[ Verkocht ]

29.

Masons pov

"Trey!"

Ze kijkt om haar heen. 'Waar ben ik? Wat is er gebeurd?' Ik kom ook overeind en ze kijkt mij verward aan. 'Je was flauwgevallen en daarna heeft Jack je terug gebracht naar het hotel.'

Ze probeert om hoog te komen,  maar zakt dan weer naar beneden. 'Au!' Roept ze en ze pakt haar hoofd vast. 'Onderweg heb je ook nog is je hoofdg gestoten.' Zeg ik. Ik duw haar zachtjes weer in bed. 'Je kan beter blijven liggen.' Ze probeert weer omhoog te komen, maar ik houd haar tegen. 'Laat me het anders verwoorden, je blijft voorlopig even liggen.' Zeg ik met een dreigend toontje. Niet om haar bang te maken, misschien een beetje, maar doordat blijft ze wel luisteren.

'Best.' Zegt ze verveeld. Ze kijkt verveeld om zich heen. 'Ik pak wel even wat water voor je en een asprientje.' En ik loop de badkamer in. Ik schenk een bekertje met water vol en ik pak de asperine uit de kast. Als ik de slaapkamer terug in loop, is het bed leeg. 'Ze word nog is mijn dood!'

Ik zet de spullen op het tafeltje neer en ik ren de hal in. Ze staat bij de liftdeur te wachten. 'Liana!' Roep ik. Ze draait zich voorzichtig om en kijkt me aan. Dan begint ze als een wezenloze op het knopje te drukken. Alsof daarvan de lift sneller komt? Ik ren naar haar toe en ik pak haar arm beet. 'Je moet blijven liggen.' Ik trek haar bij haar arm terug naar haar kamer. 'Nee! Ik moet Trey vinden!' Schreeuwt ze. 'Trey is dood.' Antwoord ik kalm.

'Niet waar! Laat me nu los!' Schreeuwt ze verder. Er komen mensen op de gang kijken. 'Lieverd, je moet je medicijnen nemen anders kan de dokter je morgen niet testen.' Zeg ik al de mensen mij vies aankijken. Ze kijkt me verward aan en ik til haar direct op. Terwijl ik langs de mensen loop geef ik ze een verontschulidige blik. En dan sluit ik de deur.

'Jij bent echt de vervelendste jongen in de wereld!' Schreeuwt ze gewoon verder. 'En nou kappen!' Schreeuw ik terug.
Van schrik staat ze stil.
'Ik heb gezegd dat je blijft liggen! Je kan amper recht lopen. Nog één beweging en je kan helemaal niet meer lopen!' Waarschijnlijk van angst gaat ze terug in het bed liggen en ze kijkt naar het plafond. Ik zie dat ze de tranen die naar buiten willen komen, probeert in te houden. Ik ga naast haar liggen, maar ze keert me de rug toe. Ik laat haar wel even.
--

Ik word wakker en ik kijk naast me. Mooi, ze ligt er nog. Ik kijk op de klok en ik zie dat het twee uur 's nachts is.Ik sta op en ik loop naar de badkamer. Ik spoel mijn gezicht met water en dan kijk ik in de spiegel. Ik stoot mijn arm tegen de wasbak als ik iemand achter me zie staan. Mijn hart is nog nooit zoveel geschrokken,  maar aan mijn houding zou je het niet zeggen. Ik draai me om en Liana staat tegen de deuropening van de badkamer geleund.

'Liana, het spijt me. Ik wou niet schreeuwen.' Ze komt dichterbij en glimlacht naar me. En dan zoent ze me. Ik pak haar vast en zonder te aarzelen zoen ik haar terug. 'Het bed.' Mompelt ze tussen het zoenen door.

Ik til haar op en haar benen klemmen mijn heupen. Ik loop terug naar het bed ik leg haar voorzichtig neer zonder de kus los te laten. Mijn handen glijden over haar heupen en de kus word steeds heftiger.

Ik voel haar handen over mijn rug gaan en ze trekt mijn shirt uit. Ze komt omhoog en ik trek haar shirt uit-
--

Ik word opnieuw wakker en de zon schijnt. Gister nacht was heftig. Ik kijk om me heen, maar ik zie Liana nergens.

Dan komt ze de badkamer uitgelopen, helemaal aangekleed. 'Ik hoop dat je lekker ligt.' Zegt ze. 'Ik lag lekkerder toen jij bij mij lag.' Zeg ik met een grijns. Ze glimlacht en ze komt naar mij toegelopen. Ze geeft me een kus en loopt naar de deur.

'Helaas blijf je daar voorlopig nog even liggen. De volgende keer dat ik zeg Nee, luister je. En wees niet zo agressief tegen mij.' Voordat ik door heb wat er gebeurd, verlaat ze de kamer. 'Wacht!' Ik kom overeind en ik voel dan dat mijn hand word terug getrokken. 'Wat!' Ik kijk om en ik zie dat ze mijn hand heeft vastgezet aan het bed met handboeien. 'Liana!' Schreeuw ik woedend. Ik kijk om mij heen en ik zie het sleutelje op de tv kast liggen. Daar kom ik nooit bij. Ik begin te trekken, misschien raakt de stang los. Helaas niet.

Als ik hier uit kom, kan ze lachen. Ze heeft me gewoon misbruikt!  'Jack! Lydia!' Schreeuw ik in de poging dat iemand mij komt helpen.

Ik kijk op de klok, half zeven. Hun slapen nog. Nu moet ik wachten tot twaalf uur is, voordat hun überhaupt wakker zijn. En in die tijd kan Liana overal heen zijn gegaan.

Ik moet haar stoppen. Het is waarschijnlijk een val! Trey is dood. Ik heb het zelf gezien!

Toch?