He's the Angel, I'm the Demon ✔ || #Netties2017

~Hoofdstuk 28.~

A/N: XL hoofdstuk!! Yayy <3

POV. Mara

Het enigste wat ik herinnerde toen ik wakker werd was dat Rafaël me naar mijn kamer had gebracht en me in bed had gelegd. Ik rekte me uit en gaapte. Mijn vleugels hadden zich vanzelf terug gevouwen, wat fascinerend was voor mij. Loom keek ik rond om Lilith te zien. Ze ritste net een zwarte, leren jack dicht. Toen ze merkte dat ik wakker was, schonk ze me een kleine glimlach. Om eerlijk te zijn leek ze er heel moe uit, dus vroeg ik of ze goed had geslapen.

'Niet echt... Ik kon niet slapen.' antwoordde ze met een schouderophaal. 'Waar ga je heen? Het is pas...' ik keek snel naar de rode cijfertjes van mijn wekker. 'half zeven.' Ze leek geschrokken door mijn vraag, waardoor ik fronste. 'Uh, ja. Daar wilde ik het dus over hebben. Heb je vanavond tijd? We kunnen samen wat gaan doen,' antwoordde ze, mijn vraag zorgvuldig ontwijkend. Mijn frons werd dieper.

'Oké...' Ik twijfelde of ik haar wel kon vertrouwen. Rafaël vertrouwde haar niet, dus waarom zou ik haar vertrouwen? Snel schudde ik de gedachte van me af. Lilith was te vertrouwen, daar had ik geen twijfels in. Als ze ons wilde verklikken, zou ze dat allang al hebben gedaan, toch?

'Goed.' Ze knikte opgelucht en verdween, mij verward achterlatend. 

.

Rafaël!' Ik zwaaide naar hem, om zijn aandacht te trekken. Hij glimlachte toen hij mij zag en liep naar me toe. 

Het was pauze, maar Lilith was nergens te bekennen. Net zoals Owen en Seth. Blijkbaar hadden ze de lessen over geslagen. 

Nadat ik Rafaël had geïnformeerd over Owen, Seth en Lilith, twijfelde hij of het wel een goed idee was dat ik ging. Ik garandeerde hem dat er niets zou gebeuren, al was ik daar niet zeker van. Ik was een demon en moest aan het demonenleven wennen, of ik dat nou wilde of niet. Ik weet zeker dat Lilith me daarbij zou helpen. 

.

.

Na het avondeten ging ik naar mijn kamer. Tot mijn verassing kwam ik Lilith daar tegen. Ze deed nonchalant en ontweek mijn vragen, wat ik vreemd vond. Angst bekroop me toen ze me doordringend aankeek en zei dat we moesten gaan. Ik durfde niet te vragen waar we heen gingen, want ze zag er angstaanjagend uit. Haar wallen leken dieper, ze was bleker dan normaal en haar lip trilde onophoudelijk. 

Rafaël had gezegd dat ik moest oefenen om mijn "krachten" terug te krijgen. Alleen wist ik niet hoe, maar dat heb ik niet tegen hem gezegd. Straks denkt hij nog dat ik niets kan. Ik wil niet het onnozele en onhandige vriendinnetje zijn.

'We zijn er!' Zuchtte Lilith toen we voor een hutje stonden, net buiten de poorten van de school. Verbaasd keek ik rond. Was dit waar ik bang voor was geweest? Binnen het hutje leek alles ook normaal. Lilith bood me een kop warme thee aan, waarna we begonnen te praten. Zij vertelde over haar geschiedenis, ik luisterde. 

Ze was niet altijd zoals ze was. Iedereen is bang voor haar, omdat ze in staat is om iedereen te verleiden en vervolgens hun energie uit hen te zuigen, waar de dood op volgt. Ze wilde nooit iemand opzettelijk pijn doen, al helemaal niet vermoorden. Blijkbaar had ze per ongeluk haar geliefde gedood door haar verlangens, waardoor ze zo kil en afstandelijk is geworden.

Aandachtig luisterde ik haar hele levensverhaal. Ze is normaler dan mensen dachten in mythes. 

Uiteindelijk deed ik mijn mond open, om ook te bekennen dat ik niet zo'n fantastische jeugd heb gehad. Maar de voordeur vloog open, waardoor Lilith overeind schoot en stokstijf stil bleef staan. Seth verscheen in de deuropening, Owen achter hem. Ze waren beiden doordrenkt met de plensbui. Owen had een grijns op zijn gezicht, dat niet veel goeds beloofde. Seth keek me spijtig aan en probeerde sorry te zeggen met zijn blik. Geschrokken stond ik ook op, een uitweg zoekend. Voordat ik goed kon rondkijken, had Seth me al vast.