Voor een moment was ik stil.
Wat had ik gedaan? Waarom had ik niet gemerkt dat hij Rafaël niet was?
'Zoals je misschien al hebt gemerkt, is de andere helft van je ziel hier niet. We moeten opschieten als je nog terug wilt.' sprak Rafe. Hij deed alsof er niets aan de hand was. Alsof ik hem niet zojuist had gezoend.
'M-maar...' begon ik, alleen om afgekapt te worden door hem. 'Geen gemaar,' Hij begon me mee te trekken, weg van deze plek. Snel wierp ik een blik over mijn schouder heen. Mijn ogen scanden de hele ruimte af, maar Seth was nergens te bekennen. Hij was spoorloos verdwenen.
'We moeten maar één verdieping naar beneden.' Hij keek me uit zijn ooghoeken aan met een blik die ik niet kon plaatsen. 'Of het is je geluksdag, of toeval.' zei hij schouderophalend.
'Toeval bestaat niet.' wierp ik fronsend tegen. 'Alles gebeurt met een reden.' De woorden kwamen uit mijn mond op het zelfde moment dat we een volgende deur tegen kwamen.
Een van zijn mondhoeken ging iets omhoog. 'Wat jij wilt. Maak je klaar voor de val, lieverd.' Dat was het enige wat hij zei voordat hij de deur openduwde. Nieuwsgierig keek ik de donkere diepte in. Het leek zo... depressief. Wat was dit voor enge plaats?
Ik opende mijn mond om te vragen wat hij bedoelde, maar hij duwde me al de diepte in. Ik gilde tot mijn longen brandden van het zuurstoftekort. Met mijn handen probeerde ik iets vast te grijpen, maar ze grepen steeds de koele lucht vast.
Na een paar tellen, wat minuten leek te duren, viel ik op iets dat leek op grond. Langzaam tastte ik de ruimte af met mijn handen, omdat het te donker was om iets te zien. Waar had die idioot me in gelaten? Hoe moest ik hier ooit zelf uit komen? Zuchtend krulde ik me op en wiegde me heen en weer. Rafe zou komen, ik wist het zeker. Ik zou gewoon in deze kille ruimte kunnen wachten, zonder problemen. Het was er wel eng, maar dat zou ik nooit hardop zeggen.
Na een paar minuten hoorde ik iets eindelijk ritselen. 'Hé! Waar ben je, Rafe?' riep ik, waarna mijn stem nagalmde in de ruimte. Angst sijpelde mijn lichaam in.
'Amara,' hoorde ik iemand fluisteren. De rillingen liepen over mijn rug heen. Het was duidelijk niet Rafe, aangezien het een vrouwenstem was.
Gewoon diep ademhalen. Adem in, adem uit, dan komt alles goed. Je zit niet vast in de Hel, waar demonen je binnen een fractie van een seconde kunnen doden.
'Ik weet dat je daar bent.' zei de demon weer, dit keer gniffelend.
Daar ging mijn hoop. Het vervloog zo snel dat ik het niet eens merkte. Het ene moment sprak ik mezelf nog toe, het andere moment rilden mijn handen, mijn hart klopte drie keer zo hard tegen mijn borstkas aan en de haartjes op mijn armen stonden overeind.
'Wie ben jij?' vroeg ik uiteindelijk, nadat ik mijn moed bij elkaar had geschraapt. De demon antwoordde niet. Het was stil voor enkele momenten.
'Altijd dezelfde vragen. Wie ben jij, wat moet je van me...' een afkeurend geluid vulde mijn oren. 'Alsof ze allemaal zo angstloos zijn! Iedereen heeft een angst, en ik weet jouw angsten, Mara.' De manier waarop de demon mijn naam sprak, gaf me de rillingen. Ze lachte alweer.
'Herken je mij dan nog steeds niet?' galmde ze vol ongeloof en haat.
'Ik weet niet waar je het over hebt,' zei ik naar waarheid.
Voetstappen klonken over de grond heen. Een paar secondes later hoorde ik haar met haar vingers knippen, waardoor de ruimte verlicht werd. Toen ik de demon zag die voor me stond, viel mijn mond gelijk open en mijn ogen werden groot. De demon hield haar hoofd schuin en stak haar hand uit, om me omhoog te hijsen van de grond.
'Dus Amara, aangenaam kennis te maken. Ik ben Mara.'
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Holaaaa!
WHOOP WHOOP SUGA IS VANDAAG JARIG! ARMY SHIT HIERZO XD
Pfieeuww!! Ik moet bekennen dat jullie allemaal supergoed kunnen rijmen! Buiten dat er een paar mensjes gingen fangirlen over Shawn Mendes *kucht*, waren er HI-LA-RISCHE reacties!
En dan heb ik kritiek op Wattpad: waarom kan ik het hoofdstuk niet opdragen aan meerdere mensen? Het is zo frustrerend >_<
Het hoofdstuk draag ik daarom op aan nies7180, je hebt echt heel hard je best gedaan lol.
De rest, jullie hebben zeker een plaats gekregen in mijn boekje vol quotes! Geen zorgen, ik ben niemand vergeten ;D
Voor het volgend hoofdstuk heb ik niet echt wat speciaals, laat maar een leuke reactie achter! ^o^
ADIOSSSS
Xxxx Jaani.
JE LEEST
He's the Angel, I'm the Demon ✔ || #Netties2017
Fantasy|| VOLTOOID || 'Alsjeblieft, laat me gaan.' smeekte ik. Hij had een jongensachtige grijns op zijn gezicht. Hij zette een stap naar voren, waardoor ik naar achter stapte. De regendruppels gleden van zijn gezicht en vielen op de grond. Hij zag er gev...
