[ Verkocht ]

H2- Liana

Als ik de jongen van dichtbij zie, herken ik hem direct. Het is Mason Da Rosa. Hij is één van de beroemdste acteurs in heel Omichi, maar ook één van de rijkste. Ik heb hem wel eens op televisie gezien, maar ik ben tot nu toe nog geen fan van hem geweest en dat ga ik nu ook niet meer worden. Hij heeft mij gekocht. Waarom hij? Wat moet een beroemd persoon op een zwarte veiling? Is hij zo rijk, omdat hij op de veiling dingen verkoopt? Ik heb zo veel vragen, maar voordat ik nog wat kan zeggen begint hij te schreeuwen tegen mij en ik schrik op.

'Opstaan!' Schreeuwt hij tegen mij en hij trekt me aan mijn arm overeind. Hij kijkt me heel even snel aan van top tot teen en duwt mij dan tegen de muur aan en ik bijt mijn lip om niet te klagen over de harde klap die mijn rug tegen de muur maakte.

'Wat wil jij van mij?' vraagt hij boos en zijn boze ogen staren in die van mij. Het maakt me bang en nerveus.

'Waar heb je het over?' vraag ik verward als ik mijn mond opentrek en ik probeer uit zijn grip te komen. 'Laat me los alsjeblieft,' vraag ik zachtjes en ik draai mijn hoofd weg om niet in zijn ogen te hoeven kijken.

'Je bent hier niet voor niets!' roept hij weer. 'En hoe kom je aan mijn tiara?' Hij blijft meer vragen stellen waar ik momenteel geen antwoord op kan verzinnen en ik laat mijn hoofd langzaam zakken ter overgave. De tiara zakt van mijn hoofd, maar net voordat het op de grond valt, vangt hij het op en hij laat mij tegelijkertijd los. Het is net alsof ik verlamd ben. Hij heeft me losgelaten, maar ik durf me niet te bewegen.

'Door jou ging bijna mijn kostbare tiara kapot!' Schreeuwt hij boos, terwijl hij naar het nachtkastje, dat naast het best staat, loopt. Nu pas kan ik zien dat we in een grote slaapkamer zijn, in het penthouse. Het bed lijkt op een hemelbed door de witte gordijnen die netjes om het bed heen hangen. De kasten zijn van glas gemaakt en hebben een zachtroze tint dat je ziet door de zon die erop schijnt vanaf de ramen. Als ik hier voor een andere situatie was geweest, dan was dit echt een prachtige kamer. Ik laat een diepe zucht en dan zie ik Mason naar mij staren.

'Volgens mij vroeg ik jou wat. Ik wil mijn antwoorden.' Zijn stem is iets kalmer dan daarnet en eerlijk gezegd is dit nog enger. Machteloos schud ik mijn hoofd. Ik ben niet gestuurd. Ik ben verkocht zonder toestemming.

'Ik weet niet waar je het over hebt,' mompel ik. 'Ik zou naar een feest gaan voor mijn baas, einstand beland ik op een veiling en word ik naar achteren gesleurd en word ik verkocht.' Snel wrijf ik mijn tranen weg. 'Help me dan. Ik ben aan iemand verkocht!' Roep ik snikkend door mijn tranen.

'Verkocht aan mij,' antwoordt hij rustig. 'En nu wil ik mijn antwoorden. Weet jij hoeveel ik moest betalen voor jou zodat ik mijn antwoorden eindelijk kan krijgen?' Vraagt hij geïrriteerd. Ik kijk op en schud mijn hoofd opnieuw.

'Ik heb helemaal geen antwoorden!' roep ik gefrustreerd. 'Ik ben zojuist verkocht! Hoor jij mij niet?' Hij pakt mij weer vast en duwt mij tegen de muur aan en kijkt nog bozer. Opnieuw probeer ik hem weg te duwen, maar hij is te sterk.

'Wie is jouw baas?' Vraagt hij dan en hij laat mij los. 'Ik ga hem wel even bellen. Als het klopt wat jij zegt, dan weet hij vast hoe je aan mijn tiara komt,' zegt hij. Mijn handen gaan naar mijn tas, die ik gelukkig nog bij me heb en ik pak mijn visitekaartje. Hij trekt wantrouwend het visitekaartje uit mijn hand en toetst het nummer in op zijn telefoon. Als hij mijn baas belt, dan kan hij uitleggen dat dit een vergissing is en ik hier niet moet zijn. Dan kan ik rustig naar huis, theedrinken op mijn bank en dit alles heel snel vergeten.

'Je werkt bij Aretto?' vraagt hij verbaasd terwijl de telefoon overgaat. 'Dat is een grapje zeker? Jij lijkt echt niet op één van die mooie modellen.' Hij grinnikt en trekt zijn wenkbrauw op en ik kan zien dat hij mij in zijn gedachten aan het beoordelen is.