[ Verkocht ]

H9- Liana

Langzaam open ik mijn ogen, maar het blijft donker. Ik knipper een paar keer en nog steeds is het donker. Waar ben ik? Ik wil mijn handen op tillen, maar er komt geen beweging in. Ik kijk naar beneden, maar ik zie niks en ik zit vast. Wat is er aan de hand?

'Volgens mij is ze wakker,' hoor ik een zware mannenstem zeggen en ik stop met bewegen.

'Klungel! Haal de baas!' roept een andere mannenstem. Beide stemmen zijn niet herkenbaar voor mij en ik bijt mijn lip. Wie is hun baas en wat willen ze van mij?

'Liana?' Dan hoor ik een stem die ik wel herken. Dan wordt er aan mijn hoofd getrokken en schijnt er licht in mijn gezicht. Opnieuw knipper ik een paar keer om aan het licht te wennen en kijk ik om me heen. Drie mensen staan voor me. Twee mannen en vrouw staan voor me.

'Maddie!' roep ik en ze glimlacht terwijl ze haar handen over elkaar heeft. Ze draait haar hoofd naar de twee mannen naast haar en kijkt dan weer naar mij.

'Waarom ben ik hier?' vraag ik boos. Ik kijk haar aan, maar er komt geen geluid uit haar mond. Gaat ze me nu serieus de silence treatment geven?

'Ik had je gewaarschuwd,' zegt ze en ze loopt dichter naar me toe. Ik spuug op de grond en lach.

'En jij denkt dat ik bang ben voor jou? Hilarisch,' zeg ik en ik grijns. Ze glimlacht en knikt naar één van de mannen naast haar.

'Het maakt niet uit wat je denkt. Denk maar liever aan wat jou te wachten staat,' antwoord ze en ik schud mijn hoofd. Waar heeft ze het over? Ik haat als mensen in ratels praten. Zeg gewoon je punt, doe niet moeilijk.

'Luister vriendin, ik begrijp geen woord van wat jij zegt. Maak me nu los voordat je prachtig gezichtje in diggelen valt. Als Mason erachter kom dat ik niet bij hem ben, maakt hij me af!' roep ik gefrustreerd.

'Geloof me, dat is de bedoeling,' antwoord ze. Waarom overkomt mij dit? Ik had nooit ja tegen mijn baas moeten zeggen. Ik had nooit naar Mason moeten luisteren. Toen mijn pleegouders doodgingen, had ik gewoon mijn biologische vader moeten zoeken.

'Wat heb ik dan precies gedaan?' vraag ik, maar ik weet al waar ze op doelt. Het heeft hoe dan ook met die kus te maken. Mason had me nooit mogen zoenen! En ik had hem gewoon moeten wegduwen! Waarom deed ik dat niet?

'Ik had gezegd dat je hem met rust moest laten! Hij is van mij!' roept ze woedend. Er zijn twee manieren hoe ik dit kan spelen. Onschuldig en alsnog problemen krijgen of bijdehand en problemen krijgen. Ik grijns lichtjes en ik knik.

'Ik kan er niks aan doen dat hij mij graag zoent. Maar wees gerust, jij krijgt elke film een halve zoen en ik wacht thuis wel op de rest,' zeg ik en ik glimlach vals. Ze komt nog dichterbij en niet veel later slaat ze met haar hand mijn gezicht en ik bijt mijn tong om niet te vloeken.

'Als ik hier uitkom Maddie dan hoop ik dat je snel kan rennen, want als ik je pak, dan maak ik je af,' zeg ik en ik grom zachtjes. Waar is Mason als je hem nodig hebt? Nee, wacht, ik heb hem helemaal niet nodig! Of misschien toch wel.

'Als Mason hier achter komt!' roep ik, maar de rest van mijn zin wordt afgekapt. Ze trekt haar wenkbrauw op en glimlacht vals.

'Dan wat? Dan zit jij in de problemen, lieve schat,' antwoord ze en ze draait zich om naar één van haar handlangers. Hij overhandigt haar een telefoon en ze lacht.

'Kijk eens wat jij hebt gedaan,' zegt ze. 'Als Mason dit ziet, wordt hij inderdaad boos, maar niet op mij.' Ze houdt de telefoon voor mijn gezicht en ik zie iemand vastgebonden zitten op een stoel. Ben ik dat? Dan trekken twee mannen de zak van haar hoofd af, maar dan zie ik niet mezelf, maar Madelin.