He's the Angel, I'm the Demon ✔ || #Netties2017

~Deel 2, hoofdstuk 15.~

A/N: We zijn al bij hoofdstuk vijftien... Ik denk dat ik nog twintig hoofdstukken ga schrijven. (daarna ga ik het natuurlijk herschrijven en uitgeven) Het officiële einde zal komen... *pinkt traantje weg* 

P.S. deze mashup hierboven MOET je NIET luisteren. Het past niet eens bij dit hoofdstuk. Maar... het is gewoon lit. LIT okay hahahah
Genietttt ❤  

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Een ezel stoot zich geen twee keer aan dezelfde steen. 

Gold dat gezegde ook voor leugens?

'Ik zocht jou.' zei ik met trillende stem. 'Ik wil iets weten.'

'Oh?' Rafe rees een wenkbrauw en liet de appel verdwijnen in een handomdraai. 'Wat wil je weten?'

'Nou...' Ik keek naar links en rechts, om te kijken of iemand ons afluisterde. Er was niemand.

'Is het belangrijk?' Ik wierp hem een blik toe die genoeg zei. Zuchtend mompelde hij: 'Kom, ik weet wel een plek waar niemand komt. Ik moest toch al met je praten.' Hij greep mijn pols vast en even later voelde ik hoe de warme energie ons meenam naar een andere plek.

Toen ik mijn ogen weer open deed, stond Rafe voor me. Hij had me nog steeds vast. 'Ik kon ook zelf teleporteren, waarom...' Mijn stem stierf af en langzaam realiseerde ik waar we waren.

We waren bij de rozenvelden.
De velden waar ik normaal mijn kracht uitoefende.

Mijn dodende kracht.

Hij kan het niet weten, toch? Hopelijk weet hij niet dat ik de rozen hier laat verwelken. Hij kan het gewoon niet weten. Als hij erachter komt, wat moet ik dan tegen hem zeggen?

'Wist je dat deze plaats bestond, Amara?' vroeg Rafe, terwijl zijn greep om mijn pols steeds strakker werd. Hij heeft iets door.

'Misschien,' antwoordde ik zo nonchalant mogelijk.

Ik moest hem op zijn kop geven! Dit was niet het moment om over mij te praten, maar over hem.

Hij opende zijn mond om iets te zeggen, maar ik onderbrak hem door mezelf los te trekken. 'Rafe. Ik heb alleen één vraag.'

Hij twijfelde voor een moment voordat hij vermoeid zuchtte. 'Goed, vraag maar raad.'

'Klopt het dat-' Ik stopte mezelf. Nee, zo moest ik niet beginnen. Dan hou hij zichzelf eruit praten. 'Waarom hoor ik nu pas dat je getrouwd bent met Feli? Waarom hield je het geheim voor mij?'

'Oh.' Zijn ogen schoten van links naar rechts en hij haalde een hand door zijn haar heen. 'Dat? Luister, Amara, je moet dat niet serieus nemen. Het was geen officieel huwelijk. Bovendien, wie heeft je dat verteld?'

Dat was het.
Hij ontkende niet eens.
Owen had niet tegen me gelogen.

Mijn hart kromp ineen en ik stapte van hem vandaan. 'Waarom?' fluisterde ik zachtjes.

'Amara.' Hij merkte dat mijn stemming oversloeg en probeerde me vast te pakken, maar ik deinsde achteruit.

'Je hoeft niet zo te doen.' zei hij haastig. 'Je moet niet zo doen. Waarom doe je alsof ik de enige ben die iets geheim heeft gehouden? Dacht je dat ik er niet achter zou komen als je stiekem je krachten zou uitoefenen?'

Het leek alsof hij me sloeg in mijn gezicht, voor de tweede keer.

Hij wist het gewoon.
Natuurlijk wist hij het.

'Rafe!' riep ik boos uit. 'Ik moet niet zo doen? Ik? Een huwelijk geheim houden is veel erger dan dat ik mijn krachten uitoefen, maakt niet uit of het officieel of onofficieel is! Hoe kon je? Wat zou er veranderen als je mij zou vertellen dat je getrouwd bent?'

'Amara...' voordat hij nog iets kon zeggen, sloot ik mijn ogen en teleporteerde ik mezelf naar mijn kamer.

Witheet van woede stond ik met mijn vuisten gebald in mijn kamer.

Het was niet dat ik jaloers was. Het was dat ik het haatte als iemand iets voor me geheim hield.

En het ergste wist dat Rafe dat ik dat haatte.
Toch heeft hij het geflikt.

'En? Heb je het al gecheckt? Wat zei hij?' kwam Owens stem van achter me.

Ik draaide me om en zag hem in mijn bureaustoel zitten. Om preciezer te zijn, hij draaide agressief rondjes en ving mijn blik een paar keer.

'Wat denk je?' mompelde ik nadat ik neerplofte op mijn bed. Zuchtend wreef ik in mijn ogen. 'Ach ja, hij is niet de enige die mijn vertrouwen heeft gebroken.' Ik gaf hem een blik die hem liet stoppen. 'Wat? Vertrouwen gebroken? Oh, jammer dat ik me niet aangesproken voel.' zei hij schouderophalend.

Er volgde een korte stilte, waarin Owen verder ging met rondjes draaien en ik diep in gedachten verzonken zat.

'Wat ga je nu doen?' 

'Ik heb geen idee. Hem negeren voor de aankomende dagen, zodat hij weet dat hij fout zat? Of  is dat te cliché?'

'Dat... zou ik dus niet doen. Ik heb een veel beter idee, eigenlijk.' Hij sprong op en klapte zijn handen samen.

'Wat dacht je ervan als jij gewoon weggaat en mij met rust laat met mijn problemen? Er bestaat iets zoals "bemoei je met je eigen zaken", weet je.' snauwde ik toen hij voor me ging staan. 

'Je weet niet eens wat ik wil voorstellen.' 

'Dat hoef ik ook niet te weten, Owen.'

'Ik dacht van wel, Tesoro. Je zou toch niet een tripje naar aarde willen overslaan?' 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Ennn we gaan weer terug naar de wereld waar wij in leven.

Het lijkt alsof ik dit verhaal heel erg laat afdwalen, maar dat is niet zo Engeltjes en Duiveltjes... Wees gewapend voor het volgend hoofdstuk. Het gaat een heftige strijd worden.

*duikt onder tafel*

Oh ja. PUNT ÉÉN: over de Netties... Ik weet niet wat er aan de hand is. Alles loopt uit en ze hebben het druk. Niet dat wij er iets aan kunnen doen ^^

PUNT TWEE: Er is plagiaat gepleegd op dit verhaal! Ja, het is waar. Iemand heeft mijn verhaal gekopieerd en gepost op een andere website, die vervolgens beweerde dat dit haar verhaal was. Onzin natuurlijk. Gelukkig waren er lezers die merkten dat iemand het verhaal kopieerde. Wat ik hiermee wil zeggen: als je ooit iets verdachts ziet, twijfel dan niet om me een berichtje te sturen! Love y'all <3

Pfoe wat een lange author's note.

Oh ja. idklayda ik moest jou taggen alstuuu ik doe alles voor mijn pedo Henkie ~,~

A'D'I'O'S (ik hoef niets meer te zeggen over de tekens toch?)