[ Verkocht ]

61

Snel leg ik Evan neer en sta ik op. Ik zet een aantal stappen naar achter en Mason staat ook op. Hij trekt het mes uit Evans rug en hij veegt het bloed af aan zijn truitje. 'Ben je bang?' vraagt hij dan aan mij en zijn ogen zoeken de mijne. Ik voel mijn lichaam nerveus worden. 'Jij bent het monster.' zeg ik dan.

Hij glimlacht opnieuw naar mij. 'Is dat niet een beetje gemeen?' vraagt hij. Hij stapt over Evan heen en komt dichterbij. Ik stap automatisch naar achteren. 'Wat is er?' vraagt hij weer. 'Ben je bang voor mij?' Ik weet niet wat ik moet zeggen. Hij loopt nog steeds langzaam op mij af. 'Je weet toch dat ik je niks aan zal doen?' Hij houd zijn hoofd schuin en hij stopt met lopen. Ik stop ook gelijk en kijk hem verward aan.

'Waarom heb je dan een mes naar mij gericht?' vraag ik en ik wijs naar de mes die hij in zijn hand heeft en mijn kant op uitsteekt. Hij kijkt naar beneden en doet dan de mes in zijn zak. 'Zo beter?' vraagt hij. Ik knik en hij glimlacht weer. Hij glimlacht bijna nooit en nu opeens heel veel. Er klopt iets niet.

'Kom is hier.' vraagt hij en hij opent zijn armen. Ik kijk hem verdacht aan. 'Ik zei kom is hier!' schreeuwt hij nu. Zijn ogen kijken boos en van angst ren ik zijn armen in. Hij omhelsd me en zo staan we even. 'Is dit niet beter?' vraagt hij. 'Ja.' Is het enige wat ik kan zeggen. Ik knuffel hem terug en mijn zenuwen schreeuwen het uit.

Ik ben bang en mijn lichaam trilt. Wat als hij wat gaat doen? Zou hij me wat aandoen? 'Waarom tril je zo?' fluistert hij in mijn oor. 'Ik heb het koud.' lieg ik. Hij trekt me nog dichter tegen hem aan. Ik weet niet wat ik moet doen, dus blijf ik staan. Ik wil ingeven in zijn omhelzing, maar ik ben te bang dat er wat mis is.

Ik probeer mij los te maken uit zijn omhelzing en ik stap weer naar achteren. 'Wat doe je?' vraagt hij geïrriteerd. 'Wat is er met je gebeurd?' vraag ik voorzichtig. Hij laat zijn hoofd zakken en reageert niet. Ik pak zijn gezicht vast met beide handen en duw hem omhoog. Als ik zijn gezicht zie, zit er een grote grijns op.

'Je kan beter vragen, wat is er niet gebeurd.' Hij geeft me een schop in mijn maag en ik val op de grond van de pijn. Ik wil iets zeggen, maar ik heb geen kracht om mijn mond open te doen. Ik pak mijn buik vast en begin opnieuw te huilen. 'Stop met huilen!' schreeuwt hij dan. Direct stop ik en ik bijt op mijn lip. 'Stop daar ook mee!' Ik snap niet wat hij bedoeld en blijf stil liggen.

Hij hurkt naast me en pakt zijn mes uit zijn zak. 'Ik zei stop daar ook mee.' zegt hij nu kalm. 'Met wat moet ik stoppen?' vraag ik bang. Hij gaat op mijn zitten en glijd met zijn botte kant van het mes, over mijn gezicht. 'Met op je lip bijten. Alleen ik mag dat!' roept hij. Zijn gezicht komt dichterbij en hij zoent mij.

Ik blijf verstijft liggen en ik hoor hem grommen. 'Gaan we zo doen?' vraagt hij. 'Ik dacht dat je van me hield?' Hij haalt zijn gezicht weer weg en kijkt me boos aan. 'Ik houd ook van je.' zeg ik met de nadruk op houd.

'Waarom laat je het dan niet zien?' vraagt hij weer. 'Misschien moet ik het maar laten zien.' Ik kijk hem niet begrijpend aan. Zijn gezicht komt weer dichterbij en verdwijnt in mijn nek. 'Niet- probeer ik, maar zijn lippen raken mijn nek al. Ik voel zijn zachte lippen een spoor achterlaten op mijn nek. Als hij mijn zwakke plek in mijn nek vind, verlaat er een zachte kreun mijn lippen. Ik voel hem grijnzen en hij gaat veder naar beneden met zijn mond.

'Niet doen!' roep ik. Met mijn handen duw ik hem weg. 'Mason!' roep ik. Hij schudt zijn hoofd. 'Je houdt niet van me. Je laat me niet eens toe.' Zegt hij.

Ik lig nog steeds op de grond en om me heen liggen nog steeds dode lichamen. Dit noem ik nou niet bepaald romantisch. Ik bijt op mijn lip. Ik wil weg hier! Ik wil Evan!

'Wat zei ik nou!' roept hij boos. Hij kijkt naar me en slaat op mijn mond. 'Au!' roep ik geschrokken. 'Blijf je stil?' vraagt hij. Ik knik bang en hij glimlacht. Ik heb hem nog nooit zo gezien. Waarom doet hij dit?

Zijn gezicht komt weer naar mijn gezicht en hij zuigt aan mijn oorlel. Dan hoor ik hem in mijn oor fluisteren. 'Niet bewegen oké? Je wilt me toch niet boos hebben?' Hij gaat weer omhoog en kijkt me doordringend aan. 'Nee.' zeg ik snel. 'Nee, wie?' zijn ogen worden groot. 'Nee Mason.' Hij glimlacht goedkeurend en gooit zijn mes weg.

'Kan ik je loslaten?' vraagt hij. Ik knik. 'Blijf je liggen dan?' Ik knik weer. 'Mooi.' Hij laat mijn handen los en ik blijf zo liggen. Als ik nu ga bewegen, gaat hij me waarschijnlijk opnieuw slaan.

Zijn handen glijden over mijn beide heupen naar beneden. Mijn lichaam trekt de spanning niet meer en ik beweeg. 'Damnit Liana!' roept hij. 'Se-sorry!' roep ik gelijk. Hij kijkt me twijfelend aan, maar focust zich dan weer op mijn broek.

Dit ga ik hem dus echt niet toelaten. Ik geef hem één knietje en hij valt naar achteren. Ik hoor hem schelden en grommen.

Gelijk sta ik op en loop weer naar achteren. 'Gaan we het zo spelen?' Vraagt hij. Hij staat op en knakt zijn hoofd aan beide kanten. Ik ben nog nooit zo bang voor hem geweest.

'Waarom doe je dit?' Vraag ik bang. Zijn ogen flikkeren even en kijken dan weer boos. 'Omdat jij niet weet wie je eigenaar is!' roept hij boos. 'Eigenaar? Ik ben toch geen item!' roep ik boos terug. Zijn gezicht komt dichterbij. 'Je bent van mij en niet van Devin.' zegt hij.

Ik trek aan zijn T-shirt. 'Dat geeft je het recht niet om dit te doen!' Hij pakt mijn polsen vast. 'Los. Laten.' Zegt hij dreigend.

Langzaam en trillend haal ik mijn handen weg. 'Ik dacht dat je van me hield.' zeg ik. Ik voel de tranen op komen en ik veeg ze direct weg.

'En ik dacht dat jij van mij hield. Maar jij rotzooit met andere mannen!' roept hij kwaad. 'Ik was mijn geheugen kwijt!' roep ik verdrietig. 'En toch bleef je bij hem toen je alles weer herinnerde.' zegt hij.

Ik wat zeggen, maar ik houd mijn mond. Hij zet een stap naar achteren en draait heel even zijn hoofd weg.

Ik pak snel mijn G10 mes uit mijn laars en houd hem achter mijn rug. 'Mason we kunnen dit oplossen. We kunnen samen weg.' Zeg ik.

Hij draait zijn hoofd mijn kant weer op en ik zie heel even tranen in zijn ogen.

'Dat klinkt verleidelijk, maar helaas moest ik nog wat met je doen.' Ik kijk hem vragend aan. 'Jou doden!' roept hij speels. Zijn handen willen naar mijn keel grijpen, maar ik ben hem voor. Ik zet de G10 mes tegen zijn keel. 'Niet zo snel!'