ALEV ALEV

14. BÖLÜM

(Multide Görkem var🔥❤️)

Akşam yemeğini hazırlıyordu annem. Babam henüz eve gelmemişti. Selen çoktan gitmişti. Ben de annemin yanına gittim. Biraz yalakalıktan zarar gelmezdi. Annem pilav pişiriyordu. Önce onu izlemeye başladım. Sonra da söze girdim. "Annecim, yardım edebileceğim bir şey var mı?" diye sordum. Annem güldü. "Sanırım yok benim beceriksiz kızım. Söyle hadi. Ne istiyorsun?" dedi. Gözlerimi kaçırdım. "Anne hani eğer izin verirsen gece klubüne gideceğiz ya... işte o gün Cemre de bizimle olacak. Ateş'e güveniyorsun sanırım. O da orada olacak. Gece de Cemre'nin evinde kalacağım. Hem Ateş bizi bırakır. Söz veriyorum anne akşam 22.00'da evde olacağım. Asla ve asla alkol almayacağım. Kolonya bile koklamayacağım. Lütfen anne lütfen!" deyip yere çöktüm. Annemin bacaklarına sarıldım. Annem gülmeye başladı. "Deli kız, bırak beni, Görkem bırak valla yemek yanacak." derken ben annemin bacaklarını bırakmadım. "Anne lütfen, lütfen!" diye ısrarlarıma devam ettim. Annem en sonunda isyankar bir havayla, "Tamam, tamam. Bırak beni." dediğinde başımı yukarıya kaldırıp anneme baktım. Yavru köpek gibi bakıyordum. "Gerçekten mi?" diye sordum. Annem hala gülüyordu. "Gerçekten, hadi kalk artık!" dedi. Heyecanla yerden kalktım. Annemin boynuna atladım. Annem de bana sarıldı. Onun kollarından ayrıldığımda yüzünde çok ciddi bir ifade vardı. Bana işaret parmağını sallayarak kesin bir tavırla konuştu. "Asla, asla ve asla alkol almayacaksın. Akşam 10'da eve dönmüş olacaksın. Arayıp soracağım Nermin'e." dedi. Nermin teyze, Cemre'nin annesiydi. Annemin her söylediğini başımı sallayarak onayladım. "Söz annecim, çok teşekkür ederim çok çok!" dedim. Annem yeniden gülmeye başladı. Hadi tabakları çıkar, baban da gelir birazdan." dedi. Hemen dolabı açtım ve tabakları çıkartmaya başladım. Annem bana döndü ve yeniden konuşmaya başladı. Telefonun da hep açık olacak. Ateş'in de açık olacak." dediğinde ofladım. "Anne Ateş ne alaka şimdi?" dedim. Annem kaşlarını çattı. "Görkem, seni o götürecek, o getirecek, seni ona emanet ediyorum. Daha sayayım mı?" dediğinde çaresizce başımı sallayarak onayladım annemi.

O sırada kapı çaldı. Babam gelmiş olmalıydı. Gidip kapıyı açtım. Karşımda Emre, Esra teyzem ve eniştemi görünce şaşırdım. Sonra tek tek herkese sarıldım. İçeriye geçtik. Annem de hemen yanımıza geldi. Herkese 'hoşgeldiniz.' dedi. Sohbet etmeye başladılar. Annem benim gece klubüne gideceğimden bahsedince Emre uyuzu sırıtarak söze girdi. "Teyzeciğim istersen ben götürürüm Görkem'ciğimi." dedi. Annem gülümsedi. Onaylayacağını fark edince annemden önce söze girdim. "Gerek yok canım kuzenim! Ateş götürecek bizi." Dediğimde keyfi daha da yerine geldi. "Ooo Ateş kardeşim de geliyorsa ben de kesin geliyorum. Hem Özge'yi de alırım yanıma. Hangi mekana gidiyorsunuz?" dedi.

Allah'ım bir de sevgilisini getirecekmiş! Uyuz işte!

Yanımızda annem ve teyzemler olduğu için tepki gösteremedim ama çok gergin olduğum her halimden belliydi. Somurtarak cevap verdim. "Ben bilmiyorum. Mekanı Ateş ayarlayacak. Ona sorarsın!" dedim. Annem söze girdi. "Valla iyi olur Emre. Sağol." dediğinde Emre gerinerek "Ne demek teyzeciğim." dedi. O sırada yeniden kapı çaldı. Bu kez babam olmalıydı. Kapıyı açmaya gittim. Karşımda babamı görünce gülümsedim. Sarıldım. Babam da beni öptü yanaklarımdan. Sonra içeri geçti. Herkesle selamlaştıktan sonra yemeğe geçtik. Uyuz Emre yine söze girdi. "Görkem, seni evden ben alamam, ben Özge'yi alacağım. Seni zaten Ateş alır." dediğinde gözlerimi devirdim. "Yaa Emre çok ayıp olur. Kuzenim de geliyor ama beni evden Ateş alıyor! Sence normal mi?" dediğimde sırıtarak cevap verdi. "Evet, gayet normal." dedi. O sırada babam şaşkınlıkla söze girdi. "Ateş kim? Siz nereye gidiyorsunuz? Ne oluyor?" diye sordu art ardına. Ateş resmen bizim evde popüler olmuştu. Bunu bilse bir tarafları havaya kalkardı kesin! Bilmesine de gerek yoktu zaten! Annem hemen babama cevap verdi. "Ateş, Görkem'in müzik grubundan arkadaşı. Ben tanıştım. İyi bir çocuk. Yarışmadan önce tüm grup moral olsun diye birlikte bir şeyler yapmak istiyorlarmış. Benden izin istediler. Ben de verdim. Zaten Emre de gidecek. Akşam 22.00'da evde olacaklar." dedi. Babam gülümseyerek başını salladı. "İyi düşünmüşsünüz. Güzel olur sizin için. Nereye gideceksiniz peki?" diye sordu. Annem "Bir gece klubüne gidecekler. Ama söz verdiler. Alkol almak yok!" deyince babam öksürmeye başladı. Yediği boğazına kaçtı sanırım. Ben hemen su uzattım. Suyu içip öksürmeye devam etti. Sonra kendine gelip şok içinde söze girdi. "Gece klubü mü? Anladım. İyiymiş." dedi. Babamın gözünde hala yedi yaşında bir çocuktum. Böyle şeyler duymak ona zor geliyordu ama bunu bize oldukça yansıtmamaya çalışıyordu. Çoğu zaman başaramıyor olsa da biz anlamamış gibi yapıyorduk.