A/N: er zijn ooit 604 reacties geweest op één hoofdstuk. Kunnen jullie dat overschrijden in dit hoofdstuk? *kuch* nieuw record *kuch*
Boven een liedje wat ikzelf 24/7 luister ^^ LUISTER ERNAAR (ik zweer je oren zullen geblessed zijn als dit luistert)Oh ja. BLIJVEN STEMMEN!
Anyways, enjoy. Zoals altijd. Cheersssss
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
In die ene seconde gebeurde er van alles.
Ik werd zo erg overweldigd door de hoeveelheid geluid en beweging, dat ik niet doorhad wat er gebeurde. Het gewicht op me verdween, de hoektanden van de vampier zakten niet meer in mijn huid. Het breken van glas vulde mijn oren.
Wat gebeurde er?
'Amara', twee stemmen riepen door elkaar heen, maar de stemmen leken te ver weg. Het leek alsof ik onder water was. Alsof ik zweefde.
'Amara. Amara, ben je wakker?' De bezorgde stem van Rafaël werd duidelijker. Mijn mond was gesnoerd. 'Open je ogen, Amara! Nu, verdomme!'
Rafaël schold? En... hij schreeuwde?
Het leek alsof iemand me een shock gaf.Uit schrik en verbazing deed ik mijn ogen gelijk open. Mijn ogen vonden de felgroene ogen van Rafaël. Hij was over me heen gebogen, maar deinsde achteruit toen we oogcontact maakten.
'Tesoro! Stop- sluit je-'
Het was al te laat om mijn ogen dicht te doen. Rafaël plofte neer op de grond, al bleef hij overeind zitten. Aan zijn postuur kon ik opmaken dat hij in pijn was.
Hoe? Hoe was dit mogelijk? De vampier kon mijn kracht beter weerstaan, terwijl ik Rafaël al in een paar seconden zoveel pijn had gedaan.
Snel wendde ik mijn ogen af en probeerde hem met mijn handen vast te pakken, 'R-Rafaël? Ben je in orde?' Paniek begon mijn verstand over te nemen. Mijn handen pakten zijn handen eindelijk vast, maar daardoor kromp hij nog erger ineen.
'Amara, laat hem los, nu!' De woedende stem van Owen liet me achteruit deinzen. Snel liet ik hem los, mijn adem stokte in mijn keel. Terwijl kippenvel over mijn hele lichaam verspreidde, bracht ik mijn trillende hand naar mijn keel. Er liepen twee straaltjes bloed langs. De wond was dieper dan ik had gedacht.
Blijven ademen. Blijven ademen.
'Engel. Haal geen grapjes uit en sta op. Dit is niet grappig', Owen klonk gefrustreerd. Terecht nog ook, dit was allemaal mijn schuld. Toen hij begon te schelden vermoedde ik het ergste.
Tranen prikten in mijn ooghoeken. Wat had ik gedaan?
Waaraan had ik deze straf verdiend?
Stilletjes trok ik mijn knieën op tot mijn borst en wikkelde mijn armen er omheen, om vervolgens heen en weer te wiegen. Dit was een droom. Nee, een nachtmerrie. Ik zou straks wakker worden en dan zou ik op mijn verjaardagsfeestje zijn, waarschijnlijk dronken. Daar waar Rafe was, die voor alle problemen zorgde.
Maar iets sloeg me hard in mijn gezicht en vertelde me dat dit geen droom was.
Rafe. Als hij die avond niet weg was gegaan, zou ik nooit in een conflict geraakt zijn met de vampierenkoning, Max. Dan zou ik hem nooit geslagen hebben. Dan zouden Owen en ik niet achtervolgd worden door vier bloeddorstige vampieren, en dan zouden we ook niet in een of ander stom hotel verblijven.
'Tesoro,' Owen haalde me uit mijn gedachtes en wikkelde zijn armen om me heen, 'blijf rustig ademhalen. Er is niets aan de hand, alles gaat goed komen. Praat met me. Doe iets, maar val alsjeblieft niet flauw.' Tranen rolden over mijn wangen heen en ik begon te snikken doordat ik oververmoeidheid was.
Owen troostte me en bleef tegen me praten totdat het snikken stopte, totdat de tranen stopten. Zijn lichaamswarmte was zo verwelkomend, dat ik binnen een paar minuten in slaap gevallen was.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Hoofdstuk opgedragen aan mijn pedo, Henk. (Ik beledig niemand maak je geen zorgen)
Ik ben echt boos op mezelf. Als ik een inspiratiebom heb, schrijf ik niet aangezien ik geen vrije tijd heb. En als ik vrije tijd heb, slaap ik. School begrijpt ook niet dat ik gewoon wil schrijven, tot ik erbij neerval.
Blijven reageren hé. We moeten 604+ reacties krijgen lol
OKEEEEE
A to the D to the I to the OS.
(^^ DAT was geen Agust D, echt)XXX JAANI
JE LEEST
He's the Angel, I'm the Demon ✔ || #Netties2017
Fantasi|| VOLTOOID || 'Alsjeblieft, laat me gaan.' smeekte ik. Hij had een jongensachtige grijns op zijn gezicht. Hij zette een stap naar voren, waardoor ik naar achter stapte. De regendruppels gleden van zijn gezicht en vielen op de grond. Hij zag er gev...