[ Verkocht ]

41

(Liana's pov)

Mason komt op me afgelopen met een boze blik.

Ik ken die blik, het is het zelfde als de dag dat ik hem  voor het eerst zag.

Ik voel dat ik bang word.

'Ik weet dat je liegt!' Schreeuwt hij.

Shit. Dat verklaard waarom hij zo boos keek.

'Luister Mason, ik werd wakker in zijn bed naast me. Wil je dat horen? Er is niks gebeurd!' Roep ik.

Ik weet dat hij me gaat afmaken als hij het hoort.... of Devin.

'Is er echt niks gebeurd?'
Ik hoor weer de rust in zijn stem.

'Geloof me, alsjeblieft.' En ik pak zijn gezicht vast.

Hij probeert een glimlach te forceren.

Hij weet wel dat ik lieg, maar hij weet ook dat hij het me er niet zo uit krijg.

'Kus me.' Zegt hij.

Ik glimlach en ik zoen hem. Ik sluit mijn ogen en verdiep me in de zoen.

Als hij los laat doe ik mijn ogen open en zie ik Devin voor me staan.

'Shit!' Roep ik en ik struikel naar achter, waardoor ik op de grond val.

'Liana?!'

Mason trekt me omhoog en bestudeert mij.

'Sorry, ik zag weer meer herinneringen.'

Hij knikt begrijpelijk en pakt me vast.

'Doet het pijn?' vraagt hij.

'Wat doet pijn?' En ik maak me los uit zijn greep.

'Je herinneringen.' Antwoord hij.

'Hoe bedoel je?' vraag ik.

'Nou,' begint hij. 'Sommige herinneringen zou je denk ik liever kwijt hebben, toch? Zoals die van mij...'

Ik zie de pijn en verdriet in zijn ogen.

'Maso-

'Ik wou dat ik sommige dingen anders had gedaan.' zegt hij.

Ik pak zijn gezicht vast en geef hem een zoen.

'Je bent niet perfect, maar je hoeft je niet te veranderen. Je had één kant van het verhaal gehoord en daarop reageerde je.'

Hij knikt. 'Maar toch.'

'Zijn jullie klaar?' Maddie komt de gang ingelopen.

'Voor wat?' vraag ik.

Ze loopt naar de woonkamer en we volgen haar.

'Wat is er aan de hand?' vraag ik nog een keer.

Jack, mijn vader, kijkt me bezorgt aan.

'We moeten achter John aan.'

John, de rechterhand van mijn vader, die rogue ging.

'Hebben jullie een spoor dan?' vraag ik nog een keer.

'Nee, alleen Devin.' antwoord Mason.

'W..Wat ga je met hem doen als je hem ziet?' probeer ik.

'Niks, ik ga hem alleen ondervragen over John en dan misschien..' 

En dan houd hij zijn mond.

'Waarom interesseert jou dat?'

Shit.... Waarom zeg ik ook altijd het verkeerde? Denk!