[ Verkocht ]

65

'Wat heb je gedaan!'

Robin pakt mijn kin vast en duwt mijn hoofd omhoog. Er lopen tranen over mijn gezicht en achter hem kijkt Devin bang naar mij.

'Liana, wat heb je gedaan?' Vraagt Robin nu rustiger. 'Nog niks.' Antwoord ik. Hij laat mijn kin weer los. 'Wat vertel je me niet?' Vraagt hij nu. Zijn donker groene ogen staren me aan. Robin kan best eng zijn.

'Mason...' begin ik. 'Hij wilt dat ik naar hem toe ga.'

'Wat!' Schreeuwen ze allebei. 'Dat ga je dus niet!' Schreeuwt Devin. 'Jawel.' Zeg ik. Robin kijkt me vol ongeloof aan. 'Ben je gek geworden!' Schreeuwt hij weer.

Jacob, Em, Steven, Nick en Danson komen aangerend. 'Wat is er aan de hand?' Vraagt Danson. 'Liana!' Zegt hij als hij me ziet en hij knuffelt me blij.

'Liana, Je kan dat niet doen!' Roept Robin gewoon verder. 'Wat doen?' Vraagt Em. 'Ze wilt naar Mason gaan.' zegt Devin. 'Wat!' Schreeuwen hun in koor. 'Jullie ook al.' Zeg ik zuchtend.

'Maar Dairon zei dat alles opgelost was.' Zegt Steven. 'Ja, ik ga het oplossen.' Antwoord ik. 'Door naar Mason te gaan?' Vraagt Robin weer. De irritatie in zijn stem is te horen en goed ook.

'Dan laat hij jullie tenminste met rust!' Roep ik. 'Je weet toch dat het een val is?' Vraagt Nick. 'Hij heeft zijn woord gegeven.' Antwoord ik. 'En die geloof je?' Vraagt Em. 'John is toch dood?' Antwoord ik.

Devin loopt naar de muur en begint opeens keihard te slaan. Net Mason. 'Devin stop!' Roep ik en ik loop naar hem toe. Ik pak zijn vuist vast en hij houd op. 'Liana, ik wil je niet verliezen.' Zegt hij zacht. Ik glimlach naar me en draai me om naar de rest.

'Wat doet een goede leider?' Vraag ik. 'Zorgt ervoor dat we winnen.' Hoor ik Em zeggen. 'Zorgt ervoor dat we samen sterker zijn.' Antwoord Steven. Dan zie ik Nick me aankijken en hij knikt. 'Zorgt ervoor dat iedereen veilig is.' Zegt hij.

Iedereen is gelijk stil en kijkt naar Nick. 'Wat? Het is zo.' Zegt hij onschuldig en haalt zijn handen in de lucht.

'Geef haar lekker ideeën.' Hoor ik Robin grommen. 'Het maakt niet uit. Ik ga morgen toch. In de middag ben ik weg.' Zeg ik en dan loop ik naar mijn kamer.

Ik val op mijn hemelbed en sluit mijn ogen. Ik moet er vannacht zijn, maar als ik dat zeg houden ze me tegen.

Dit is de enige manier om te zorgen dat er geen doden meer vallen. Ik zucht en ik sta dan op. Ik loop naar de kledingkast en pak wat truitjes eruit. Een paar broeken neem ik ook maar mee. Onder mijn bed ligt een tas en ik pak die. Ik doe mijn kleren erin en loop naar de badkamer.

Nog één veilige douche nemen voordat ik straks helemaal niks meer kan. Dit is misschien wel mijn laatste douche.

Ik stap eronder en laat het water over mij heen vallen. Ik sluit mijn ogen. Hij zegt dat hij me niet gaat vermoorden. Is dat zo?

Als het contract is afgelopen beloof ik je dat ik je laat gaan.

Ik hoop gewoon dat hij normaal word in de tussen tijd. Het moet toch uitgewerkt raken na een tijdje?

Met nadruk op gaan.

Dat houd meer in toch?

Er word op de deur geklopt. 'Liana?' Het is Robin. Ik open mijn ogen en stap onder de douche vandaan.

Ik trek mijn kleren aan die ik heb klaargelegd en trek mijn badjas erover heen aan. Ik open de deur en Robin zit op bed.

'Wat is er?' Vraag ik. Hij wordt rood en loopt naar me toe. 'Ik.. Ik. ' Stamelt hij. Dan kijkt hij naar mijn badjas. Ik trek de badjas dichter tegen mij aan. 'Wat is er Robin?'

Hij pakt mijn hoofd vast en zijn donker groene ogen kijken me aan. 'Niet doen.' Zeg ik. Hij kijkt geschokt en loopt naar achteren. 'He- het spijt me.' zegt hij en hij draait zijn hoofd weg.

'Niet daarom.' Zeg ik. 'Ik kan alleen niet liegen en als Mason erachter komt, komt hij achter jou aan. En in deze stand win je het niet. Ik wil je niet kwijt.'

Hij kijkt me weer aan en zijn ogen worden groot. 'Laat hem maar komen.' Hij stapt weer op mij af en ik voel zijn zachte lippen op de mijne. Alle emoties die ik probeerde te verstoppen, komen in één keer naar buiten.

Zijn handen belanden op mijn ruk en mijn armen leg ik zijn nek. Ik weet waarom hij me nu zoent. Hij is bang dat als ik niet meer terug komt, hij spijt heeft dat hij niks gedaan had.

Hij laat me weer los. 'Je loog.' Zegt hij dan. Ik kijk hem niet begrijpend aan en dan zie ik dat hij mijn badjas heeft uitgedaan. 'Je bespeelde me!' Roep ik. Hij glimlacht en loopt naar de deur. 'Ik breng je. Als je zo nodig wilt gaan, dan ga ik mee.' En dan loopt hij weg.

Ik raak mijn lippen aan. Hij bespeelde me gewoon. Echt een valse schoft! Hoe wist hij überhaupt dat ik kleren eronder aan had?

Ik zucht en ga op bed liggen. Over een paar uur moet ik gaan. Ik pak mijn telefoon en doe hem in de stekker naast mijn bed.

Ik pak Masons telefoon en kijk erin. Ik druk op galerij. Het eerste wat ik zie is een foto van hem. Hij glimlacht en kijkt echt blij.

Als ik naar de volgende swipe zie ik mezelf zitten op de bank in mijn vaders huis. Ik wist niet dat hij foto's van mij had gemaakt.

Ik voel mijn tranen opkomen. Ik mis hem. Maar ik ben bang voor hoe hij nu is.

Ik zet mijn wekker over twee uur en kijk naar de boven kant van mijn bed. Ik veeg mijn tranen weg en zucht.

En opnieuw ben ik mijn vrijheid kwijt...

--
Zoals jullie zien heb ik me titel en cover veranderd. Wat vinden jullie? Ik vond een Nederlandse titel beter passen.