A/N: BELANGRIJKE AUTHOR'S NOTE AAN HET EIND VAN HET HOOFDSTUK!! (het is goed nieuws btw)
●_●_● (<-- Deze is speciaal voor een paar van mijn lezertjes HAHAAH. Zien jullie de smileys erin? Nee? Ja? Oké dan, laat ook maar... veel leesplezier!)
'Hé! Let op waar je loopt!' hoorde ik iemand in het Engels schreeuwen. Dat was alweer de zoveelste persoon die naar me schreeuwde.
Volgens mij was het toch niet zo'n goed idee om naar een onbekend land te gaan. Ik keek zuchtend rond en probeerde over de mensenmassa heen te kijken, al mislukte dat omdat ik nogal kort was. De problemen van korte mensen.
Waar ik heen ging? Zelf had ik geen flauw idee. De drukte was onweerstaanbaar doordat het te warm was en er teveel toeristen rondliepen. Mijn maag knorde, maar het enige wat ik rook was pizza. Dan maar in de eerst beste restaurant een pizza halen.
Een half uur later had ik een pizza margherita op en rekende ik af met de vriendelijke Italiaan. Gelukkig sprak hij Engels, anders zou ik gedoemd zijn. Uit mijn tas haalde ik een plattegrond en bekeek waar een bibliotheek was in Rome. Het colosseum had ik al gehad, net als alle andere trekpleisters. Het was leuk geweest, maar ik was hier pas sinds drie dagen... Wat moest ik in de andere vier dagen doen?
De bibliotheek was groter dan ik had verwacht. Er waren een paar toeristen, maar er waren meer inwoners die echt studeerden. Interessant, misschien kon ik wat vinden over engelen en demonen.
De Italianen bleken heel gelovig te zijn. Er stonden eeuwenoude boeken tussen de rekken en ik was gefascineerd doordat de boeken nog in redelijk goede staat waren. Hoe oud waren deze boeken wel niet?
'Hier.' hoorde ik iemand vanachter me zeggen. Ik schrok en hapte naar adem toen de persoon een dik boek in mijn handen drukte. Hij maakte kort oogcontact en verdween weer even snel. Wie was dat? Hij kwam me bekend voor... Fronsend keek ik naar het boek in mijn handen. Er stond geen titel op... Wat was dit voor boek?
Met een hand sloeg ik het zware boek open. Mijn ogen werden groot.
Er stond een foto in, en niet zomaar een foto.
Nee, het was een foto van mij. Al was het een beetje verouderd, ik kon mezelf meteen herkennen.
Maar... Dit was ik niet, dit was Mara.
Woede borrelde in me op toen ik haar brede glimlach zag. De vieze kleine b....
Goed. Ik mocht niet langer boos zijn. Dit was een boek die informatie had over mijn hele bestaan.
Voorzichtig bladerde ik verder, bang dat ik iets verkeerds zou doen. Ik scande de eerste paar hoofdstukken snel door, omdat dat het meeste ging over het ontstaan van engelen en demonen. 'Hm, dat snap ik, dat weet ik...' mompelde ik tegen mezelf.
Aha. Bij hoofdstuk vijf begon het pas. Zorgvuldig begon ik alles te lezen. Het leek op een voorspelling, aangezien dit boek al jaren oud was en alles klopte wat er tot nu toe met mij was gebeurd.
...Amara belandt in de Hel...
...Mara keert terug naar Aarde...
Bla, bla, bla. Mijn vingers sloegen de bladzijdes om, om naar het eind van het boek te gaan. Het leek alsof ik beroemd was, joh. Alleen was er iets raars aan de hand, omdat de halve bladzijde aan het eind van het boek eruit was gescheurd. Ik las de laatste regel, net boven het weg gescheurde stuk.
Uiteindelijk valt Amara voor Rafaël. Mara en Owen zullen eindelijk samen zijn.
Mijn hart stond voor even stil. Wát? Dit kon niet waar zijn. Snel bladerde ik verder, maar er waren alleen een paar lege bladzijdes, zoals ik had verwacht. Dat was het.
Nee, nee, nee. Owen en Mara? Dat kon gewoon niet. Ze waren niet goed geschikt voor elkaar, dat hadden ze eerder ook al bewezen. En Mara hield van Rafaël, niet Owen. Hoe kon dit waar zijn?
Rafaël en ik samen... Dat kon ook al niet. Hij is een engel, ik een demon. We konden nooit bij elkaar zijn, al had ik nog een kleine hoop gevoelens voor hem. En waarom zou hij nog ook naar mij omkijken, als hij Mara al terug had? Ik was toch nutteloos in zijn ogen.
Ik merkte niet dat ik het boek op de grond had laten vallen.
Ook merkte ik niet dat er tranen over mijn wangen liepen.
Toen realiseerde ik me pas dat het leven twee kanten had: er waren tijden van blijdschap, maar er waren ook tijden van ongeluk. Verdriet had, in tegenstelling, maar één kant.
Want verdriet...
Gaat nooit meer weg.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Holaaa <3
MERRY PASEN!!! WHOOP WHOOP. Ik dacht dat het weer eens tijd was voor een hoofdstukkie.
OH GUYSSSSSS HET GOEDE NIEUWS: MIJN ANDERE BOEK, "Chosen by the demon wolf" HEEFT 100K GEHAALD! IK GA NU OFFICIEEL EEN FEESTJE GEVEN OMG!!
MEER GOEDE NIEUWS: IK GA NIET STOPPEN BIJ HOOFDSTUK VIJFTIG, MAAR IK GA DOOR TOT HOOFDSTUK ZESTIG. HOPELIJK HEB IK GENOEG INSPIRATIE OM HET BOEK GOED AF TE RONDEN.
HET MINDER GOEDE NIEUWS: Over een deel twee... Ik heb nog geen flauw idee of ik die wel ga schrijven. Misschien wel, misschien niet. Ik denk dat mijn tijd met engelen en demonen over is... (lol ik praat alsof ik een oma ben XD)
HET SLECHTE NIEUWS: Guys, ik denk serieus dat ik de moed kwijt ben met dit boek. Ik doe zo hard mijn best, maar natuurlijk moeten andere zaken ertussen komen. Daarom twijfel ik ook nog op een vervolg. Kortere hoofdstukken, veel langere wachttijden...
Het hoofdstuk wordt opgedragen aan:
Gefeliciteerd dames!!!Ze hadden allebei Rome gegokt ;D
ALS IK JE VERGETEN BEN, MOET JE HET VOORAL ZEGGEN. IK HEB EEN KORTE TERMIJN GEHEUGEN.
(LOL volgens mij was deze A/N even lang als het hoofdstuk)
NIET VERGETEN TE STEMMEN EN TE REAGEREN!!
ADIOSSSSS ._. (kijken wie eerder is!)
xXx Jaani.
JE LEEST
He's the Angel, I'm the Demon ✔ || #Netties2017
Fantasy|| VOLTOOID || 'Alsjeblieft, laat me gaan.' smeekte ik. Hij had een jongensachtige grijns op zijn gezicht. Hij zette een stap naar voren, waardoor ik naar achter stapte. De regendruppels gleden van zijn gezicht en vielen op de grond. Hij zag er gev...
