[ Verkocht ]

49

Ik word wakker en kijk om me heen. Waar is Trey?

De deur gaat open en John komt weer binnen met dezelfde man.

'Ramond pak hem vast.' Dus dat is zijn naam.

Ramond loot naar me toe en trekt me van het bed af en zet me voor John neer.

John pakt een mes uit zijn zak.

'Ken je deze nog?' En hij glimlacht.

'Wil je weer gaan dreigen?' Vraag ik.

'Nee, ik wil spelen.' Antwoord hij.

'Kleuter.' Mompel ik.

Hij glimlacht en pakt mijn arm vast en ik probeer mezelf los te wurmen, maar Ramond houd me vast.

'Zo heeft het beter nut.' Zegt John.

Hij trekt mijn mouw naar beneden en snijd een klein stukje in me pols.

Shit! Stoer blijven. Laatje niet kennen...

En dan pakt hij een pleister en zet het op me wond

Is dit serieus?

'Je verwond me en dan verzorg je me?'

'Ik heb niet gezegd dat ik je dood wil.'

'Waar is Trey.'  Vraag ik.

John kijkt naar Ramond en ik zie ze lachen en dan lopen ze weg en hoor ik de deur dicht vallen.

Ik ga liggen en probeer de pijn in mijn arm te vergeten. Dan gaat de deur open.

'Mason, ik heb je gemist.'

Ik kijk op en mijn moeder komt binnen.

'Wat de -

'Taalgebruik! Zo heb ik je niet opgevoed!' Roept ze boos en ze gaat op de stoel zitten.

'Dat heb je ook niet.' Mompel ik.

'En wies schuld is dat?' Vraagt ze.

'Je kan niet alles op Mason gooien.' Hoor ik iemand zeggen.

Er komt nog iemand de kamer ingelopen. Devin?

'Devin! Verrader!' Roep ik en ik wil opstaan, maar ik word terug geduwd op het bed door weer iemand anders.

'Niet zo snel zoon.'

Ik kijk op en mijn vader staat er. Dit kan toch niet kloppen?

Ik kijk om me heen.

'En ik ben er ook weer.' En ik zie Trey binnen lopen.

'Natuurlijk.'

'Ey!' Roept Trey.

'Wat?' Vraag ik en hij lacht.

'Das gek, iedereen is back from the dead.' En ik hoor de rest lachen.

'Ik word inderdaad gek.'

'Nee, word je niet.' Zegt mijn moeder.

Ze komt voor me staan en pakt mijn schouder vast.

'Je bent zo groot geworden.' Zegt ze.

'Je bent dood.'  Zeg ik.

'Blijkbaar niet.' Zegt ze.

'Jawel en Pap ook en Trey ook.' En ik sluit mijn ogen.

'Jullie zijn niet echt!' Roep ik.

'Dat kan gewoon niet! Ik heb jullir dood zien gaan!'

Ik voel paniek op komen en iemand rust zijn hand op mijn wang en ik doe mijn ogen open.

'Rustig Mason ik ben bij je.'

'Liana?'  En ze glimlacht.

'Er is niks aan de hand.' Zegt ze.

'Liana!' Roept Devin opeens.

Ze draait haar hoofd om en loopt naar Devin.

'Nee! Wacht!' Roep ik, maar ze luistert niet.

'Je bent beter bij mij af.' Zegt Devin.

'Mason is niks!'

'Wel waar!' Roep ik terug.

Ik hoor ze lachen en Devin pakt Liana vast. Hij kijkt heel even naar mij en glimlacht vals.

Dan trekt hij aan haar haren zodat haar hoofd naar achter gaat en begint hij kusjes te geven in haar nek.

Ik hoor zachtjes kreunen en ik voel dat ik boos word.

Devins handen glijden naar beneden haar broek in en het gezicht van Liana verteld me genoeg.

'Stop daar mee!' Roep ik boos.

Devin glimlacht, maar gaat gewoon veder en Liana merkt niet eens  dat ik er nog ben.

'Mason als jij nou even van het bed afgaat, dan kunnen wij veder.' zegt Devin.

'Genoeg!' Schreeuw ik.

Ik sta op en loop naar ze toe.

'Mason verpest de sfeer nou niet.' Zegt Liana.

'Hou je mond! Je weet niet hoe dit is! Om je te zien met hem.' Zucht ik.

'Je moet het er maar mee doen.' Zegt Devin.

'Pest hem niet, Devin, hij toont voor het eerst zijn gevoelens.'

Ik hoor Devin grinniken en Liana loopt naar het bed.

'Mason, wil jij anders?' Vraagt ze. En ze gaat liggen.

Ik kijk haar verbaasd aan. Waarom doet ze zo vreemd. Dit is Liana niet. 

'Mag ik anders? Hij gaat toch niet.' Ik draai me om en Trey staat weer achter me. Waar komen ze allemaal vandaan. 

'Kom dan. Ik heb niet hele dag de tijd.' zegt Liana en Trey loopt naar haar toe.

Ze pakt nu Trey vast en ze beginnen te zoenen.

'Als je eerder was, lag jij daar nu.' fluistert Devin in mijn oor.

Ik wil naar voren lopen, maar mijn voet zit vast. Ik kijk naar de grond, maar ik zie niks. Wat?

'Kan je niet lopen?' vraagt Devin met een grijns.

'Mooi, dan kan je kijken.' en hij loopt op Liana en Trey af.

'Genoeg!' schreeuw ik en ik sluit mijn ogen.

'Dit is niet echt. Trey is dood. Liana en Devin zitten in Viata. Mijn ouders zijn ook dood.' Zeg ik mezelf toe. 

Ik open mijn ogen en ze zijn weg. Ik word echt gek.

Ik ga op het bed liggen en sluit mijn ogen weer.

'Dus je hebt het uitgevonden?'

Verdomme! Ik open mijn ogen en Trey zit op de stoel.

'En wat doe jij hier nog?' 

'Dat moet je aan jezelf vragen. Op de één of andere manier heb je mij nodig.'

'Waarom heb ik jou nodig?' vraag ik geïrriteerd. 'Jij bent de laatste die ik wil zien.'

'Dat is niet waar, want dat is Devin.' zegt hij met een glimlach.

'Waarom zie ik nu jou dan?' 

'Omdat je...' en hij stopt zijn zin.

'Omdat ik wat?' vraag ik, maar hij blijft stil.

Ik zie doden mensen die kunnen praten, ik ben totaal gek aan het worden. Het lijkt wel alsof ik-

'John!' roep ik boos.

'En stap twee is voltooid.' zegt Trey.

'Ik hallucineer.'