "Su istemiyorum." dedi kısık bir sesle. Suyu yere bırakıp biraz kenara çekildim. Sonuçta annesi ve babası buradaydı. Ben çekilince Semra teyze hemen Görkem'in yanına geçti. Gözünden iki damla yaş aktı. Görkem'e sarıldı.