He's the Angel, I'm the Demon ✔ || #Netties2017

~Deel 2, hoofdstuk 35.~

A/N: blijven stemmen en reageren! Helpt bij mijn motivatie 😅
BELANGRIJKE A/N ONDER AAN HET HOOFDSTUK!

POV. AMARA

'R-Rafaël', fluisterde ik, terwijl ik mezelf een stuk van hem probeerde weg te duwen om hem aan te kijken.

Hij negeerde me en bleef geconcentreerd naar boven vliegen met harde vleugelslagen. 

'Rafaël!' zei ik dit keer, luider. Hij keek me gealarmeerd aan. 'Wat is er?' 

'Rafe,' zei ik ademloos, 'het was Rafe.' Zijn ogen werden voor een tel groter, voordat hij verward fronste. Hij begon langzamer te vliegen. 'Rafe? Niet Owen? Hoe weet hij waar-' 

Rafaël stopte met praten, schreeuwde het opeens uit en zijn grip om mijn middel verslapte. Mijn hart sloeg een slag over. Ik verstevigde mijn grip om zijn schouders en middel, om te voorkomen dat ik zou vallen. Als ik zou vallen, zou ik op slag dood zijn. 

Toen ik mijn blik weer focuste op Rafaël, zag ik dat zijn gezicht spierwit weg was getrokken. 'Wat is er aan de hand...' vroeg ik bezorgd. Op hetzelfde moment maakten mijn ogen contact met het uiteinde van zijn vleugel- dat in brand stond.

Ik zag hoe de spierwitte veren van zijn vleugels langzaam verkreukelden en verbrandden. 

En... dat was niet het enige. Het vuur volgde naar beneden, bijna in een lijn.

Mijn hart brak toen ik zag dat Rafe de oorzaak was. Hij stond daar, bij het raam, met zijn handen voor zich uitgestoken. En met één beweging van zijn armen trok hij Rafaël -en mij- naar beneden.

Naar de grond en...

...we vielen.

We vielen, en ik moest toezien hoe de vleugels van Rafaël langzaam wegbrandden, hoe zijn groene ogen me aankeken met spijt en pijn, alsof het zijn fout was geweest- alsof hij dit had kunnen voorkomen en ik voelde me schuldig, maar tegelijkertijd was ik ook woedend op Rafe, want waarom had hij dit-

Met een klap raakten we de grond die in mijn hele lichaam na gonsde. Maar het was Rafaël die het grootste gedeelte van de klap opving. Hij kermde van de pijn en sloot zijn ogen. Zijn handen vielen naast zijn zij neer en hij bleef stil liggen, alsof hij de pijn niet kon verdragen-

Mijn oren deden pijn van het oorverdovende geschreeuw. Blijkbaar was ik degene die aan het schreeuwen was. Ik schudde hem aan zijn schouders en bleef schreeuwen, totdat het overging naar snikken. Het vuur was gedoofd en zijn halve vleugel was beschadigd. De witte, donzige veren waren verdwenen en maakten plaats voor bot.

Het spijt me, was wat ik wilde zeggen. Word wakker.

'Amara.' Mijn schouder werd aangeraakt en ik bevroor. 

'Ama-' begon Rafe weer, maar ik draaide me om, klapte zijn hand van mijn schouder af en keek hem vol haat aan. 'Raak me niet aan!' 

Hij keek me voorzichtig aan, oogcontact vermijdend, en hief zijn handen op. 'Luister, het was niet mijn bedoeling om hem pijn te doen. Ik wilde-' 

'Waarom? Waarom heb je het dan gedaan, Rafe?' Ik begon te trillen van de woede en balde mijn vuisten. Dit kon niet gebeuren. 

'Wat sta je te kijken? Zie je niet dat hij gewond is? Roep iemand! Roep Feli! Maak hem beter!' riep ik gefrustreerd uit.

Hij schudde zijn hoofd sloom. 'Nee.' 

'WAT? Hoe bedoel je, nee? Geef me niet die onzin.' 

Hij haalde een hand door zijn haar en ontweek oogcontact. Mooi, nu frustreerde ik hem ook.

'Laten we het zo afspreken. Terwijl jij en ik praten, zorgt hij ervoor dat Rafaël beter wordt. Goed?' Hij wees met zijn duim achter zich, en ik merkte toen pas dat hij iemand met zich mee had genomen.

'Wij hoeven over niets te praten, Rafe. En ik vertrouw hem al helemaal niet. Wat als je van plan bent om hem te vermoorden?' merkte ik op.

Zijn ene wenkbrauw rees. 'Denk je echt dat ik dat zou doen? Ben ik zo slecht in je ogen?' Hij keek me voor een seconde aan in mijn ogen, maar ontweek daarna mijn blik.

Wat was er aan de hand met hem?

'Oh. Natuurlijk zou je dat doen. Of zoals Owen zei, "demonen kunnen niet goed zijn". Ik vertrouw niemand meer, Rafe.' Ik wierp een blik naar achteren en zag dat Rafaël daar nog roerloos lag.

'Oke. Dat snap ik. Wat nou als wij op een afstandje gaan praten, waar je hem dus nog kan in het oog kan houden... En besef wel dat hij snel hulp nodig heeft, anders... kan hij zijn vleugel verliezen. Ik denk niet dat je daarvan de schuldige wilt zijn.'

Iets in me zei dat hij gelijk had.
Dat ik hem nog een keer moest vertrouwen.

Uiteindelijk, na een paar tellen getwijfel, gaf ik in.

We liepen een paar meter van Rafaël vandaan, tot we net voor het huisje stonden.

'Wat wil je zeggen?' zei ik terwijl ik mijn armen over elkaar vouwde. Mijn ogen waren gefocust op de demon die Rafaël heelde.

'Ik moet iets weten.' mompelde hij met een dwingende stem.

'Wat?'

'Voor wie heb je gevoelens, Amara?'

Ik knipperde met mijn ogen en keek Rafe aan. 'Wát?'

'Vind je Owen leuk of hem? Rafaël?' Hij keek me aan met een ondoorgrondelijke blik.

En toen...

Begon het kwartje te vallen.

'Rafe. Waarom?' fluisterde ik. Hij keek me fronsend aan. 'Waarom wat?'

'Vertel het me. Nu. Ik wil de waarheid weten. Wat hebben jij en Owen gedaan? Hoe wist je dat ik hier was? Waar was jij die dag, toen ik ontvoerd werd door Owen?' Ik deed een stap achteruit. De puzzelstukjes begonnen langzaam bij elkaar te komen.

'Amara. Het is niet wat je denkt dat het is.' Hij probeerde me vast te pakken, maar ik deinsde weg en ik zag die uitdrukking op zijn gezicht- die uitdrukking die ik al die tijd niet kon plaatsen.

De liefde in zijn ogen -voor mij- die ik al die tijd niet had opgemerkt.

'Hou je van me, Rafe? Vertel me de waarheid.' fluisterde ik met smekende ogen.

Hij keek me aan, liet zijn hoofd zakken en knikte uiteindelijk.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Jullie zijn zeker verward.

😉😉😉

Het gaat allemaal goed komen, geloof me. Volgend hoofdstuk drop ik de bom.

Om jullie een beetje in te lichten komt er in de reacties een spoiler. Als je de spoiler niet wilt weten, geef ik advies om de reacties bij deze paragraaf niet te openen. 😅

Ik probeer zo hard om niet in een writers block te vallen. Maar het kost me zoveel moeite 😭😭

BELANGRIJK: een tijdje geleden had ik gevraagd of jullie op me konden stemmen via de Wattned account. Zouden jullie op dit verhaal kunnen stemmen? Het zal mij helpen! Als je naar het prikbord van het Wattned account gaat, kan je de poll zien. Als je die aanklikt kan je op me stemmen 😅

Ik ga deze in deze meivakantie het boek afschrijven! Woohoo ❤

A¡D¡I¡O¡S

xXx Jaani