[ Verkocht ]

56

'Mason.'

Ik kijk John niet begrijpend aan. 'Wat is er met Mason.'

'Liana! Dit is vast weer één van zijn mind games. End him!' roept Dairon van achter. 

'Mason is daar niet.' zegt John opnieuw. 

'Hoe bedoel je?' vraag ik. 'Mason is op geen van de beide adressen die ik je gaf. Hij is ergens anders.' en dan zie ik hem glimlachen.

Ik hoor Evan grommen en ik kijk hem aan. 'Wat?' vraag ik. 'Hij heeft gelijk.' antwoord hij. Ik kijk Robin aan en ik knik naar hem. Hij knikt terug en ik laat John los en hij richt zijn Fléchette gun op hem. 

Ik richt mijn aandacht weer op Evan en hij loopt naar me toe. 'Ze hebben Devin gevonden op het eerste adres en op het tweede adres een briefje.' Hij laat een foto zien en ik lees wat er op het briefje staat. You got it wrong.

'Damnit!' schreeuw ik. Ik loop op John af en dan hoor ik heel veel veiligheidsspelden eraf gaan en ik kijk om me heen. Iedereen die voro John werkt heeft zijn pistool of geweer op mij gericht.

'Je kan nu niks doen.' zegt John.

Evan pakt mijn arm vast en trekt me naar achteren. 'Het is tijd.' fluistert hij. Ik knik en iedereen van mijn groepje zet stappen naar achter zodat ze niet meer bij onze auto's in de buurt zitten. Nu staan alleen nog de mannen van John genoeg in de buurt.

John kijkt ze aan en dan grijnst hij naar mij. 'Volgens mij geeft je Team op.'

'Volgens mij niet.' antwoord ik en dan drukt Evan op een knopje op zijn telefoon. Dan horen we ontploffingen. De auto's ontploffen één voor één en er is allemaal vuur. Ik hoor mensen gillen en sommige zie ik vliegen.

Evan trekt me tegen zich aan en probeert me daarmee te beschermen. We zakken op de grond en ik zie de rest ook duiken. John valt neer en kijkt me boos aan, maar dat verdwijnd weer snel.

'Ik moet eerlijk toegeven, dat was een goede zet. Jullei zijn nu wel in de meerderheid.'

Ik kijk om me heen, alle auto's zijn ontploft en ze staa in vuur. We zijn nu omringd door vuur en er liggen heel veel halve lichamen. Sommige zijn van ons, maar de meeste zijn van John. Ik ben niet geraakt, maar door de klap ben ik wel met mijn hoofd op de grond beland en het bloed. 

'Ben je in orde?' fluisterd Evan. 'Ja.' antwoord  ik. Hij trekt me weer omhoog en de overgebleven mensen komen ook omhoog. 

'Dit had een hele andere wending.' hoor ik Robin mompelen en ik moet glimlachen. Hij kijkt me aan en dan glimlacht hij ook. En voor het eerst zie ik hem aan als meer dan dat hij is. 

Maddie loopt naar John toe en ze pakt hem op. 'Waar is Mason!' roept ze boos. 

'Waarom zou ik dat aan jou vertellen?' vraagt hij.

Ze gooit hem over naar Robin en hij pakt hem over. Ze staat voor hem en stompt hem in zijn gezicht. 'Wat zei je?' vraagt ze en ze houd haar hoofd schuin. 

Dairon komt aangerend en zijn handen zitten onder het bloed. 'Liana!' roept hij. Ik kijk hem aan ik voel een steek in mijn maag.

'Houd hem hier!' roep ik naar Maddie en Robin gooit hem over naar Evan. Hij weet natuurlijk precies wat er aan de hand is. 

Ik ren achter Dairon aan en Robin volgt mij. We komen bij de auto van Evan aan, de enige die niet opgeblazen is en Lydia en Stormi liggen bloedend op de grond. 

'Mam!' roep ik en ik voel tranen opkomen. Jack zit naast haar en houd haar vast. Hij huild ook en Lydia glimlacht naar mij. Ik kijk naast me en Em heeft Stormi vast. Em huilt en ik zie dat Stormi niet meer ademt.

'Is...Shit!' Ik hurk naast mijn moeder en ze pakt mijn gezicht vast. Ze heeft een schotwond bij haar hart. 'Mam! Je mag niet dood!' roep ik huilend. Ze glimlacht nog steeds. 'H- Het komt-t  Goe-goed.' zegt ze.

'Nee! Zeg dat niet!' Schreeuw ik. Jack geeft haar een kus op haar hoofd en knikt begrijpend naar der. 'Ik ha- hou van.. Ju-Jullie.' zegt ze snikkend.

'Je mag niet dood!' roep ik huilend. 'Niet nu!' 

Robin pakt me vast en Danson komt aangerend. 'Mam!' schreeuwt hij nu ook. Hij komt naast me zitten en pakt haar hand vast.

'Net nu we elkaar weer gevonden hebben.' hoor ik hem zeggen. 

'Gelukkig...hebben....we..elkaar nog gezien.' Ze probeert naar adem te happen en haar hart gaat te keer. En dan ademt ze haar laatste adem uit.

Ik schuil in Robin zijn armen en begin te huilen. Ik voel dat hij mij stevig vast pakt en ik blijf even zo zitten. Dan voel ik dat iemand zich tegen me rug duwt. Ik haal mijn hoofd weg bij Robin en draai me om. Nick staat achter me en Survivor duwt zijn neus tegen me aan.

'Hij voelde het aan.' zegt Nick en Survivor legt zijn hoofd op mijn been. Ik leg mijn hand op zijn hoofd en met mijn andere hand houd ik Robin nog steeds vast. Ik blijf nog steeds huilen en dan heb ik Em door. Ik sta op en pak haar vast. 

Ze knuffeld me en ik hoor haar huilen. 'Dit verdiende ze niet.' zegt ze in me oor. 'Ik weet het.' antwoord ik. 'Hij moet dood!' roept ze dan

Ze laat me los en rent op John af. 'Wacht! Emmy!' Ik ren achter haar aan en Maddie is hem nog steeds in elkaar aan het slaan.

Em richt haar pistool op hem en Maddie stopt met slaan.

'Em!' roep ik. 'Stop! Niet doen!' 

Ze kijkt met volle verbazing naar mij. 'Hoe bedoel je stop?' 

'Hij heeft Mason.' zeg ik.

Ze kijkt van mij naar hem. 'Hij moet dood.' zegt ze huilend. Dairon loopt naar me toe. 'Ze gaat schieten.' fluistert hij. 

'Em!' roep ik nog een keer. 'Het is niet eerlijk!' zegt ze.

'Dat weet ik en hij gaat er ook voor boeten, maar op dit moment heb ik hem nog nodig. We moeten Mason redden.'

Ze veegt haar tranen weg en haar gezicht veranderd. Ze kijkt me nu woest aan. 

'Altijd maar Mason! Stormi heeft zichzelf voor je opgegeven en nu denk je alleen nog maar aan Mason! Nee, alleen maar aan jezelf!' roept ze woest.

Ik voel mijn wateren koken. 'Alleen aan Mason?!' roep ik boos terug.

'Volgens mij ligt verdomme mijn moeder naast Stormi! Ik denk niet alleen aan Mason! Ik probeer gewoon degene die nog gered kunnen worden te redden!' schreeuw ik.

Ik voel een hand op mijn schouder, maar ik duw hem weg.

'Emmy, ik weet dat je nu alleen boos bent op hem en dat je het afreageert op mij. Maar zeg nooit meer dat ik alleen maar aan mezelf denk!'

Ze begint opnieuw te huilen en kijkt van John naar mij. 

'Maak hem af, doe maar. Maar dan ligt Masons bloed in jouw handen.'