[ Verkocht ]

15.

Liana's pov

Ik schrik wakker en ik kijk op de klok. Vijf uur in de ochtend. Ik kijk naar de andere kant van het bed en ik zie dat Mason nog diep in slaap is. Ik sta op en ik loop naar de woonkamer.

'Oké, dit is mijn kans.' Ik doorzoek alle ladekasten, maar ik vind niks.

Zijn boekenkast? Ik loop naar de boekenkast, maar er staat niks bijzonders tussen. Zijn studeerkamer? Ik ben daar nog nooit geweest. Ik loop eerst terug naar de slaapkamer. Hij slaapt nog. En dan loop ik door naar zijn studeerkamer.

Eenmaal binnen, kom ik in een hele schone kamer. Als hij dit schoon ksn maken, dan kan hij net zo goed het hele huis schoonmaken.

'Oke, geen tijd voor bewondering.' Ik loop naar zijn bureau en doorzoek de laderen. Weer niks. Op het bureau staat ook niks behalve een foto van een man en een vrouw. Zijn ouders misschien?

Ik pak het fotolijstje op en ik kijk of er niks achter zit. Er is nergens wat te vinden. Ik zucht en ik kijk om me heen.

Lekker dit! Ik ga op zijn stoel zitten en ik doe de computer aan. Wachtwoord, natuurlijk. Ik doe de computer weer uit en ik loop naar de badkamer.

Er is echt niks te vinden, behalve in zijn computer. Maar daar kan ik niet in en ik denk niet dat die dat gaat geven. Ik laat een diepe zucht.

Ik ga op de wc pot zitten en ik kijk een beetje voor me uit.

'Liana?' Ik schrik uit mijn gedachtes en ik zie Mason staan. 'Wat is er aan de hand?' Hij wrijft in zijn ogen. Ik kijk naar hem en hij heeft geen shirt aan. Zijn spieren zijn goed te zien en ik voel mijn wangen gloeien.

'Ik Kon niet slapen, maar kom we gaan terug naar bed.' Ik pak zijn hand en ik loop terug naar de slaapkamer. Als we weer in bed liggen kijkt hij me aan. 'Wat is er?' Vraagt hij weer. 'Niks.' Lieg ik. 'Liana, ik weet dat je liegt.' Ik zucht en ik draai me om. 'Liana?'

Ik sta op. 'Wat boeit het jou? Jij koopt me van een zwarte veiling en dan gebruik je me alsof ik je eigen speelgoed ben!' Roep ik boos.

Ik pak mijn kussen en ik loop naar de woonkamer en ik ga op de bank liggen.

Ik kijk op of Mason achter mij aan liep, maar dat deed hij niet. De volgende dag was hij ook al vroeg weg.

Ik loop naar de badkamer. En verdrink mijn gezicht in het water in de wasbak. Ik moest dat niet zeggen. Dat was te gemeen. Hij deed eindelijk lief.

Ik haal mijn gezicht uit het water en ik kijk in de spiegel. Dan hoor ik gebonk op de deur.

Niet weer! Ik veeg mijn gezicht af en ik loop naar de voordeur. Als ik de deur open doe, kijkt hij mij aan.

'Trey? Natuurlijk.' Ik kijk hem aan en hij gunt me een glimlach. 'Mag ik nog naar binnen Princess?' Ik ga opzij en hij loopt naar binnen. 'Wat is er?' Vraag ik. 'Ik kom even kijken of alles goed gaat.' Ik knik en ik ga op de bank zitten.

'Al wat gevonden?' Vraagt hij dan. 'Nee, er ligt nergens wat. Het enige wat ik zag, was een foto. En een computer die een wachtwoord nodig heeft.' Antwoord ik.

'Foto?' Vraagt hij. 'Ja, van een man en een vrouw. Ik denk dat het zijn ouders zijn.' Hij kijkt me een beetje verbaasd aan. 'Zijn ouders? Heb je er naar gevraagd?'

Ik schud mijn hoofd. 'Nee, die foto staat in zijn studeerkamer en ik mag daar niet komen. Dus als-'

'Als je vraagt om die foto, weet hij dat je iets aan het zoeken bent.' Maakt hij me zin af.

Ik knik. 'Trey? Wil je misschien wat te drinken?' Hij knikt en we lopen de keuken in.

'Doe maar cola.' Ik pak een glas en ik schenk cola in.

'Alsjeblieft.' En hij neemt het glas over. 'Li, ik moet je wat vertellen.' Hij kijkt me nu serieus aan en het maakt me een beetje bang. 'Toen we in dat tehuis zaten en ik je in de gaten moest houden.'

Hij stopt met praten. 'Wat is er?' Vraag ik. 'Niks, laat maar.' En hij drinkt van zijn cola. Misschien verteld hij het later nog wel?

'Hoe dan ook,j e vertelde over die computer Zullen we het is samen proberen?'

Ik knik. 'Maar ik ga mij eerst even snel omkleden.' Ik loop naar de slaapkamer en ik trek schone kleren aan. Dan loop ik terug naar de woonkamer en trey volgt mij. We lopen samen naar de studie kamer.

Hij gaat gelijk zitten op de stoel en doet de computer aan. 'Oke en nu?'

Ik ga naast hem staan en ik kijk mee. 'Weetje misschien wat het wachtwoord kan zijn?' Vraagt hij aan mij.
'Nee? Hij zou mij dat nooit vertellen.' Hij knikt. 'Ja, het is niet voor niets op slot inderdaad.' Hij kijkt om zich heen. 'Wat ben je aan het doen?' Vraag ik.

'Ik zoek voor aanwijzingen.' En dan gaat zijn hoofd naar de foto en hij pakt hem op. 'Natuurlijk, dat is het.' En hij zet de foto weer neer. 'Wat is het?' Veaag ik, maar ik krijg geen reactie. In plaats van op mij te reageren pakt hij zijn telefoon.

'Wat ga je doen?' Vraa ik weer.En dan maakt zijn telefoon een geluidje, gelijk toetst hij iets in op de computer. En dan gaat de computer open.

'Hoe deed je dat?' Vraag ik. 'Die foto.' Antwoord hij. 'Je had inderdaad gelijk. Het zijn, zijn ouders.' Mijn ogen worden groot. 'En wat was het wachtwoord dan.' vraag ik. 'De datum dat zijn ouders dood gingen.' Dus die foto had wel nut. Deed ik toch nog wat goeds! Ik glimlach.

Wacht is, hoe weet hij de datum dat zijn ouders zijn overleden? 'Trey? Hoe wist je de datum?' Vraag ik. Hij kijkt me aan en draait dan snel zijn hoofd weg. 'Wist ik niet. Ik vroeg het aan Danson.' Danson? En hoe weet hij dat. Hij ziet me kijken, want hij reageert gelijk. 'Ik weet het ook niet Liana.' En hij gaat weer veder. 'Waar zoek je eigenlijk naar?' En ik kijk over zijn schouder mee. 'Bestand dat iets met je vader te maken heeft.' En hij klikt een paar mappen open. 'Of met jou.'

En hij tikt op nog een map.
'Wat?' Ik kijk goed naar het scherm en ik zie een map met mijn naam erop staan. 'Wat heeft dat te betekenen?' Vraag ik aan hem. Hij drukt op de map en er verschijnen allemaal fotos. 'Blijkbaar betekent het dat je al heel lang in de gaten werd gehouden door hem.'

WAT! 'Maar hij zei dat hij mij niet kon!' Ik ga op zijn schoot zitten en pak de muis van hem af. 'Wat ga je doen?' Vraagt hij. 'Kijken naar de datum van zijn eerst gemaakte foto.'
Ik scroll helemaal naar beneden en ik druk op de foto. 'Deze is van vier jaar geleden.'

Hij heeft tegen me gelogen. Hij wist wie ik was en hij wist precies waar ik werkte. En hij heeft me daarvoor gestraft. Hij, hij- ik voel mijn tranen opkomen en ik kan ze niet tegen houden.

Ik ga opstaan en ik loop terug naar de woonkamer. En ik kijk uit het raam.

Dan voel ik dat Trey me knuffelt van achter en ik laat hem.

'Li.' Ik draai me om en kijk hem aan. Hij veegt de tranen van me gezicht.

'Ik- ik-' Dan voel ik zijn lippen op de mijne. Ik voel een warme gloed door me lichaam stromen en ik begin hem terug te zoenen.

En dan laat hij me los.'Het spijt me.' En hij draait zijn hoofd om. 'Je hoeft geen sorry te zeggen.' En hij glimlacht. 'Je mag het nog wel een keer doen.' Zeg ik met een glimlach. En hij begint me weer volop te zoenen. Dan hoor ik een sleutel in het slot gaan. En ik duw Trey van me af.

'Nee! Mason is thuis.'