[ Verkocht ]

16.

Liana's pov

Ik zie Mason verschijnen. Nee! Hij loopt naar binnen en ik sta nog met Trey bij het raam. 'Liana?' Ik glimlach nerveus. Hij kijkt van mij naar Trey.

'Oh sorry, dit is Finn, een vriend van mij. Ik had verteld over hem toch?' Hij kijkt hem verdacht aan. 'Mason, toch? Ik heb veel over je gehoord.' Zegt Trey. En hij steekt zijn hand uit. Tot mijn verbazing pakt Mason hem aan en glimlacht. 'Natuurlijk, Finn.' En hij glimlacht ook naar mij. 'Ik denk dat ik maar ga.' Zegt Trey tegen mij. 'Waarom? Blijf nog even. Dan pak ik wat drank.' Zegt Mason. Trey kijkt me aan. 'Hij was eigenlijk al van plan om weg te gaan.' Mason kijkt me een beetje achterdochtig aan.

'Maar hij kan natuurlijk nog wel even blijven.' En ik forceer een lach. We gaan aan de keuken tafel zitten. Ik pak een paar glazen en Mason pakt het drinken. 'Dus.' begint hij. 'Hoe kennen jullie elkaar?'
Hij kijkt van mij naar Trey,alweer. 'Het tehuis.' Antwoord Trey.'Ja', ga ik veder, 'We hebben elkaar in het tehuis ontmoet, maar we zijn elkaar uit het oog verloren, totdat ik hem gister bij de markt zag.'

Uit me oog hoek zie ik Trey heel serieus kijken. 'Tuurlijk, de markt.' Zegt Mason. 'Maar ik moet gaan. Ik heb nog wat afpsraken.' En Trey staat op. Ik knik en ik volg hem naar de voordeur. Hij draait zich nog even om en geeft me een kus op me wang. 'Tot snel, Princess.' En hij loopt weg.

Ik doe de deur dicht en ik zie dat Mason tegen de muur aan leunt. 'Princess?' Ik kijk hem niet aan en ik loop terug naar de keuken en ik begin de glazen op te ruimen. Ik hoor zijn voet stappen verdwijnen.

Mooi, hij laat me met rust. En ik doe de glazen in de vaatwasser. Ik loop terug de woonkamer in en ik zie dat Mason eraan komt.

Ik voel zijn handen op mijn zij en ik probeer me los te wurmen, maar hij is te sterk en duwt me tegen de ramen. 'Ik zei toch dat je alleen van mij was.' Ik kijk hem aan en hij glijdt met zijn had over mijn gezicht en dan pakt hij mijn kin vast.

'Misschien moet ik maar laten zien wat dat betekent.' En hij trekt me mee naar de slaapkamer. 'Mason stop!' Probeer ik, maar hij geeft niet op. Hij duwt me op het bed en begint mijn kleren uit te trekken. 'Waarom doe je dit?' Vraag ik.

Hij kijkt me aan en stopt, maar dan geeft hij me een vals lachje. 'Zoals je zelf zei, ik heb je gekocht. Je bent mijn eigendom en ik vind het niet zo leuk als je naar andere jongens gaat.' Wat? Is hij jaloers of bedoeld hij het niet zo?

En ik voel zijn handen weer over mijn lichaam gaan. Dan komt zijn mond bij mij oor.

'Als jij nog één keer in mijn studeerkamer komt, dan laat ik je zien wat eigendom inhoud.'

O nee!
--

Ik word wakker en ik zie dat het donker is. Ik sta op en ik loop naar de badkamer.

Als ik mijn handen onder de kraan wil wassen, zie ik allemaal striemen. Dat komt vast door het touw waarmee hij me heeft vastgebonden. En ik haal mijn armen snel uit het zicht.

Waarom deed hij dat. Ik dacht eindelijk dat hij veranderde. Ik zucht en ik kijk in de spiegel.

Waar zijn mijn kleren? Ik zucht als ik om mij heen kijk. Wat maakt het uit, ik wil douchen. Ik voel me vies. Ik doe de regen douche aan en ik stap de kabine in.

'Waarom kan ik niet gewoon weg rennen? En waarom heb ik nog niks van mijn vader gehoord?'  Ik wrijf met mijn handen het water uit mijn gezicht. 'Misschien is dat allemaal een mis verstand, mijn vader zou echt wel wat zeggen toch?'

Ik doe mij ogen weer open. Misschien moet ik het recht in eigen handen nemen, en naar mijn vader stappen. Ik doe de douche weer uit en ik pak een handoek. 'Dat is wat ik ga doen.'

Als ik droog ben besef ik dat mijn kleren nog in de slaapkamer liggen en ik loop er heel zachtjes naar toe. Mooi, Mason slaapt nog.

Ik trek mijn kleren aan, pak de sleutel en mijn telefoon en ik loop naar buiten. Oke, en nu bedenken wat het adres ook al weer was. Ik kijk door mijn telefoon geschiedenis, totdat ik een stem hoor.

Huh? Wie is daar?Ik verstop me achter een schuur en ik kijk voorzichtig om me heen.

'Dat was Danson. Hij zegt dat we terug mogen keren naar de kazerne.' Ik hoor nog een stem. 'En Liana dan?' Is dat Trey? Wat doen hun hier? 'Liana is momenteel in beslag genomen door hem.' Noemen ze dat zo? In beslag genomen?

'Wat zeg je! Als ik hem te pakken krijg!' Ik hoor Trey vloeken. 'Kappen nou! Je kan niet zomaar naar binnen stormen, ze mogen ons niet zien!' Ik hoor gebonk. Volgens mij sloeg hij iets kapot. 'Laten we nou maar terug gaan naar de Kazerne.' En ik hoor de voetstappen verdwijnen.

De kazerne? Daar mocht ik niet wezen volgens mij, tenminste als ik er naar vroeg deden ze alsof ze me niet gehoord hebben. Ik moet ze volgen!

Ik kijk voorzichtig om het schuurtje heen en ik zie dat ze al een stuk verder lopen. Ik loop langzaam achter ze aan. Ze mogen me niet zien anders zie ik nooit wat de kazerne inhoud.

Na een half uurtje lopen (ongeveer) komen we aan bij een huisje. Een klein huisje. Wat moet dit voorstellen? Ik zie Trey en de man naar binnen lopen. Ik wacht een paar minuutjes en dan doe ik de deur open op een kiertje.  Ik zie geen beweging. Dan doe ik de deur goed open en loop ik naar binnen.

Nog steeds niemand. Ik kijk om me heen en ik zie een paar boeken kasten staan.

Wat de- Dit is een grap toch? Ik loop langs de boekenkast en uk zie dan een scherm met wachtwoord staan. Hoe moet ik dit nu weer raden? Ik kijk om me heen voor aanwijzingen. Precies zoals Trey deed in Masons kamer.

Dat is het! Ze houden allemaal van wachtwoorden. Maar het is een vier letter wachtwoord, in het engels!

Ik type code in en er verschijnt een groen lampje. En dan verschuiven er twee boekenkasten. Het geluid laat me schrikken en ik verstop mezelf achter een boekenkast. Ik kijk om het hoekje of iemand tevoorschijn komt, maar er gebeurd niks. Dan zie ik een trap naar beneden. Ik kom van achter de boekenkast vandaan en ik loop naar beneden.

Dan hoor ik allemaal mensen praten. Ik loop rustig tussen wat spullen door om niet opgemerkt te worden.

'Liana?' Fu- Ik verstijf.  'Hoe kom je hier?' Ik draai me om en ik zie mijn vader staan. Naast hem staat Trey en de man wie ik ben achtervolgd.

'Vader..'