[ Verkocht ]

75

Ik pak de krukken aan en huppel het kantoor uit. Mijn botten zitten vast, maar het is niet hoe je denkt. Als ik één keer verkeerd stap,ben ik de klos.

'Liana, laat ons gaan. Dit is geen goed idee.' Robin probeert mij er onderuit te praten, maar ik ga. Ik moet wel. Als ik Mason niet bij zinnen krijg, wie dan wel?

'Ik ga, daarmee uit.' Robin zucht, maar geeft het op. 'Moet ik je echt niet dragen?' Ik schudt mijn hoofd. Ik houd mijn krukken stevig vast en huppel naar buiten. Hoe zouden ze zo snel aan die krukken komen?

Nick staat tegen zijn auto geleund. 'We hebben een probleem.' Niet nog meer. Is mijn been niet al erg genoeg? Please God, what did I do? Ik weet dat ik wat Shit gedaan heb, maar dat was gewoon geweldig en nodig.

'Hallo? Liana?' Ik word uit mijn gedachten gehaald. 'Sorry, wat?' Vraag ik. 'De banden zijn lek geprikt.' Ik kijk hem aan. Wat zei hij nou zo net? Waar ben ik met mijn gedachten vandaag? 'Liana!' Roept Nick weer. Ik schrik op en val bijna naar achteren. 'Damnit Nick!' Ik probeer recht te blijven staan. 'Sorry, je reageerde niet.' Hij zorgt dat ik weer recht staat. Ik zucht en schudt mijn hoofd.

'De banden zijn lek geprikt.' Zegt hij opnieuw. Ik kijk naar de banden. Hoe dan? 'Alle banden zijn lek geprikt.' Zegt Jacob die bij de andere auto's stond. 'Dit is zojuist gebeurd.' Zegt Em. Uit mijn ooghoek zie ik Brian iemand bellen. 'Mason heeft dit gedaan.' Grom ik. 'Dan was hij er nog?' Vraagt Dairon en ik knik. 'Dat betekent dat we nog tijd hebben, maar we hebben een auto nodig.' Zucht ik.

'Heb ik al geregeld.' Zegt Brian als hij ophangt. 'Mijn chauffeur is onderweg.' En op dat moment hoor ik een motor. Ik kijk op en er komt een limousine aangereden. 'Dat noem ik rijden in stijl.' Zegt Em. Brian kijkt haar aan en glimlacht.

De chauffeur stapt uit en houd de deur open. 'Meneer.' Zegt hij tegen Brian. De rest komt aangelopen. 'Liana, jij mag eerst.' zegt Brian. Robin komt me helpen en ik probeer de limo in te klimmen. Ik voel weer pijn, maar ik negeer het. Robin stapt na mij in en dan de rest.

Ik kijk rond. De limousine is echt groot en helemaal bedekt met zwart. Precies als de ziel van Brian. Alhoewel hij nu wel best lief doet.

'Ik weet wat je van plan bent.' Ik hoor Nick in mijn oor fluisteren. Ik kijk hem aan en hij pakt mijn hand vast. Ik voel dat hij wat geeft. 'Hiervan vergeet je de pijn.' Fluistert hij. Ik zie Robin kijken en ik stop het gelijk in mijn zak.

'Dankje.' Fluister ik terug. 'Waar naartoe?' Vraagt de chauffeur. 'Mantioren.' Antwoord ik. 'Liana?' Vraag Maddie. Ik kijk haar aan. Ze zit aan de overkant van mij naast Dairon en Jacob. 'Wacht met rijden.' Zegt Maddie dan. 'Er moet nog iemand mee.' Ik kijk haar vragend aan en dan gaat de limousine  deur open. 'Danson?' Vraag ik als ik zijn gezicht zie. 'Je denkt toch niet dat ik je alleen laat gaan zusje?' Zegt hij glimlachend. Jacob schuift op en Danson gaat naast Maddie zitten.

Ik glimlach naar hem. En dan rijdt de limousine weg. We nemen een een scherpe bocht naar rechts en Robin raakt mijn been aan.

'Fuc-tastish!' Schreeuw ik. Robin haalt snel zijn been weg en ik bijt weer op mijn tong. 'Je kan het beter nu al inspuiten.' Fluistert Nick. Ik pak de spuit uit mijn zak en als Robin het ziet wilt hij hem gelijk afpakken, maar ik prik de injectienaald gelijk in mijn been. 'Liana!' Roept Robin van schrik. Iedereen kijkt nu naar mij. 'Morfine.' Zegt Steven. 'Liana! Je moet naar een dokter. Dit is niet goed!' Roept Robin boos. Nick schudt zijn hoofd. 'Dit werkt ook.' Zegt hij. Ik knik hevig ja.

Hiermee verminderd de pijn voor vier uur minimaal. Dat is genoeg om het mogelijke te doen.

'Hoe kwam je daar aan?' Vraagt Robin aan Nick. 'Lag bij het verband.' Antwoord hij droog. Uit mijn ooghoek zie ik Brian en En praten. Hun zijn ook wat. Eerst ruzie maken en nu gezellig doen. Waarom is hij eigenlijk mee?

'Ja, als ik het had gegeven; dan hadden jullie het nooit aan haar gegeven. ' Hoor ik Nick vijandig zeggen. 'Ze zou toch gaan, maakt niet uit wat ze gebroken heeft. Nu heeft ze in iedergeval meer kracht.' Ik zie Steven mompelen en Robin draait zijn hoofd weg.

'Mensen, laat mij nou maar gewoon.' Zeg ik. 'Dat is ren bevel.' Iedereen zijn ogen worden groot. Ik zeg dit nooit en dat weten hun ook. 'Wacht, Liana is de baas?' Vraagt Brian. Ik zucht en leun naar achteren. Hij maakt mij echt moe.

Dan voel ik de limousine langzaam stoppen. 'We zijn er.' Fluister ik. Iedereen is stil. 'Wat als Devin al dood is?' Vraagt Danson. Ik sluit mijn ogen.

Mason gaat zichzelf nooit vergeven als Devin dood is. Ook al hebben ze onderling ruzie, ik weet dat hij van hem houd. Ze zijn gebonden om elkaar te redden. En als één van de tweeling dood gaat, dan is de ander ook dood.

Ik moet hem stoppen, zelfs al kost het mijn leven. Ze vechten om mij. Ik had nooit verliefd moeten worden.

Ik open mijn ogen weer. 'Let's go.' Zeg ik. De deur gaat open en iedereen stapt uit. Ik stap als laatste uit.

Met mijn krukken sta ik voor een groot mansion. Hij is helemaal licht bruin. Hier ben ik geboren.

Ik voel dat iemand mijn hand vast pakt. Dan word mijn andere hand vast gepakt. Nick en Robin hebben mij vast terwijl ik mijn krukken vast heb.

'We zijn er voor je.' Zeggen ze. 'Wij ook. We doen dit samen.' Hoor ik Maddie zeggen,  die Nick's hand vasthoud. Dairon pakt die van haar weer vast. En Em pakt die van Robin vast.

Brian kijkt even en pakt dan Emmy's hand vast. Steven pakt die van Dairon vast en Danson die van Brian. Jacob pakt die van Steven weer vast.

Zo staan we dan met zijn allen op een rij. Nu weet ik dat ik het aan kan, ik heb mijn familie naast me.