He's the Angel, I'm the Demon ✔ || #Netties2017

~Deel 2, hoofdstuk 13.~

A/N: ik heb jullie meningen nodig... Zie de Author's Note aan het eind van het hoofdstuk!

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Toen ik wakker werd, besefte ik één ding.

Ik was terug in de Hel.
Letterlijk én figuurlijk.

Mijn blikveld was nog een beetje wazig en mijn ledematen voelden zwaar aan, maar ik was niet vergeten wat er was gebeurd.

Het meeste herinnerde ik me helder. En dat was maar goed ook. 

Met veel moeite gooide ik het dekbed van me af. Als eerst zou ik Rafe vinden en hem mooi op zijn donder geven. Waarom zouden ze me drogeren? Waarom kon ik niet voor een paar dagen in de menselijke wereld blijven?

Nadat ik me een beetje had opgefrist en andere kleren had aangedaan, besloot ik direct naar hem toe te gaan. Er moest een reden zijn waarom ze me dit hadden aangedaan. En van Feli had ik het al helemaal niet verwacht. Hoe kon ze?

Op het moment dat mijn hand de deurklink aanraakte, werd de deur via de andere kant open gedaan, waardoor ik bijna omver werd gegooid.

'Hé!' riep ik uit terwijl ik achteruit strompelde. Het hoofd van Rafe verscheen achter de deur vandaan en hij keek me gefronst aan. 'Gaat het? Ik wist niet dat je bij de deur stond.' zei hij schouderophalend. 

Zodra ik voor hem stond, keek ik hem boos aan. 'Waarom? Wat was de reden dat jullie me hebben gedrogeerd? Wat heb ik fout gedaan?' zei ik, mijn armen over elkaar heen vouwend.

Glimlachend duwde hij de deur achter hem dicht. 'De vraag is niet waarom, maar hoe.' Hij stapte dichter naar me toe en duwde me zo in mijn bureaustoel. 'Zoals ik al had voorspeld, ben je niets vergeten van gisteren. Maar... vind je het niet raar? Hoe kunnen Demonen gedrogeerd worden?' 

Hij had gelijk. Natuurlijk had hij gelijk, zoals altijd. Het was niet mogelijk om dronken te worden, maar wel om gedrogeerd te worden? Wat was dat voor logica?

Ik keek hem aan met toegeknepen ogen en keek hem fronsend aan, als teken dat hij door moest gaan met praten.

Rafe boog over me heen en staarde me serieus aan. 'Er bestaan stofjes, Amara, die zelfs Demonen neerhalen. Hetzelfde geld voor Engelen. Dat is de reden waarom je niet op Aarde mocht blijven. Er zijn sommige... mensen op Aarde die veel meer verstand hebben. Ze willen Demonen en Engelen weg hebben van hun "territorium", hun plaats.' 

'Territorium? Zijn ze honden aan het nadoen, of wat? Dit is belachelijk,' zuchtte ik gefrustreerd uit, 'waarom zouden ze Demonen en Engelen weg willen?' 

'Ze denken dat we slechte invloed hebben.' Rafe liet zijn ogen nonchalant over mijn kamer glijden en nam toen plaats op het bed. 'Ze willen dat Engelen in de Hemel moeten blijven, en Demonen dus in de Hel. Onderschat ze niet, want ze kunnen meteen inzien of je een mens, Engel of Demon bent. Als je ooit iemand verdachts ziet, probeer dan zo snel mogelijk weg te komen. Ze kunnen je namelijk inpalmen met een mooi verhaaltje en dan...'

'Dan is het game over. Ik snap het.' knikte ik. 

Hij keek me verontrustend aan. 'Niet alsof ik je alleen naar de Aarde zal laten gaan, maar in geval dat. Trouwens, Rafaël is zo goed als beter. Je hoeft je niet schuldig te voelen en geen zorgen te maken nu.' 

>.<

Ik uitte al mijn frustratie op een staande boksbal. 

Er waren een paar dingen waaraan ik me ergerde. 

Had Feli me verraden?
Waarom had ik geen sorry tegen Rafaël gezegd?
Wat was Owen van plan? 

Vermoeid zakte ik met mijn rug tegen de boksbal aan. Het leek bijna alsof alles zich herhaalde. Alsof iedereen iets voor me verscholen hield. 
Alsof ze me buitensloten.

Terwijl woede in me opborrelde, trok ik mijn bokshandschoenen uit. Hoewel ik spierpijn had, stond ik op, voor de derde keer op een rij. 

Met blote handen stootte ik tegen de boksbal aan. Adrenaline gierde door mijn lichaam heen, recht naar mijn armen toe. Na een tijdje brak het zweet me uit en mijn vingers gaven het bijna op. Het werd allemaal te veel, door de frustratie en adrenaline. Ik schreeuwde het uit en gaf een laatste, harde klap tegen de boksbal aan. 

Mijn geschreeuw galmde na in de lege ruimte.

'Ik zal niemand vertrouwen',  fluisterde ik tegen mezelf. Met mijn hoofd tegen de boksbal aan voelde ik een traan over mijn wang glijden. 

Mijn knokkels waren spierwit geworden en lagen open; bloed sijpelde op de grond. 

'Niemand.' Dat gezegd, zakte ik door mijn knieën heen. 

Mijn leven was een puinhoop geworden.
Ik had het vergooid. 
Niets kon terug gedraaid worden, niets kon veranderd worden. 

'Amara...? Tesoro, ben je in orde?' 

Ik schrok op en veegde snel de tranen van mijn wangen. Wat deed Owen hier? Hoe was hij hier gekomen?

'Je bent niet in orde, zo te zien.' hoorde ik hem afkeurend zeggen. Hij knielde naast me neer en onderzocht als eerst mijn gezicht. Toen hij mijn knokkels opmerkte, schudde hij zijn hoofd. 'Wat heb je gedaan?' Zijn stem was opeens tien keer zachter. 

'Niets.' Ik trok mijn handen uit zijn greep en stond op. Hij stond ook op en wilde me volgen, maar ik stopte hem. 'Owen. Volg me niet. Laat me gewoon met rust.' zei ik met trillende stem.

Ik stond op het randje van breken. En ik wilde niet dat ik voor hem zou breken.

Zonder op zijn antwoord te wachten, draaide ik me om.

'Tesoro. Luister naar me...' Hij pakte mijn pols vast en draaide me terug om, waardoor ik wankelde op mijn benen en tegen hem aanviel.

Mijn poging om me van hem af te duwen was mislukt. Hij had zijn armen al om me heen gewikkeld.

'Het komt allemaal goed... Je kan mij vertrouwen.' fluisterde hij terwijl hij voorzichtig over mijn rug wreef. 

Op de een of andere manier was dat de druppel. Alle emoties in me raakten los. De woorden raakten me. Tranen rolden over mijn wangen, ik snikte luidkeels. Het leek alsof hij gelijk had.

'Huil alles maar uit. Ik ben er voor je.' 

En ik geloofde hem, voor één keer.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Geniet maar goed, Duiveltjes. Binnenkort gaan de Engeltjes namelijk genieten. Amara is echt agressief en emotioneel laatste tijd, merk je dat ook op?  Ik namelijk wel xD

Oké, een paar punten die ik dus wilde mededelen: 

-Ik heb gemerkt dat een paar mensen Rafaël en Rafe soms door elkaar halen. Is het nodig dat ik de naam van Rafe verander in de herschreven versie (de versie die ik ga uitgeven)? Ja of nee?

-Herinneren jullie nog dat Amara een amulet had? Het volgend hoofdstuk wordt opgedragen aan degene die het hoofdstuk vindt waarin de amulet voor het laatst aan bod was gekomen. En als je het hoofdstuk hebt gevonden, wat denk je dat er met het amulet is gebeurd? 

-Vervelend om dit te zeggen, maar... Heb respect naar alle karakters in een boek. ALSJEBLIEFT. Ik snap heel goed dat je een personage niet leuk kan vinden, maar kom op... Het is niet leuk voor mij, de schrijfster. Soms loopt het nogal uit de hand als mensen over Rafaël en Owen vechten, dus let op wat je zegt. 

Dat was het voor vandaag. NIET VERGETEN TE STEMMEN EN TE REAGEREN <3 

Oh ja, volgende week heb ik toetsweek, dus ik weet niet of ik dan nog zal kunnen updaten. 

A.D.I.O.S. (Ik zeg het voor de laatste keer, als je de puntjes etc. vergeet TELT HIJ NIET MEE!)

bYE BYE ENGELTJES EN DUIVELTJES
xXx Jaani