He's the Angel, I'm the Demon ✔ || #Netties2017

~Deel 2, hoofdstuk 22.~

A/N: Ik heb zo'n gevoel dat dit boek bijna klaar is...
Dus niet vergeten te stemmen, misschien doe ik extra hoofdstukken ^^

~~~~~~~~~~~~~~~~~

'Dus jullie zijn gewoon weg gerend, zonder te weten wie achter jullie aanzat?' vroeg Feli verbijsterd. 'En nu is mijn ijs ook weg! Konden jullie hem niet afschudden? Nu weet hij waar jullie zijn, oftewel mijn huis. Mijn huis! Straks word ik ontvoerd uit mijn eigen huis door jullie...'

'Zo erg zal het heus niet worden, Feli.' zei Owen met een lome blik. Hij was een uur geleden uit de slaapkamer gekomen en zat nu op de bank, zijn handen in zijn haar. Af en toe keek hij me aan met een ondoorgrondelijke blik, waarna hij snel ergens anders heen keek.

En natuurlijk hadden we ook Mara.
De heks.

Ik was serieus, ze leek op een heks. Haar hele uitdrukking straalde negativiteit uit, ze kleefde praktisch tegen Owen aan en haar lach was oorverdovend.

Nee, haar lach was gewoon absurd. Het leek meer op een krijsende papegaai die stikte.
Hoe was het mogelijk dat mijn dubbelganger zo'n geluid kon te produceren? Ongelofelijk.

'Eigenlijk heeft Feli wel gelijk. Hoe kon je zo dom zijn om hem naar dit huis te lokken?' Mara zuchtte, vouwde haar armen over elkaar en keek me recht aan met een tevreden grijns. Oh, ik had het niet eens gehad over de hoeveelheid commentaar die ze kon geven. 'Er is niemand om haar te beschermen, als we allemaal over een tijdje weg zijn. Of niet, Owen?'

Als ik wilde, kon ik opspringen en haar mooi vertellen wie als eerste weg zou zijn. Maar ik hield me in, balde mijn vuisten en glimlachte liefjes naar haar. 'Weet je wat, Mara? Eigenlijk...'

Rafaël begon door me heen te praten, waardoor ik moest stoppen met praten. 'Dat je het weet, Mara, ik zal hier blijven. Ik ga nergens heen, dus er is ook geen reden voor gevaar.'

'Maar je moet terug naar de Hemel, Rafaël. Je kan niet hier blijven.' Feli hield oogcontact met Rafaël tot hij wegkeek. 'Dat weet ik, maar ik zal niet lang weg blijven.' mompelde hij uiteindelijk.

Betekende dat dat hij toch regelmatig naar de Hemel ging? Dat terwijl ik dacht dat hij permanent op aarde bleef...

'Als jullie zo zeker zijn, waarom ook niet?' Mara haalde haar schouders op. 'Trouwens, ik denk dat Rafe hier elk moment kan zijn. Ik heb hem al geïnformeerd dat Amara hier-'

'Wát?' riepen Rafaël en ik tegelijkertijd uit.

'Je hebt... wat gedaan?' vroeg Owen met een ongelofelijke blik. 'Nou... Kijk. Hij zei dat hij me vrij zou laten uit de Hel als ik Amara zou vinden. En ik wist waar Feli's huis was, dus...'

Met kracht liet ik mijn vuist op de salontafel neerkomen. 'Luister goed naar me, Mara. Je mag dan wel mijn zogenaamde andere helft zijn, maar dat betekent niet dat je alles mag en kan doen wat je wilt!' Ik stond op en voelde de woede opborrelen. 'Eerst kom je hierheen zonder reden en dan blijf je de hele tijd kritiek geven. En ik heb het niet eens het feit gehad dat niemand je hier wilt-'

'Amara. Zo kan het wel weer.' mompelde Rafaël. Hij greep mijn arm vast en trok me voorzichtig mee naar de keuken. Het liefst wilde ik mijn lenzen uitdoen en mijn kracht op haar uittesten.

'Stress niet. Ze is het niet meer waard, dat weet je zelf ook.' 'Niet meer? Was ze het dan ooit waard? Ik snap echt niet waarom ze mij zo graag weg wilt hebben. Rafaël, waar ben je mee bezig?' riep ik uit toen hij zijn shirt over zijn hoofd trok. 'Ben je gek geworden? Het is koud!' 

'Het is vijftien graden, zo koud is het ook weer niet.' Hij liet zijn vleugels verschijnen en ik staarde ernaar. Hoe vaak ik zijn vleugels ook zag, het zou me altijd verbazen hoe mooi ze waren. Er was iets speciaals aan zijn vleugels... ze hadden een mooiere vorm, vol met veren. 

'Ga je nog mee, of blijf je naar me staren?' vroeg hij lachend, waardoor ik uit mijn trans ontwaakte en mijn ogen snel afwendde. 'Waar wil je heen?' 'Gewoon, een beetje vliegen. Of wil je liever hier blijven?' 

'Nee! Ik ga wel mee.'

En we gingen ervandoor, zonder ook maar iets te zeggen.

~o~o~

'Zie je? Nu zijn we dichter bij de sterren. Vind je het niet mooi?'

'Ja,' mompelde ik. Het uitzicht was adembenemend. De lucht was paarblauw terwijl duizenden sterren fonkelden. Voor een moment vergat ik de kou en genoot van het uitzicht; iets wat ik nooit eerder had gezien. 

'Het is inderdaad mooi. Waarom haal je geen ster voor me?' grapte ik. Rafaël keek me met een halve grijns aan. 'Wil je dat? Het zal wel pijn doen.' Mijn mond viel open. Was hij serieus? 'Ik maakte maar een grapje!' Maar hij was al naar boven gevlogen. 

Voordat ik het merkte was hij terug. In zijn handen hield hij een kleine ster, die zoveel licht uitstraalde dat ik mijn ogen halfdicht moest knijpen. 'Wauw.' Ik vloog naar hem toe en reek uit om het aan te raken, maar hij trok zijn handen weg. 'Niet aanraken, het zal je pijn doen.' Pas toen ik zijn gezichtsuitdrukking zag, merkte ik dat hij pijn had. Hij had zijn lippen op elkaar geperst en focuste zijn blik op de ster.

'Hij verdwijnt.' Fronsend keek ik toe hoe het licht doofde. Op het einde was er niks over, niet eens stof. De ster was verdwenen, het bestaan was weggeveegd alsof er geen ster was geweest.

Rafaël liet zijn handen naast zijn zij vallen. 'Hoe?' vroeg ik verbaasd. Hij vloog dichter naar me toe, tot hij binnen handbereik was. 

'Wist je hoeveel pijn dat deed?' Hij liet me zijn handpalmen zien, die grijs waren geworden. 'Maar het was het waard.' 

Hij keek me aan en we zwegen beiden voor een paar tellen.

'Sterren zijn net als jij, Amara. Ze zijn zo mooi, maar als ze eenmaal binnen handbereik zijn, worden ze gevaarlijk.' Hij wilde mijn gezicht vastpakken, maar stopte. 'En ze verdwijnen zonder dat iemand het merkt.' Hij keek naar beneden, mijn blik ontwijkend.

'Verdwijn niet voor mij, Amara. Alsjeblieft.' 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Ieuwl ik moet echt stoppen. Het einde was echt smooth ofzo, alsof hij zat te flirten 

-_-

Pijn is niet fijn, mijn kinderen. PIJN IS NIET FIJN. (School denkt daar anders over, maar daar hebben we het niet over :))

BLIJVEN STEMMEN EN REAGEREN, VOORDAT IK TE EMOTIONEEL WORD OVER HET EINDE EN HET AFRAFFEL <3

Het blijkt dat ik volgende week jarig ben. Wie weet doe ik een langere update?

A*D*I*O*S

xXx Jaan