[ Verkocht ]

H4- Liana

We zitten allebei achterin in een zwarte Volkswagen en zijn chauffeur zit voorin. Natuurlijk rijdt hij niet zelf.

'Waar gaan we naartoe?' vraag ik om de doodstille auto ruimte te geven voor wat geluid en omdat ik erg nieuwsgierig ben. Hij draait zijn gezicht naar mij toe en ik kijk hem aan. Hij heeft weer zijn zonnebril op en ik glimlach perrongeluk.

'We gaan naar de set. Momenteel zijn we een film aan het opnemen,' antwoordt hij en ik knik. Mason Da Rosa, één van de bekendste acteurs in Omichi, neemt mij mee naar zijn set? Fans zouden gillen van enthousiasme, maar ik ga liever naar huis. Misschien als hij druk bezig is kan ik opnieuw proberen om weg te glippen.

Hij draait zijn hoofd weer weg en ik kijk uit het raam. Mason is een acteur en Devin is een model. Succes runt door de familie. Ik wist alleen niet dat ze broers waren. Dat heb ik nooit meegekregen, maar ik wist ook niet wie Devin was. Ik kijk veel te weinig televisie.

'Waarom heb je niet verteld dat Devin je broertje is?' vraag ik dan en hij laat een zucht.

'Tweelingbroer en iedereen kent hem,' Zegt hij dan en hij vraagt aan de chauffeur of de radio aan kan. Blijkbaar heeft hij geen zin om te praten. Tweelingbroer hé? Daarom lijken ze zoveel op elkaar. In mijn ooghoek zie ik dat hij een vuist maakt van zijn hand. Hij heeft echt wat tegen Devin volgens mij. Was ik maar bij Devin.

Als we bij de haven van de stad Robijn aankomen, zie ik veel mensen heen en weer rennen. Dit is waarschijnlijk de set. Langzaam stap ik uit de auto als Mason uitstapt en ik volg hem vol met nieuwsgierigheid. Om me heen zie ik veel acteurs zich klaar maken. Sommige lezen hun tekst nog een keer en sommige checken nog één keer of hun haar en make-up goed zit.

'Liana, loop door,' hoor ik Mason zeggen. Doordat ik om me heen aan het kijken was, heb ik een afstand tussen mij en Mason gecreëerd. Snel ren ik naar hem toe en ik kijk hem verontschuldigend aan. We lopen een boot op en op het dek staan allemaal camera's klaar en er hangen microfoons.

'Mason!' Een vrouwelijke stem trekt me weer terug naar de bewoonde wereld en ik kijk op als ik hakken deze kant op hoor lopen.

'Je bent er eindelijk!' Als ze dichterbij komt, zie ik dat het Madelin is. Madelin is in de laatste twee jaar zeer beroemd geworden, vooral omdat ze veel met Mason rondhangt. Vorig jaar had ze zelfs twee trofeeën gewonnen voor haar acteerwerk.

'Maddie, ik ben gewoon op tijd. De rest is gewoon te vroeg,' zegt Mason en hij begint zachtjes te lachen. Hij kan dus wel lachen. Aan de ene kant ergert het mij dat hij door haar lacht en waarom noemt hij haar Maddie? Ze knuffelt hem en ergens in mijn maag krijg ik een steek en dan ziet ze mij achter hem staan. Ze kijkt naar Mason en laat hem los.

'Wie is dat?' vraagt ze aan hem als ze mij raar aan kijkt.

'Gewoon negeren. Dat is niemand belangrijk,' antwoord hij droog en ze neemt hem lachend mee. Als ik niemand ben, waarom ben ik hier dan? En ik ben geen dat! Zuchtend ga ik ergens op een bankje zitten en kijk ik naar de scené die ze gaan filmen. Mason staat op het dek en Madelin staat recht tegenover hem. Ze staan dicht bij de reling en achter de camera staat een ventilator aan die zorgt dat het waait. Hierdoor waait Madelin's haar een beetje.

'Theo, waarom moet je gaan?' vraagt Madelin met tranen in haar ogen aan Mason. Theo is het karakter die Mason speelt in de film en Madelin speelt Fay, dat heb ik gezien in het script die naast me ligt van één van de achtergrond personages.

'Fay, de oorlog heeft me nodig,' mompelt Mason verslagen en hij leunt zijn voorhoofd tegen die van haar.

'Hebben ze niet al genoeg mensen naar de oorlog gestuurd?' Ze pakt zijn handen vast en de tranen lopen van haar gezicht en vallen op haar kostuum. Beide dragen ze kleren van vroeger. De film speelt zich namelijk af in de eerste wereldoorlog, alleen hoort Madelin bij de rijke sekte.