He's the Angel, I'm the Demon ✔ || #Netties2017

~Hoofdstuk 4.~

Fouten.
Iedereen maakt fouten.
Ik had ook heel veel fouten gemaakt in mijn leven.
En dit was één van de grootste fouten die ik ooit had gemaakt.

Ik was bang.
Bang voor wat Daniëls reactie zou zijn.

Ik sloot mijn ogen, hopend dat hij het niet zo kwalijk zou nemen. Zou hij me slaan? Wat zou hij me aandoen? Vragen doolden rond in mijn hoofd.

Net wanneer hij in actie wilde komen, ging de keukendeur open. 'Wat gebeurt hier?' hoorde ik de stem van mijn moeder roepen. Godzijdank, ik was gered. Daniël veegde snel zijn knappe gezichtje af en gaf me een blik van: jou krijg ik nog wel. Toen draaide hij zich om, gaf mijn moeder een glimlach en zei: 'Niks hoor, mevrouw.' Vervolgens liep hij weg, naar de woonkamer toe. Mijn moeder keek me verbaasd aan. Snel ging ik verder met de afwas. 'We gaan zo eten, dek jij de tafel?' Het klonk dan wel vragend, maar ik wist dat het een bevel was. Ik knikte zonder me om te draaien.

Toen ik klaar was met de afwas, droogde ik mijn handen af. Dekte de tafel. Zette borden, glazen en bestek op de tafel, terwijl mijn moeder het eten erop zette.

Toen iedereen aan tafel zat en mevrouw Jackson mij zag staan vroeg ze: 'Liefje, ga je niet mee eten?' Ik vouwde mijn handen achter mijn rug en schudde mijn hoofd. 'Ik eet later wel, maakt u zich geen zorgen om mij,' loog ik.

Op een normale dag eet ik niet, omdat ik het dan te druk heb met schoonmaken en huiswerk. Dan zou ik ongeveer om twee uur 's nachts klaar zijn. Maar op een dag net als deze, als er bezoek komt, heb ik meestal geluk en kan ik toch nog snel wat in mijn mond proppen.

Nadat het voorgerecht en hoofdgerecht op was, bracht ik het nagerecht. Toen snelde ik naar de keuken om snel wat te eten, voordat ik betrapt werd. Ik propte snel een paar aardbeientaartjes in mijn mond en ging weer terug.

Ik deed alsof er niets was gebeurt en wachtte netjes, totdat Ian en Daniël hun gesprek stopten en naar mij keken. Ze kregen een grote grijns op hun gezicht. Ik fronste onschuldig en keek ze raar aan. 'Wat is er?' vroeg ik zachtjes aan Ian toen ik langs liep. Ik verwachtte dat Ian zou antwoorden, maar Daniël was al voor.

'Je hebt een beetje geknoeid met je taartje, lieve schat.'

Met een lichte blos op mijn wangen veegde ik snel mijn mondhoeken af. 'Waar heb je het over?' vroeg ik onschuldig. Hij keek me lang aan. 'Waar kijk je naar? Ik heb geen taart gegeten hoor.' loog ik. 

'Dat merkten we ook echt niet,' Ians stem klonk sarcastisch.

'Laat mijn eten met rust,' mompelde ik nog voordat ik wegliep.

Nadat ik alles had afgeruimd en had afgewassen, mocht ik van mijn moeder naar mijn kamer. De familie Jackson was er dan nog wel, maar ik moest weg. Ik ruimde mijn kamer een beetje op, deed mijn haren in een losse knot en viel voorover op mijn bed om mijn huiswerk te maken. Met een frons op mijn voorhoofd en een potlood op mijn lippen rustend, keek ik onbegrijpelijk naar mijn natuurkundeboek. 

Mijn benen schommelden in de lucht, toen ik de kamerdeur hoorde open gaan. Verward keek ik om. Wat...

Mijn hart stond voor een seconde stil...

...en begon toen als een gek te kloppen.

Het was Daniël.

Wat doet hij in mijn kamer?

Ik stond snel op. Fatsoeneerde mijn jurk. 'Wat doe jij hier?!' siste ik vol ongeloof. De grijns op zijn gezicht was niet te plaatsen. Mijn hart klopte in mijn keel toen hij een paar stappen dichterbij deed. Ik deed ook een stap achteruit, maar kwam tegen mijn bed aan. Hij maakte gebruik van mijn onoplettendheid en pakte mijn heupen snel vast. Ik wilde gaan schreeuwen, maar hij verplaatste een hand van mijn heup naar mijn mond, wat mijn schreeuw smoorde. Ik spartelde in zijn greep, probeerde los te komen. Hij had een vieze grijns toen hij mij achterover duwde, waardoor ik hard op het bed neerkwam.

Ik voelde hoe mijn bloeddruk hoger werd. Ik kreeg het benauwd. Terwijl ik achteruit kroop, keek ik hem angstig aan. 'Alsjeblieft, het...' Ik kon mijn gesmeek niet eens afmaken of hij had mijn handen al naast mij vastgepind en bevond zijn hoofd zich al in mijn nek. Ik bewoog wild mijn hoofd, wilde me uit zijn greep wurmen. Toen ik wilde schreeuwen, plaatste hij een vinger voor mijn lippen, keek hij me aan en zei: 'Je weet dat niemand de waarheid gaat geloven.'

Ik begon te jammeren, smeekte hem te stoppen, maar niets hielp. Mijn blikveld was troebel geworden door de opgekomen tranen. Toen hij zijn lippen op de mijne drukte, was ik verloren. Het was niet zo dat ik nog nooit gezoend was, alleen was dit ruw, hardhandig. Zonder mijn toestemming. Het was volledig onverwachts. 

Toen hij hard in mijn lip beet, probeerde ik hem alsnog weg te duwen. Ik spartelde, wurmde me in elke hoek, maar hij was te sterk. Zijn warme handen bevonden zich opeens overal op mijn lichaam, terwijl ik zachtjes snikte. Ik kreeg een idee. Wáárom, waarom was ik er niet eerder op gekomen...? 

Mijn voet bewoog stilletjes naar boven, totdat ik hem hard raakte in zijn edele delen. Daniël kreunde, viel opzij op mijn bed en knarsetandde van de pijn. 

Die heb je verdient, sukkel.

Ik stond vlug op en mijn ademhaling ging onregelmatig. Daniël stond op terwijl hij gromde, en keek mij met woeste ogen aan. 'Dat had je niet moeten doen...' 

Voordat hij ook maar een stap in mijn richting had gezet, vloog mijn kamerdeur open. Beiden keken we op naar de persoon die in de deurpost stond.

Het was Ian.

Godzijdank.

Ik was gered.

'Yo man, wat doe je hier?' vroeg Ian. Hij keek met een duivelse grijns van Daniël naar mij. 'Niks, bro. Kom, laten we gaan.' Daniël keek nog één keer naar mij voor hij de kamer verliet.

En ik kon met zekerheid vertellen dat die blik niet veel goeds betekende...

~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Oh-oh.... O_o

Amara zit diep in de problemen met Daniël...

Wat gaat ze doen om van hem af te zijn? 

Wat gaat Daniël doen?

Ja jaa, ik weet het. Jullie willen snel een nieuw hoofdstuk. Heb wel rekening dat het zomervakantie is, en ik daarom een soort "break" heb genomen!!

Adiosss