[ Verkocht ]

46

Ik hoor dat de deur word open getrapt...

'Jij!' 

Ik schrik en Devin laat me los. Als ik mijn hoofd draai zie ik Mason staan. Shit! Niet alweer.

'Mason,.. hoe?'  Ik weet niet zo goed wat ik moet zeggen.

Mason stapt naar binnen en loopt op Devin af. Hier gaan we. Ik zie zijn vuist in zijn gezicht belanden.

'Mason, stop!' schreeuw ik. Ik probeer hem naar achter duwen, maar het heeft weinig nut.

'Dairon! Robin!' schreeuw ik.

Dairon en Robin komen de kamer in gerend en als ze Mason en Devin zien vechten pakken ze hun vast. 'Moet dit ook echt altijd?' vraagt Robin aan mij.

'Sorry?' zeg ik met een glimlach.

Hij glimlacht terug en schud zijn hoofd.

'En wie zijn dit?' vraagt Mason terwijl hij zich los probeert te krijgen. Ik maak een handbeweging en ze laten Devin en Mason los.

'Vrienden.' antwoord ik. 

Mason kijkt boos en loopt dan weer het appartement uit. Niet weer!

'Blijf hier,' zeg ik en ren achter hem aan.

'Mason wacht nou!' roep ik, maar hij loopt gewoon door.

'Mason!' schreeuw ik, maar nog steeds loopt hij door. Verdomme!

'Mason, alsjeblieft.' probeer ik.

Hij stopt en blijft staan. Ik ren naar hem toe en ga voor hem staan. Hij heeft zijn ogen op de grond gericht.

'Mason?' 

Hij staat dan wel stil, maar zijn aandacht heeft hij niet op mij gericht. Ik pak zijn hoofd vast en til hem omhoog, zodat hij me aan moet kijken.

Als hij me aankijkt zie ik tranen over zijn gezicht.

'Waarom?' vraagt hij.

'Waarom wat?' vraag ik terug.

'Waarom heb je gelogen. Er is wel degelijk iets met jullie twee. Julie....Jullie waren aan het zoenen.' zegt hij en hij draait zijn hoofd weg.

'Mason, ik..'

'Ik hoef geen uitleg.' Hij duwt mijn hand weg en loopt weer naar voren.

'Hoe heb je mij gevonden?' vraag ik.

Hij stopt weer en draait zich om. Hij pakt een pakt een papiertje en gooit die op de grond.

'Laat me nu met rust.' en hij loopt weg. Ik voel tranen opkomen en pak het papiertje op.

Wil je antwoorden? Bezoek je huis. Ik wacht daar op je.

John! Hij wist waar we waren en heeft Mason naar ons geleid. Weer een val. Wat er ook gebeurt, hij is ons altijd drie stappen voor.

Ik loop terug naar het appartement en Devin komt aanrennen.

'Wat is-

'Nu even niet Devin.' en ik loop de slaapkamer in. Ik ga op het bed liggen en kijk naar het plafond. Mason had gewoon tranen. Hij huilt nooit. Ik voel me zo slecht. Dit is allemaal mijn schuld.

De deur gaat open, maar ik kijk niet op. Ik voel dat iemand naast me gaat zitten.

'Liana? Gaat alles goed?' 

'Robin?' vraag ik. Ik kom overeind en hij kijkt bezorgd.

'Alles gaat goed.' antwoord ik.

'Je voelt je ongemakkelijk hé?' 

Ik knik. 'Ik wou dat ik niet in deze tweestrijd zat. Ik wil ze geen pijn doen.'

'Ik heb het niet over Mason en Devin.' zegt hij.

Ik ga weer liggen. Ik weet waar je het over hebt. Ik wil het er alleen niet over hebben.

'Ik wou... Ik weet niet. Ik denk als ik de kans had, ik hier niet meer zou zijn.' 

'I know.' zegt hij.

Ik kijk hem niet begrijpend aan en hij geeft me een klein glimlachje.

'Ik ga me best doen.' zegt hij en dan verlaat hij de kamer.

'Hoe bedoel je?' vraag ik nog, maar hij is al weg.

Ik ga me best doen? Voor wat? Ik snap hem niet. 

Als ik weer wil opstaan, loopt Maddie binnen. 

'Ik zie dat jij een vriendin nodig hebt?' zegt ze lachend.

'Ik zucht en ga zitten.

'Vriendinnen!' 

Ik kijk om en Stormi en Em komen de kamer binnen en Em doet de deur dicht. Daarna komen ze alle drie bij mij op het bed zitten.

'Sorry' zeg ik.

'Voor wat?' vraagt Em.

'Dat jullie betrokken zijn bij mijn problemen.' antwoord ik. 

Ik hoor ze lachen, maar toch voel ik me echt slecht. Dit leven is niet voor mij bestemd. Ik had beter op mezelf moeten blijven. Misschien een wereldreis maken.... Alles achter me laten.

'Heb je het onderhand niet door?' vraagt Em. 'Wij zijn problemen.'

Ik moet nu ook lachen.

'Team Trouble!' roept Stormi.

'Dat is het!' Roept Maddie enthousiast.

'Wat?' vraag ik.

'We noemen ons gewoon Trouble.' zegt ze.

Stormi en ik kijken elkaar aan en dan proesten we het uit.  

'Mason komt wel terug.' Zegt Em opeens. 'Ze komen altijd terug.'

Ik knik voor een bedankje en ze verlaat de kamer.

'Stormi, weetje zeker dat je dit wilt doen?' vraag ik als de rest is weggelopen.

'Het is niet erg.' zegt ze. Ik hoor aarzeling in haar stem.

'We kunnen iets anders verzinnen.' zeg ik.

Ze schud haar hoofd. 'Nee, ik wil dit doen. Voor Trey.'

Trey..... Hij haunt me nog steeds. 

'Kom, we moeten het plan in werking zetten.' 

Ik sta op en ik wil naar de deur lopen, maar dan houd ze me tegn.

'Liana?' vraagt ze.

Ik draai me om en wacht tot ze begint te praten.

'Wat...Wat als hij niet komt?' 

'Je bedoeld je vader toch?' vraag ik.

Ze knikt. 'Misschien heeft hij helemaal geen redenen om me te komen redden.'

Dat zit haar dus in de weg. Ze denkt dat haar vader niet genoeg om haar geeft om haar te komen redden.

'Ik denk dat elke ouder wel om zijn kind geeft, goed of slecht. Alleen misschien heeft hij ons plan door en komt hij daarom niet.' zeg ik.

Ze kijkt op en knikt. Ze lijkt zoveel op Trey. Altijd bijdehand, maar toch als het erop aan komt, staan ze voor je klaar. 

'Kom we gaan. ' zeg ik.

'We gaan ons plan in werking zetten.'

-------

Hiii, vanaf vandaag ga ik mijn andere boek ook publiceren. Ik zet er nu drie hoofdstukken op.

Vertel me wat je vind en lees het alsje wilt ( Alleen bij dit boek post ik niet elke dag)