He's the Angel, I'm the Demon ✔ || #Netties2017

~Hoofdstuk 8.~

A/N: Sorry dat ik zo lang niet heb geüpdatet! Sorry sorry sorry! Ik heb daarom uit de POV van Raphael geschreven. Niet gelijk, maar later in het hoofdstuk. Hoop dat dat het goed maakt <3 Enjoy

Mijn gezicht werd lijkbleek.

Het leek alsof ik elk moment kon flauw vallen.

Feli verbrak als eerst de stilte. 'Jullie kennen elkaar al? Oh, dat is zo goed! Dan hoeven we niet awkward te doen en kunnen we gelijk naar het bal. Chop chop, mensen. Ik moet naar een feest.' Ze duwde Daniël geforceerd in de auto en opende dan de passagiersdeur om mij erin te duwen. 'Feli!' siste ik, terwijl ik haar hand vast pakte. 'Wat?' vroeg ze geïrriteerd. 'Hij.. hij was van.. van die ene dag!' 'Amara, van welke dag? Waar heb je het over? We kunnen dit ook bespreken in de auto, toch?'

Ik zuchtte geërgerd. 'Hij was van het bezoek. Familie Jackson. Hij stormde mijn kamer binnen. Hij was de gene die...' De woorden kwamen maar niet over mijn lippen heen. Ik zweeg en wierp mijn blik op de grond. 'Shit. Shitter de shit. Am, ik had dit niet verwacht, het spijt me echt...' begon ze. 

'Tja. Jij kon er ook niet echt wat aan doen. Beloof me alleen dat...' 'Je het uitmaakt,' maakte ze mijn zin af. 'Als het aan mij lag, zou ik hem nu al dumpen, hem verrot schelden en mijn naaldhakken op zijn hoofd gooien, maar we hebben vervoer nodig. Dus ik maak het gelijk uit zodra we uitstappen. Hij was toch niet zo denderend,' voegde ze toe.

De weg naar het bal toe was stil, op de radio na. Daniël wierp soms een hatelijke blik door de achteruitkijkspiegel, wat ik negeerde. Toen de auto stopte, sprong ik er half uit. Ik sloeg de deur achter me dicht en wachtte even verderop op Feli. Na ongeveer drie minuten kwam ze boos naar me toe lopen, op een hak. De andere had ze vast in haar hand. Haar hoofd was rood, furieus. Ik schrok en ik moest tegelijkertijd lachen, maar ik hield mijn lach in. 

'De idioot dumpte me al voordat ik iets kon zeggen! Ik heb het hem flink betaald gezet. Nog nooit heeft iemand me gedumpt!' Schreeuwde ze bijna uit. 'Feli, rustig. Hij was het gewoon niet waard, en dat weet je zelf ook wel. Laat hem maar gewoon stikken. Ik weet zeker dat je iemand anders vind vanavond,' zei ik dat laatste erachteraan om haar gerust te stellen. Ze mopperde wat en deed haar hak aan. Ze zuchtte uiteindelijk en zei: 'Je hebt gelijk. Kom, dan gaan we.' 

POV. Raphael

'Boys! Ik kom zo terug, ik ga even een chick regelen,' schreeuwde ik over de muziek heen, naar mijn vrienden. Ze staken hun duim op en hadden een grote grijns op hun gezicht. Ik verdween in de menigte en strekte mijn hals om over de hoofden heen te kijken. Ik herkende bijna niemand, omdat iedereen een masker aan had. Terwijl ik een drankje pakte, liep ik naar de ingang toe. Misschien zag ik daar wel iemand, wie weet. 

Ik dronk mijn drankje op terwijl ik bij de ingang naar iedereen keek die langs liep. Mijn oog viel op twee meisjes die alleen aan kwamen lopen. De ene was witheet van woede, die trouwens een witte jurk aanhad, terwijl de andere haar gerust stond te stellen, die een paars-zwarte jurk aan had. Mijn mondhoek ging een beetje omhoog en ik trok een wenkbrauw op. Ik deed mijn masker af en haalde een hand door mijn haar. Oké, misschien was ik nu vals aan het spelen, maar dat boeide mij even niet. 

'Wat! Jij weet niet hoe het is om een vriendje te hebben!' Het meisje met het witte jurk stormde weg, langs mij heen. Oké, die kans is verlopen voor mij. Nu nog kijken of Paars-Zwarte mij een kans gaat geven. 'Hé,' zei ik nonchalant toen ze mijn kant op kwam. 'Oh!' riep ze verrast uit. Echter, toen ze mij zag, vergrootten haar ogen. 'Uhm.. uhm... Ik...' Ze frutselde met haar vingers. Het enige dat ik volledig zag van haar gezicht waren haar volle, lichtrode lippen. Klaar om gekust te worden. 'Ik heet Raphael. Jij?' vroeg ik. 'Uhm.. Lynn,' zei ze. 

Haar stem kwam me bekend voor, alleen wist ik niet van waar. Het klonk zacht door het geluid van de muziek. 'Ken ik jou misschien ergens van?' Ik hield mijn hoofd schuin. 'Nee, nee,' zei ze, te snel. 'Ik moest maar eens gaan.' Ze maakte aanstalten om weg te gaan, maar ik hield haar tegen. 'Wat is er?' vroeg ik fronsend. 'Niks, niks.' wuifde ze terwijl ze verdween ik de massa. Ik volgde haar koppig, terwijl ik mijn masker op deed. 

Ik zag haar staan, een paar meter bij de bar vandaan. Ik kreeg een idee en grijnsde. Misschien helpt een beetje alcohol wel. Ik liep naar de bar toe en vroeg twee cola's, eentje met een beetje alcohol erin. Ze zag me toen ik naar haar toe liep. Ze wilde snel weg komen, maar ik was sneller. 'Hier. Misschien helpt een beetje drinken wel,' zei ik terwijl ik het bekertje met het alcohol in haar handen duwde. 'Nee, ik hoef echt niet. Dank je wel.' 

'Aw, toe nou, Lynn. Het is maar cola.' Ze twijfelde even, maar toen ze zag dat ik aanstalten maakte om ook mijn bekertje op te drinken, zette ze het bekertje op haar lichtrode lippen. Ik glimlachte en dronk mijn cola in één keer op. 

Toen ik opkeek, zag ik dat ze alles al op had. Mooi.

Nu gaan we pret maken.

~~~~~~~~~~ 

oh oh... Raphael heeft Amara dronken gevoerd! Amara is undercover gegaan door haar naam niet te vertellen!

Hoe was de pov van Raphael? 

ADIOSSS KIDDOOSSS

hehehehe

Xxx Jaani