[ Verkocht ]

32.

Masons pov

We zitten in de auto richting Liana. Hopenlijk is ze nog in orde.
Ik zit achterin en Jack en  Lydia zitten voor in.

'Boem.'

Ik kijk op en ik zie Lydia piekeren. 'Wat is er?' Vraag ik. 'Wat als je ontploft?'  Vraagt ze. Ze draait zich om, zodat ze mij aankijkt. 'Ik ontplof niet. Danson verzint het gewoon.' Antwoord ik serieus. 'Inderdaad. Hij probeerde ons gewoon af te leiden.' Zegt Jack opeens.

Ik knik naar hem en ik kijk weer naar Lydia. 'Hij werkt voor John. Natuurlijk liegt hij.' Ze knikt, maar ik zie de twijfeling in haar ogen. Ze is niet de enige die twijfelt. Ik geloof er zelf ook niks van. Het is wel erg toevallig dat ik Bentle heb, net nadat hij het heeft gezegd. Lydia kijkt stiekem door de spiegel naar mij. Volgens mij denkt ze het zelfde.

'Waar denken jul-

Dan stapt Jack keihard op de rem. Ik vlieg naar voren, maar door de klap van de gordel word ik terug getrokken. Ik voel mijn hart tekeer gaan. Maar niet van angst.

'Iedereen oke?' Vraagt Jack. Zonder wat te zeggen, maak ik mijn gordel los. Ik duw de auto deur open en ik stap uit. De auto die ons aanreed, staat er nog. Ik stap er op af en ik trek de deur open. Ik pak de bestuurder vast en ik trek hem uit de auto.

'Kun je niet uitkijken!' Schreeuw ik. Ik trek hem mee naar de voorkant van zijn auto. 'Gek dat je er bent!' Ik pak zijn hoofd vast en ik duw zijn hoofd tegen de motorkap. Dan trek ik hem omhoog en doe ik het opnieuw.

'Mason stop!' Schreeuwt Lydia. 'Houd je erbuiten!' Schreeuw ik terug zonder om te kijken. Dan hoor ik een schot.

Ik draai me van geschrokken  om en Lydia wijst een pistool mijn kant op. 'Ben je helemaal gek geworden!' Schreeuw ik nu boos naar haar. 'Laat hem los Mason.' Zegt ze kalm.

'Lydia-' hoor ik Jack zeggen. 'Laat hem los. Of ik-'

'Of wat?' Vraag ik en ik grijns. Ze doet de veiligheidsspeld er van af.

'Ik schiet.' Ik kijk in haar ogen. Ik zie de neutrale blik die ze me geeft. Het is net alsof-

'Lydia!'  Schreeuwt Jack. 'Mason!' Schreeuwt ze terug. Ik laat de man los en hij stapt vlug in zijn auto en rijd als een dief op de vlucht weg.

Ze laat de pistool zakken.
'Wat is er mis met jou!' Schreeuw ik naar haar als ze wilt weglopen. 'Mis met mij?' Vraagt ze boos. 'Hij reed ons aan! Ik had hem-

'Kunnen vermoorden?' Maakt ze mijn zin af. 'Dat wou ik niet zeggen.' Reageer ik geïrriteerd. 'Mason, je hebt die woede aanvallen echt niet onder controle.' Zegt Jack. Ik kijk hem aan en ik stap dan terug in de auto. Misschien niet. Maar ik raak er wel meer geconcentreerd van. En ik heb mij nog nooit zo sterk gevoeld.

Ze stappen zelf ook in de auto en we rijden verder.
--

We komen aan bij een verlaten fabriek. 'Wat is hier nou weer te zoeken?' Vraag ik. 'Zou ze hier zijn?' Jack draait zich naar mij toe. 'Ik hoop het.' Zegt Jack en hij stapt uit. Lydia volgt hem en ik blijf nog even zitten.

'Wij gaan alvast kijken of er iemand is.' Hoor ik haar zeggen. Ik kijk haar na en ik laat ze hun ding doen. Aan de ene kant hoop ik dat er iemand is, maar aan de andere kant ook weer niet.

Ik hoop wel dat Liana er nog is. Maar wat zou ze hier moeten zoeken? Wat als het echt een val is. Ben ik haar dan voorgoed kwijt?

Ik stap uit en ik loop naar de ingang. 'Ik kan niet geloven dat, dat echt gebeurd is.' Ik draai me om naar het geluid. 'Ik snap het ook niet.'

Ik hoor twee mannen stemmen en ik verstop me achter de bosjes bij de ingang. Over wat zouden ze het hebben?

'Je weet nooit wat er gebeurd op deze veilingen.' Zegt één van de stemmen. 'Inderdaad Greg, het blijft een verassing.' Ik hoor ze lachen. 'Een hele grote verassing. Alleen om te stangen zeker?' Ik hoor ze discussieren. 'Ik denk het wel.'

Dus Danson had gelijk. Er was echt een veilling. Zouden ze haar verkocht hebben?

De mannen lopen iets meer naar voren, waardoor ik het slechter kan horen. Ik leun zachtjes naar voren, maar ik val iets te ver door waardoor ik een harde klap maak. 'Wie is daar!' Roept één van de mannen en ik hoor hem zijn pistool trekken. 'Het kwam bij de bosjes vandaan.'

'Actie.' Ik pak mijn pistolen uit mijn broek en ik spring dan overeind.

'Stil blijven staan.' Zeg ik grijnzend. 'Kijk is aan. De verloren tweelingbroer,  Mason.' Zegt de andere man.
'Niet zo slim van je om alleen te komen.' En hij glimlacht.

'Wie zei dat hij alleen was?' Dan komen Lydia en Jack te voorschijn. 'Nooit te vroeg juichen. Is dat niet het eerste wat ze je hier leren?' Vraagt Lydia en ze glimlacht terug.
Ik zie de man boos kijken, maar hij trekt zijn wapen terug. De andere man volgt zijn voorbeeld.

'Nou, kunnen jullie mij nu vertellen waar mijn dochter is?' Gaat ze verder. 'Dochter?' Vraagt de ene. 'Ja, Liana, mijn dochter. Jullie weten wie.' Ze word nu wat serieuzer. 'Nooit van gehoord.' Zegt de andere man nonchalant.

'Lieg niet!'  Schreeuw ik. Ik stap naar voren, nog steeds met mijn wapen op hun gericht. 'Best. John heeft haar.' Hij grinnikt. 'Ja, je vriendinnetje is wel een slet. Ze heeft zich helemaal overgeven aan hem. Ze heeft zelfs gestript voor zijn aandacht.' En nu lachen ze allebei.'Stop met liegen!' Schreeuw ik. 'We liegen niet. Ze is gewoon een vieze vuile-'

Zonder na te denken haal ik de veiligheidsspeld er van af. Ik schiet de ene man door zijn hoofd neer. En zonder twijfel schiet ik de andere man ook neer.

'Sorry, wat zei je?' En ik stop mijn pistolen weer terug in mijn broek. Wat een zak!

'Mason!' Schreeuwen Lydia en Jack dan. Ik kijk ze aan en dan loop ik langs ze weg. Too bad.

'Hij is helemaal ontspoord Jack.' Hoor ik Lydia nog zeggen. Het maakt niet uit. De mannen verdiende het. Liana is geen slet. En ze is vooral niet uit vrije wil naar John gegaan. Ik vind hem wel. En als ik hem vind. Dan eindigd hij net als hun. Of misschien wel als-

----
Vanaf het volgende hoofdstuk schrijf ik weer in Liana haar versie.
Het word tijd dat we is weten wat zij aan het doen is, vind je ook niet?