[ Verkocht ]

43

We rijden de grens over bij Viata.
Dit is zo vreemd. Ik ben hier al zo lang niet meer geweest.

Stormi parkeert de auto bij een bezine pomp en we stappen uit.

'Zijn we er al?' Vraag ik.

'Nee, we gaan over stappen.' Zegt Robin.

Ik kijk hem vragend aan.

'Op wat wil je overstappen? Er is hier geen openbaar vervoer, of ben ik blind.'

Dan hoor ik een busje aan komen rijden.

'Van auto hé.'

'Natuurlijk! Want Lydia heeft ons kenteken gezien.' zeg ik.

'Je bent wel slim dus.' zegt hij en we stappen in.

In het busje zitten ook weer twee mensen die ik dus niet ken. Twee jongens dit keer.  De ene zit achter het stuur en de andere zit achterin.

'Jacob.' zegt de jongen achterin en ik ga naast hem zitten.

'Liana.' zeg ik terug en ik geef hem een glimlach. 

'Dat weet ik toch.' zegt hij lachend..

En als iedereen is ingestapt rijden we veder.

-

Ik word wakker en het busje stopt. Mijn hoofd ligt op iemands schoot en zijn hand rust op mijn hoofd. Dat is Jacob toch? Ik hoor mensen uitstappen en ik kom overeind. 

Jacob kijkt me met grote ogen aan en haalt snel zijn hand weg. 

'Sorry.' zegt hij dan.

'Waarom zeg je sorry? Mijn hoofd lag op jou schoot.' zeg ik en ik stap uit.

We zijn midden in het bos. En voor ons staat een klein blokhutje. Wil je zeggen dat we daar met zijn alle in moeten? Ik kijk er een beetje raar naar en dan komt iemand naast me staan.

'Niet alles is wat het lijkt.' Ik draai me om en Robin staat naast me.

'Jij mag als eerst.' zegt hij en ik knik.

Ik loop het blokhutje in en er staat een grote trap naar beneden. Natuurlijk, het zit allemaal onder de grond. Dat had John toch ook? 

Ik loop naar beneden en ik sta dan in een woonkamer. Het is niet als de kazerne tenminste. De woonkamer is groot en een paar mensen kom de woonkamer in gerend. 

'Ze is er!' schreeuwt eentje.

Er komen nog meer mensen naar binnen gerend en ze maken een buiging. De rest van boven is nu ook beneden en hun buigen ook.

'Jullie hoeven niet te buigen.' zeg ik en ik maak een beweging zodat ze weer gaan staan.

'Dat is beleefd.' Hoor ik Maddie in me oor fluisteren.

'Dat mag dan wel, maar ik wil dat jullie me behandelen als een gelijke.' Ik zie ze knikken en sommige glimlachen. Volgens mij zijn ze blij dat ze niet hoeven te buigen. 

'Oké, maar we hebben geen tijd te verliezen.' zeg ik en iedereen gaat zitten.

'We moeten naar het TMA bedrijf om met mijn oude baas te spreken.'

Maddie kijkt geschrokken op. 'Dat is toch de man die je naar die veiling stuurde?' vraagt ze voorzichtig.

Ik knik langzaam en dan voel ik een kneepje in mijn hand. Vanuit mijn ooghoek kijk ik naar wie me vast heeft en ik zie Robin. Hij glimlacht even en laat mijn hand dan weer los.

'Dus er moeten een paar mensen mee, want als Reynolds iets met hun te maken heeft, dan lopen er waarschijnlijk veel mensen van hun rond.'

Er staan een paar mensen op.

Robin staat ook op en komt naast me staan.

'Ik ga ook mee.' Ik draai me om en Em staat ook naast me.

'Ik ga ook mee.' Een jongen die ik nog niet kent loopt ook naar me toe.

'Brandon, Miss.' en hij geeft een klein knikje. Ik knik terug en hij staat naast me.

'Ik wil ook mee.' Er komt nog een jongen aan gelopen die ik wel eerder heb gezien.

'Ik ken jou ergens van.' zeg ik.

Hij glimlacht en kijkt naar Maddie.

'Ik ben Dairon.'

Dairon, ik heb hem echt ergens gezien. Laatst nog.

'Hebben jullie mij bespied?' vraag ik ongelofelijk en merendeels naar Maddie.

'We moesten je toch in de gaten houden?' zegt ze.

'Ja en ik vertel niks over dat incidentje toen je het huis uit rende.' zegt hij met een knipoog. Shit! Dat was hij!

'Bedankt.' zucht ik.

'Als volgende,' ga ik veder. 'Moeten een paar hier naar Mason gaan zoeken.

Jacob en Stormi lopen naar voren.

'Dat doen wij wel.' 

'Jullie kunnen toch niet serieus zijn?' Ik hoor een onbekende stem, maar ik kan niet zien wie het zegt.

'Jullie kennen haar niet eens en jullie willen haar als leider.' 

Hier heb ik dus totaal geen zin in. Er komt een jongen naar voren en hij gaat voor mij staan.

'Jullie hebben iemand anders nodig, niet haar.' zegt hij boos en hij wijst een mes op mij. Wilt hij dit nu serieus gaan doen.

Uit mijn ooghoek zie ik Maddie naar haar pistool grijpen, maar ik maak een hand beweging en ze laat hem los.

'En waarom ben ik niet goed als een leider?' vraag ik.

Hij zet nog een stap naar voren en bestudeert mij.

'Nick, laat haar gaan.' zegt Robin en hij duwt Nick naar achter.

'Het is een meisje, meisjes zijn niet sterk.'

Ik voel me weer boos worden en ik loop de trap op. Iedereen kijkt me vragend aan. 

'Nick, ik laat je zien hoe sterk een meisje kan zijn.' en ik loop veder naar boven en dan naar buiten. 

Ik hoor mensen lachen en rennen naar buiten.

'Als ik win dan krijg ik de leiding.' zegt hij.

Ik knik en trek mijn trui uit, waardoor ik in mijn BH sta.

'Kom dan.' Ik zie dat hij me lichaam bekijkt, maar hij pakt zichzelf al snel weer op.

Hij komt op me afgerend en stompt me in mijn maag. Ik voel een pijnscheut door mijn lichaam gaan. Daarna voel ik nog een klap in mijn gezicht en mijn lip begint te bloeden.

Hij kijkt me grijnzend aan. Dan geeft hij mij een schop in mijn heup en ik val neer.

Ik zie dat Robin naar voren springt, maar ik schud mijn hoofd. Ik knak mijn hoofd naar links en rechts en glimlach nu terug.

'Nu is het mijn beurt.'

Ik ren naar hem toe en stomp hem in zijn gezicht. Mijn voet trek ik omhoog en met mijn volle gewicht stomp ik hem in zijn buik.

Hij valt naar achter en ik trek hem omhoog. Mijn vuist raakt zijn neus en hij vloekt hard. Dan laat ik hem los.

'Genoeg gehad?' 

Hij staat op en trekt dan zijn pistool uit zijn zak en richt hem op mij.

'Serieus?' zeg ik droog. 

'Geef je over.' roept hij.

Ik houd me hoofd een beetje schuin en loop dan naar zijn pistool en ga precies voor hem staan.

'Schiet.' zeg ik.

Hij haalt de veiligheidsspeld er van af.

'Ik schiet echt als je, je nu niet over geeft.'

Iedereen die om ons heen staat kijkt geschokt naar ons.

'Schiet.' zeg ik nog een keer en ik zet zijn pistool tegen mijn hoofd aan.

'Ik..' begint hij. En dan schiet hij.