H7- Mason

3.2K 114 9
                                    

Mijn vingertoppen tikken tegen het aanrecht aan. Ik zit op de barkruk voor het aanrecht en ik kijk naar de klok. Het is al acht uur. Waar blijft ze nou? Ik wil eten bestellen. Is ze serieus weggerend? Ik geef haar vrijheid en hiermee bedankt ze mij? Woedend sta ik op en loop ik naar het raam. Ik naar beneden, maar het is te donker om iets te zien. Ik zou haar aangeven als ze niet meer terugkomt, maar dat kan ik niet. Daarvoor heb ik bewijs nodig van de gestolen goederen, maar die heb ik al doorverkocht. Zonder dat kan ik haar niks maken. Niet dat zij dat weet, toch? Geïrriteerd ijsbeer ik door de woonkamer en haal ik mijn hand door mijn haren.

'Waar blijft ze nou!' roep ik gefrustreerd en ik pak mijn telefoon erbij. Als ik haar naam opzoek, bedenk ik me iets. Ik heb haar nooit een telefoon gegeven. Of die van haar teruggegeven. Ik gooi woedend mijn telefoon op de bank en ik adem langzaam in en uit.

'Waarom dacht ik daar niet aan!' roep ik geïrriteerd en ik sla met mijn vuist tegen de dichtstbijzijnde muur.

'Koffie, ik heb koffie nodig. Ik moet wakker blijven, misschien is ze gewoon de tijd vergeten,' mompel ik en ik wandel naar de keuken. Ik pak mijn kopje van eerder en ik schenk de nog warme koffie in het kopje. Ik voeg wat melk en suiker toe en ik ga weer op de barkruk zitten. Op het keukenblad ligt het tijdschrift Pearls. Staan daar niet mijn sieraden in? Ik zet het kopje aan de kant en ik open het tijdschrift. Middenin staan op vijf pagina's mijn sieraden en een grote foto van Liana en Devin. De foto is, al zeg ik het zelf, redelijk goed gelukt en ze staat er niet verkeerd op, alleen waarom moest Devin haar zo vastpakken. Hij weet toch dat ze van mij is? Ze is mijn assistente en niet zijn nieuwe vriendin! In ergernis knijp ik het tijdschrift fijn en ik denk aan de woorden van Liana.

'Devin kan tenminste wel aardig zijn, in tegenstelling tot jou.' Ik schud de gedachte van af en ik gooi het tijdschrift woest door de keuken. Aardig zijn kan ik best, maar niet tegen haar. Als die glanzende licht groene ogen mij aankijken lijkt het net alsof ik iets verkeerds heb gedaan. Ze moet stoppen met aanstellen. Ze doet net alsof ik de schurk ben. Maar door mij was ze niet op de veiling. En ik ben niet degene die de sieraden aan haar gaf. Ze zijn immers van mij, natuurlijk wil ik ze terug. Toen ik haar zoende keek ze zo geschrokken, het was best wel grappig om te zien. Ik weet zeker dat ze er de hele tijd aan denkt. Ze wist alleen niet wat ze moest doen toen ik haar zoende. Zou het haar eerste zijn of was ze gewoon te veel geschrokken? Ze is twintig, ze kan nooit nog niet gezoend zijn. Het was niet alsof de zoen wat betekende. Dus als het haar eerste zoen was, dan had ze me toch weggeduwd? Het was alleen om Madelin te irriteren. Liana betekent evenveel voor mij als de zoen die ik met haar deelde, dus helemaal niks. De enige reden waarom Liana hier nog is, is omdat zij als enige haar echte vader kan bereiken. Het verhaal over haar ouders ging namelijk over haar pleegouders, zo dom ben ik niet. Ik weet dat haar vader leeft en ik zal hem vinden. Op een gegeven moment moet hij er toch achter zien te komen dat zijn kleine prinses weg is en dan moet hij hier naartoe komen en ik wacht met smart op hem af.

Ik kijk weer op de klok en het is ondertussen al kwart voor negen. Zal ik buiten gaan kijken? Misschien krijgt ze de sleutel niet in het slot of zijn de deuren beneden weer vast door een storing. Ik pak mijn sleutels en ik trek mijn schoenen aan en verlaat mijn appartement. Als ik buiten ben, kijk ik om me heen of Liana er al is, maar ik zie haar nog steeds niet. Ik loop richting het grote plein en er is helemaal niemand. Ik blijf doorlopen, niet wetend welke kant ik op moet. Als ik haar vind, zit ze echt in de problemen, zo erg dat ze naar dat fonteintje kan rennen en er een munt in kan gaan gooien om te wensen dat ze me nooit heeft gekend. Alhoewel, ik denk dat ze dat al genoeg gewenst heeft. Als ik bij het fonteintje aankom, zie ik haar nog steeds niet. Waar is ze naartoe gegaan? Ik sluit mijn ogen even en ik voel de koude wind mij huid aanraken en ik draai me om. Ik ga wel naar huis, het is te donker om iets te zien. Ik kijk morgen wel verder.

'Ring ping pong ding dong!' schreeuwt Devin. Ik schrik wakker van mijn ringtoon en ik zit op in bed. Devin heeft mijn ringtoon weer eens ingesproken. Ik wrijf even in mijn ogen om wat te kunnen zien en dan pak ik mijn telefoon. Ik doe het nachtlampje aan en ik kijk wat er op mijn telefoon staat. Ik heb een bericht van een onbekend nummer en ik open het. Het is een video. Wie gaat mij om drie uur 's nachts een video sturen? Ik klik op openen en het filmpje begint. Als ik nu gehackt word, dan word ik echt gek. Als het filmpje begint, zie ik een meisje vastgebonden op een stoel in een lege ruimte. Er is een zak over haar hoofd en ik kan goed zien dat het een vrouw is. Die twee dingen daar vallen totaal niet op, denk ik bij mezelf terwijl het sarcasme er vanaf spat. Er staan twee mannen naast haar, ik kan ze alleen niet herkennen door witte maskers die ze over hun gezicht hebben.

'Wat is dit?' vraag ik me af en dan trekt één van de mannen de zak van haar hoofd en haar gezicht komt langzaam omhoog. Is dat Maddie? Ik druk even op pauze en ik zoom in. Inderdaad, het is Maddie. Ik druk verward weer op afspelen.

'Het was Liana! Help!' schreeuwt ze en één van de mannen slaat haar gezicht en dan valt het filmpje uit.

'Nee, wacht!' roep ik als ik er niks van begrijp en ik kijk het filmpje opnieuw. Liana houdt Madelin gevangen? Ze heeft haar gewoon ontvoerd. Dat verklaart waarom ze niet terug naar huis kwam!

'Wat moet ik doen?' vraag ik en ik speel het opnieuw af. Ik kijk dit keer naar de details dit keer om te zien of ik de plek herken. Ze is in een grote lege ruimte en verder is er niks te zien. Het is er donker en er zijn geen ramen. Dat houdt in dat ze in een garage kan zitten, een warenhuis, een kelder, een zolder, het kan van alles zijn. Zo kom ik toch nergens? Ik kan het verschil niet zien.

'Is dit haar wraak, omdat ik haar niet wou laten gaan? Komt dit, omdat ik haar had gezoend?' Zuchtend val ik terug op bed en kijk ik naar het plafond. Waar ben ik nu weer in beland. Ik hoor dan de bel gaan en ik spring uit bed. Is dat Liana? Ik ren de trap af en trek de deur open, maar tot mijn verbazing staat Devin voor de deur.

'Wat doe jij hier op dit uur?' vraag ik vermoeid en ik gaap langzaam als ik hem aan kijk en hij glimlacht naar mij.

'Ik kom voor Liana,' zegt hij en hij duwt me opzij. Hij loopt mijn woonkamer in en kijkt om zich heen.

'Ik heb geen tijd voor jou,' antwoord ik en ik sluit mijn deur als ik achter hem aanloop. Zachtjes leun ik tegen de muur en ik kijk hem aan.

'Waar is Liana?' vraagt hij dan en hij kijkt mij aan.

'Ten eerste is het drie uur 's nachts. Normale mensen slapen rond deze tijd en ten tweede, ik heb geen idee waar ze is,' antwoord ik en ik kijk naar beneden als het filmpje weer in mijn gedachte komt. Hij glimlacht zachtjes en ik bijt op mijn tong. Ik haat het als hij lacht, vooral als hij glimlacht naar Liana. Maar dan verdwijnt zijn glimlach en hij kijkt boos.

'Wat heb je met haar gedaan Mason?' vraagt hij boos en hij loopt op me af. Hij pakt mijn kraag stevig vast en geschrokken kijk ik hem aan, maar bang ben ik niet.

'Waar is ze!' roept hij meer dan dat hij vraagt en ik duw hem van me af. Waarom is het gelijk mijn schuld? Alsof ik er wat aan kan doen, dat ze Maddie heeft ontvoerd!

'Ik heb het al gezegd, ik weet niet waar ze is.' herhaal ik rustig en ik trek mijn wenkbrauw omhoog. Ik houd mijn hoofd schuin en ik kijk neer op hem.

'Waar heb je Liana voor nodig op dit uur?' vraag ik dan. Wat moet hij überhaupt met haar. Had ik hem niet verteld dat hij van haar weg moest blijven?

'Mason, ik weet wat je hebt gedaan,' zegt hij dan zachtjes en hij loopt naar het raam en kijkt naar buiten. Ik kijk hem volslagen verward aan, maar voordat ik wat kan zeggen, praat hij verder.

'Je hebt haar gekocht,' zegt hij dan.

[ Verkocht ]Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu