[ Verkocht ]

19.

Liana's pov

Ik word wakker en ik voel dat mijn hoofd bonkt. Ik kom overeind en ik zie wazig. 'Je bent wakker.' Hoor ik iemand zeggen. Ik draai mijn hoofd naar het geluid. Maddie staat op van haar bed en loopt naar mij toe. 'Wat is er gebeurd?' Vraag ik. Ze gaat naast me zitten. 'Je was bewusteloos.' Antwoord ze. 'Voor hoelang?' Ik kijk haar aan. Mijn zicht word weer helder. 'Vijf dagen.'

Ik wrijf met me handen over me gezicht. 'Hoe!' Schreeuw ik. Dan komt alles terug. De pijn, de klappen en Trey. 'Waarom deed hij dat?' Ik voel weer tranen opkomen. 'Omdat zijn vader het zei.' Antwoord Maddie. 'Vader? Is John zijn vader?' Ze knikt. 'Hij is de zoon van de maffia baas.' Ik kan dit niet meer aan. Ik wil opstaan, maar ik krijg dan een pijn scheut. Hij heeft me niet alleen op mijn gezicht geslagen, maar ook op mijn heupen en mijn buik.

'Je moet blijven liggen. Dat zei hij.' Zegt ze. 'Zei wie?' Vraag ik achterdochtig. 'De jongen die jou in elkaar sloeg. Trey. Hij kwam elke dag kijken hoe het met je ging en hij verzorgde je wonden.' Hij slaat mij eerst in elkaar en dan komt hij mij verzorgen? Ik kan niet geloven dat hij zo met me heeft gespeeld. Zelfs Mason was nog aardiger. En hij heeft me gekocht op een veiling!

De deur gaat open en er komt een man binnen. 'Lopen.' Hij kijkt me aan en wijst naar de deur. Ik ben net wakker. Dit word vervelend! Ik sta op en ik loop naar de deur. Ik voel me duizelig en ik verlies mijn evenwicht. Even later plof ik op de grond. Mijn hoofd bonkt hard en ik rijk uit naar mijn hoofd.

De man pakt mijn arm beet en trekt me op. Dan trekt hij me mee. Ik glijd over de grond. En ik voel de pijn in mijn heup versterken. Als hij mij zo blijft meetrekken, kan ik straks helemaal niet meer lopen. 'Ik kan staan.' Zeg ik dan. Mijn hoofd bonkt nog steeds en de hal draait om mij heen. De man laat mijn arm los en ik probeer op te staan. Als ik eindelijk sta, loopt de man door. We lopen naar wat vrachtauto's en daar achter zit een kamer. Ik word naar binnen geduwd. Het is helemaal leeg. Dan komt John binnen gelopen.

'Ik zie dat je wonden genezen.' Ik kijk hem boos aan. 'Wat doe ik hier?' Vraag ik abrupt. Hij lacht. Wat is er zo grappig? 'Waarom deden jullie alsof mijn vader de baas is?' Vraag ik. 'Je vader was de baas, maar dat gaf alleen maar ellende. De meeste mensen denken nu nog steeds dat hij de baas is.' Antwoord hij. 'Maar in tegendeel, hij is mijn marionet. En hij dacht dat hij jou kon verstoppen.' Hij slaat met zijn vuist tegen de muur. 'Waarom heb je mij nodig?' Vraag ik.

Ik snap er echt niks van. Waarom kon niemand mij gewoon met rust laten en me mijn eigen leven laten leiden? Ik word hier echt gek van!

'Jij-' dan valt er een stilte. 'Wat? Wat ik?' Ga ik door, maar hij reageert niet. 'Je vader sloot een deal met de Da Rosa familie.' Mason's ouders. 'Dat heb ik gehoord ja.' Zeg ik. Hij kijkt boos. 'Dat had hij nooit moeten doen! De samensmelting verpeste alles. Je ouders kregen jou en toen wouden ze stoppen.'

Wacht, wat? Ze wouden stoppen?

'Ze wouden stoppen met ons opgebouwde zaak. De Da Rosa familie zou het overnemen. Dat kon ik niet toe laten! Ik zou het moeten krijgen!'
Ik zie dat hij steeds bozer word. 'Dus ik zocht voor een oplossing. Je vader ging weg, dus ik kon mijn kans grijpen.' Dus mijn vader wou dit echt niet?

'Wat heb je gedaan ?' Vraag ik voorzichtig. Hij glimlacht. 'Ik zorgde ervoor dat je moeder als eerste ging. Als Jack dan terug zou komen kon ik de Da Rosa familie de schuld geven.' Mijn moeder! Ik wil schreeuwen, maar ik houd me in. Nu nog niet. 'Maar Mason zag me. Hij rende terug naar zijn ouders om het te vertellen. Dus ik rende achter hem aan.' Hij leunt tegen de muur. 'Mason? Wat heb je gedaan?' Ik probeer met moeite mijn frustratie te verstoppen. 'Hij kwam jou tegen. Hij wist dat jij de volgende zou zijn. In plaats van zijn ouders te waarschuwen, redde hij jou.' Hij redde mij? Hij was zeven volgens mij. Hoe kan hij dat doen? Hij had moeten rennen. 'Ik moest een nieuw plan bedenken, dus ik vermoorde zijn ouders ook.' Gaat John verder. Ik voel een wrok in mijn keel en ik slik hem snel door. 'Dus je had iedereen vermoord!' Schreeuw ik nu. Mijn woede inhouden was naderhand beter geweest.

Hij kijkt me boos aan en komt naar me toegelopen. Hij pakt mij vast bij mijn kraag en duwt me tegen de muur aan. 'Inderdaad, je vader kwam thuis en ik heb gezegd wat er gebeurd is.'

Ik lach. 'Je bedoeld wat er volgens jou is gebeurd?' Zij ogen kijken gefrustreerd naar mij. 'Ja, je vader begaf het dus ik pakte de zaak op. Hij kon niet met zijn verdriet omgaan.' Hij laat me weer los en loopt achteruit.

'Later ontdekte hij dat jij nog leefde en probeerde hij contact met je op te zoeken, maar daar zette ik een stokje voor.' Hij stuurde toch wel altijd een kaartje?

'Ik stuurde mijn zoon naar het zelfde tehuis om je in de gaten te houden.' Ja, dat wist ik al. 'Maar waarom moest je me in de gaten houden? Ik wist nergens van af.'

Hij knikt. 'Die kaarten stuurde ik. Ik zorgde dat je bij die veilling kwam.' 'Hoe!' Schreeuw ik. 'Het maakt niet uit hoe, maar waarom? Mijn plan was goed, je zou op de veiling komen, ik zou je kopen en dan zou je in onze handeling komen.' Welke handeling? 'Maar Mason had je opnieuw gered. Ik moest zorgen dat hij uit het beeld ging.' Hij duwt zijn vuist weer tegen de muur aan. 'Maar in plaats van hem uit het beeld te gooien, zorgde je dat wij closer werden?' Ik ga op de grond zitten.

'Dat was niet de bedoeling, ik moest alleen weten of hij nog alles kon herrineren. Daardoor zorgde ik ervoor dat je ontvoerd werd.' Dat zei Maddie! 'Maar hoe ver jij en Trey ook zochtte, er was geen één spoor te vinden over die moorden. Alleen dat hij geintresseerd was in je vader.' Hij doet zijn armen over elkaar.

'Dus alles is opgezet?' Vraag ik. 'Toen ik wist dat jij zelf antwoorde wou zoeken liet ik je hier komen. Je denkt toh niet dat het zo makkelijk was om de kazerne te vinden zonder mijn toestemming?' En hij begint weer vals te lachen.
'Je vader was bang toen hij jou voor hem zag staan, maar hij kon je niet meer verstoppen.' Ik sta weer op en ik kijk hem boos aan.

'Dus ik liet hem even de baas spelen, maar hij probeerde je te laten ontsnappen. Dus omdat hij niet luisterde liet ik je in elkaar slaan.' Door zijn eigen zoon, Trey. Die mij daarvoor zoende. Hij heeft mij gewoon gebruikt! Maar-

'Waarom zeven keer?' Vraag ik. Hij komt voor me staan.
'Zeven keer, omdat hij je zeven keer heeft geprobeert je te laten ontsnappen.'

Ontsnappen? 'Is het een spel voor jou? Je hebt toch wat je wilt? Waarom heb je mij nodig en Mason?' Vraag ik. 'Mason is het aan het uitvogelen. En als hij het door heeft komt hij je opnieuw redden.' Antwoord hij vastberaden. 'Nou, waarom laat je me dan niet gaan voordat hij me "red"?' Vraag ik.

'Omdat ik op hem wacht.'