|| VOLTOOID ||
'Alsjeblieft, laat me gaan.' smeekte ik. Hij had een jongensachtige grijns op zijn gezicht. Hij zette een stap naar voren, waardoor ik naar achter stapte. De regendruppels gleden van zijn gezicht en vielen op de grond. Hij zag er gev...
Ik zag hoe ze lachte, hoe ze zich tegen hem aan vleide en hoe ze hem kuste.
Ik zag hoe ze plezier had.
Onbewust balde ik mijn vuisten. Natuurlijk zou ze wéér voor Rafaël kiezen. Hij had Mara omgekocht door een paar lieve woorden en had haar wijs gemaakt dat ze bij elkaar hoorden. Ze dacht dat ik de slechterik was, dat ik de oorzaak was dat ze gestraft werd door de Raad.
Dat ik de oorzaak was dat ze dood was gegaan.
'Verdomme,' vloekte ik onder mijn adem door toen ik zag dat ze hem weer kuste. Mijn lichaam begon te trillen terwijl Rafaëls handen zachtjes over haar rug streken, om ze vervolgens te laten rusten op haar onderrug. Het liefst wilde ik hem in een klap vermoorden door een sterrenschot op hem af te schieten, maar dat zou niets helpen.
Als ik Mara helemaal voor mezelf wilde winnen, moest ik dat op een eerlijke manier doen.
En Lilith zou me helpen. Ik had al een plannetje gesmeed, zij moest het alleen nog uitvoeren. En ik wist dat het plannetje perfect zou lopen; Mara zou zich huilend in mijn armen storten.
Een grijns kroop over mijn gezicht heen, terwijl ik me omdraaide en mijn vleugels uitsloeg. 'Geniet zo lang je nog kan, Rafaël. Binnenkort wordt ze de mijne.' fluisterde ik tegen niemand in het bijzonder voordat ik de stille nacht in vloog.
POV. Mara
Het lukte niet.
Het ging niet zoals ik gepland had.
Met alle kracht die ik had probeerde ik met mijn vleugels te slaan; angst bekroop me. Rafaël zou me dan weliswaar wel vangen als het me niet lukte om te vliegen, maar de angst dat ik te pletter zou vallen was er nog. Het zweet brak me uit, ik was nog maar één meter boven de grond. Mijn ogen kneep ik stijf dicht toen ik de grond naderde.
Rafaëls armen wikkelden zich op het laatste moment onder mijn knieën en achter mijn rug. 'Ik heb je,' fluisterde hij. Opgelucht zuchtte ik en voelde de teleurstelling. 'Het is niet gelukt,' mompelde ik met gezakte schouders. 'Het komt wel goed. Geloof me,' zei Rafaël sussend terwijl hij weer omhoog vloog en me met een elegante beweging neerzette op het dak.
'Waarom lukte het niet?' vroeg ik met bevende handen. Rafaël zuchtte, schudde zijn hoofd en streek met de rug van zijn hand over mijn wang. 'Je moet het niet forceren. Ontspan je en laat het gaan. Voel de energie door je vleugels heen gaan...'
Het zweet brak me uit toen ik weer de diepte indook. De woorden van Rafaël herhaalden zich in mijn hoofd, totdat ik een warme gloed door mijn vleugels voelde stromen. Dit was het. Het moest dit keer werken!
De adrenaline stroomde door mijn bloed heen en ik begon met mijn vleugels te slaan. Het zou me moeten lukken! 'Kom op Mara! Je kunt het!' hoorde ik Rafaël roepen. Zijn aanmoediging was wat ik nodig had. Mijn vleugels sloegen met meer kracht en ik voelde hoe ik in de lucht bleef zweven.
Nou ja, vliegen dan.
'Het is me gelukt!' juichte ik en klapte blij in mijn handen. 'Ik wist dat het je zou lukken.' Rafaël kwam soepel mijn kant op vliegen en knuffelde me vervolgens stevig. Hij drukte een kus op mijn lippen, zijn ogen twinkelden. Ineens was ik uitgeput en liet ik mijn hoofd op zijn borst rusten. 'Ik ben moe...' mompelde ik terwijl ik een gaap onderdrukte.
'Ga maar slapen. Je bent veilig,' garandeerde Rafaël me. Het geluid van de klappende vleugels van Rafaël liet me in een rustige, eindeloze slaap vallen.
POV. Lilith
Owen kwam het kleine huisje in stormen. Slaperig keek ik op, afgeleid door zijn plotselinge bezoekje. Seth keek op uit het eeuwenoude boek dat ik hem gegeven had en keek Owen aan met opgetrokken wenkbrauwen. 'En? Hoe staat het ervoor?' vroeg Owen ongeduldig. Hij leek op zijn teentjes getrapt, dus besloot ik maar niet tegen hem te snauwen.
'Geduld. Nog een paar uur tot de zon opkomt en we het kunnen uitvoeren,' informeerde ik hem. Owen klemde zijn kaken op elkaar, maar reageerde niet. Hij wendde zich tot Seth, die alweer verdiept was in het boek. 'Wat doe jij nou weer?' vroeg Owen nieuwsgierig. Voordat Seth kon antwoorden, sprak ik al. 'Ik heb hem de opdracht gegeven om het boek te bestuderen. Het was nogal ingewikkeld Latijn, en ik ben te druk bezig met het portaal.' Een stilte volgde, die wij drieën waardeerden. Dit eiste teveel tol van ons allemaal.
'Owen, weet je echt zeker dat je dat portaal wilt creëren en zomaar een paar demonen op Mara los wilt laten? Het kan gevaarlijk zijn. De demonen in de onderwereld zijn te ruig, en dat weet jij ook.'
'Genoeg!' snauwde hij. 'Ik weet wat ik doe. Ik zal daarbij zijn, er kan niets uit de hand lopen. Daarbuiten is het een goede manier om te testen of ze haar krachten al terug heeft.'Hij grijnsde en ik zuchtte, om te kijken hoe het met het portaal ging. Tot mijn verbazing kon ik mijn hand er al in steken. 'Fantastisch! Nu het portaal klaar is, moeten we alleen nog maar wachten op de zonsopgang.Dan kunnen de demonen eruit komen.' zei ik blij, terwijl ik ging zitten.
Owen en Seth kwamen geïnteresseerd kijken en raakten het portaal aan, waardoor hun handen erdoorheen gingen. Ze mompelden ongelofelijk en gaven mij een schouderklopje. 'Goed gedaan, Lilith.' complimenteerde Owen. Trots keek ik naar het portaal. Mijn blik verplaatste zich naar Seth, die een beetje bleek was geworden. 'En? Kun je al zien wat er gaat gebeuren, Seth?' vroeg ik. Seth had de gave om de toekomst te zien. Nou ja, delen van de toekomst dan.
'Ja,' piepte hij. 'Wees voorzichtig.' waarschuwde hij Owen. Hij trok een wenkbrauw op en sloeg zijn armen over elkaar.
'Er kan niets mis gaan. Niet als ik er ben.'
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Hier alsnog een hoofdstuk!!
Merry Christmas!!! ^^
Ik weet dat er veel geswitcht van POV is, maar ik vond dat het voor één keer anders kon ;D
Vergeet niet te stemmen en te reageren!!!!
ADIOSSS..
(laatste update van dit jaar komt op oudjaarsdag.)
