|| VOLTOOID ||
'Alsjeblieft, laat me gaan.' smeekte ik. Hij had een jongensachtige grijns op zijn gezicht. Hij zette een stap naar voren, waardoor ik naar achter stapte. De regendruppels gleden van zijn gezicht en vielen op de grond. Hij zag er gev...
Ik bedank jullie uit het diepste van mijn ziel en hart. Door jullie heb ik het voor elkaar gekregen om zo ver te komen en dit boek af te schrijven--
Oke, wacht, stop. Niet slijmen. LOLOLOLOL.
Nee, maar serieus. Ik bedank jullie allemaal, bedankt voor jullie lieve, positieve reacties (soms negatief maar dat maakt niet uit), en bedankt dat jullie er voor me waren wanneer ik het nodig had. De meeste schrijfsters/schrijvers voelen zich nooit echt verbonden met de lezers, maar ik heb dat gevoel wel. IK HEB GEWOON DIE BAND MET JULLIE DIE IK NIET KWIJT WIL.
Daarom ga ik ook een nieuw boek schrijven ;D
Dus; zoals ik eerder heb gezegd: het boek heet "Nephilim" .
En ik laat jullie de cover kiezen. Welke cover vind jij het mooist? (Je kan maar één keer stemmen!)
Cover 1:
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Cover 2:
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
En ik heb nog een verrassing; de flaptekst is af! Hier is 'ie dan:
'Amante,' mompelde hij traag, met een luie ondertoon. 'Waarom ontwijk je je krachten?' Hij gaf een zachte ruk aan mijn plukje haar dat hij vast had en draaide me om, waardoor ik hem recht aankeek en mijn donkerblauwe ogen in zijn grijze ogen verzonken.
'Raak me niet aan. Laat me met rust. Bemoei je met je eigen zaken, wil je?' zei ik fronsend, zijn vraag ontwijkend. Hij maakte een instemmend geluidje en kantelde zijn hoofd grijnzend. Een plukje haar viel voor zijn oog. 'Als je wilt, kan ik je helpen. Met je krachten, bedoel ik. Want weet dat je je krachten niet voor altijd kan ontwijken. Als je ze blijft onderdrukken, zullen de mensen waarvan je het meest houdt eronder lijden. Begrijp je dat wel?' Zijn toon was serieus, in tegenstelling tot zijn speelse blik.
Nee, ik begreep dat niet.
Of beter gezegd: ik wilde het niet begrijpen.
Ik wilde niet begrijpen, dat, als ik mezelf niet onder controle kon houden, mijn familie eronder zou lijden.
Ik wilde niet de oorzaak zijn van de tranen en het verdriet. Niet meer.
De proloog komt snel. Heel snel. Ik geef jullie drie dagen de tijd om de cover te kiezen. Op mijn prikbord (op mijn profiel) zal ik mededelen als ik de proloog heb gepost. Stay tuned!
