[ Verkocht ]

68

We zitten even stil en hij kijkt gewoon rustig tv. Als ik hem aankijk zie ik dat zijn wonden nog open zijn.

Ik pak zijn kin vast en draai zijn hoofd mijn kant op. 'Ik probeer tv te kijken.' Zegt hij geïrriteerd. 'Ik moet ze schoonmaken.' Zeg ik. 'Je viel toch op littekens?' Vraagt hij.

Met dat gezegd krijg ik een flashback.

'Dus je wilt zeggen dat ik niet knap ben?' Vraagt Mason. 'Dat heb ik niet gezegd.' Antwoord ik. 'Je bent mijn type gewoon niet.' Ik zie hem grijnzen en hij gaat op het keukenblok zitten. 'En wat is je type dan?' Hij lijkt er van te genieten. 'Badboy? Ik weet niet. Ik ben totaal in jongens die tatoeages hebben en littekens.' Antwoord ik. Hij begint te lachen en ik voel mijn wangen rood worden. 'Littekens? Dus je valt op freaks?' Vraagt hij. Ik schud mijn hoofd en loop naar de woonkamer van zijn appartement. 'Ik was nog niet klaar!' Roept hij lachend. 'Ik wel!' Roep ik terug.

Ik zucht de gedachte weg en loop naar de keuken van het penthouse. 'Je hebt me nog niet verteld over de littekens.' Hoor ik hem dan zeggen. Ik draai me om en hij staat opeens achter me. Ik heb hem niet eens horen aankomen. 'Wat wil je weten dan?' Vraag ik. Hij gaat weer op het keukenblok zitten. Net alsof we op dezelfde plek en dezelfde tijd dit gesprek voeren. Alleen toen was hij anders. Ik loop naar de koelkast en pak wat drinken. 'Je viel op freaks toch?' Zegt hij weer. Ik duw de koelkast deur dicht en loop langs hem. 'Dus je noemt jezelf een freak?' Vraag ik terwijl ik weg loop.

Twee armen pakken me vast en duwen me tegen de muur aan. 'Dan Trey ook. En Devin. En.' Dan houd hij opeens zijn mond dicht. 'En wie?' Vraag ik terwijl ik hem aan kijk. 'Dat hoef ik je niet te vertellen.' En hij laat me weer los.

'Mason? Waarom heb je me eigenlijk nodig?' Vraag ik dan voorzichtig. Hij fronst even en loopt dan weer naar het keukenblok. 'Gaat je niks aan.' Hij pakt een bruin zakje uit de lade en loopt dan naar de badkamer.

'Je mag ze schoonmaken.' Zegt hij dan. Ik ren gelijk achter hem aan en pak de EHBO kist onderin de kast in de badkamer. Ik begin voorzichtig zijn wonden schoon te maken terwijl hij op het tafeltje zit in de badkamer.

Dan zie ik het bruine zakje op de grond liggen. Wat zou daarin zitten? 'Mason? Wat is dat?' Vraag ik. Hij volgt mijn blik en als hij ziet naar wat ik kijk, schuift hij het zakje in één keer weg. 'Niks.' Ik knik. Het is wel degelijk wat.

Als ik klaar ben verlaat ik de badkamer. Mason gaat een bad nemen. Ik zoek gelijk de woonkamer door naar mijn telefoon, maar hij is nergens te bekennen. Wat moet ik nu? Ik moet Robin spreken.

Ik hoor het bad nog vollopen. Ik ga beneden wel een telefoon zoeken. Ik loop zachtjes naar de lift en als hij boven is, stap ik erin richting begane grond. En nu? Ik loop de lift uit. Mijn leugentalent gaan gebruiken? 

Ik loop naar de balie en er staat voor het eerst geen meisje. Mooi, hij herkent me waarschijnlijk niet. Ik loop op hem af en als hij me ziet geeft hij me een klein glimlachje. 'Hoe kan ik u van dienst zijn?' Vraagt hij op zijn netst. 'Het spijt me.' Begin ik. 'Ik ben mijn telefoon verloren. Zou ik er één mogen lenen?' Vraag ik zo onschuldig mogelijk. Hij aarzelt even en stemt dan toch toe. 'Natuurlijk mevrouw.' Ik glimlach lach vriendelijk en hij overhandigt mij de hotels huistelefoon.

Ik toets Robins nummer in en laat hem even over gaan. De man is een klein stukje verder gaan staan, maar ik kan zien dat hij probeert mee te luisteren.

'Hallo?' Hoor ik Robin dan zeggen. 'Goedenacht, u spreekt met Maddie. Ik ben mijn telefoon verloren onderweg naar het Villa del Viata.' Zeg ik. De man kijkt me vanuit zijn ooghoek aan. 'Maddie?  Wat doe jij nou- wacht Liana?' Vraagt Robin dan. 'Uiteraard verwacht ik mijn telefoon terug.' Zeg ik. 'Waar heb je het over? Liana? Gaat alles goed?' Robin begint te ratelen en hij snapt mijn geheimtaal niet. Ik haal de telefoon even van mijn oor af en kijk naar de man.

'Zou ik een pen en een papiertje mogen?' Vraag ik. De man kijkt achterdochtig, maar loopt dan weg.

'Robin. Ik ben het. Ik heb niet veel tijd, maar luister. Ik ben oké, Mason zit nog steeds met zijn hallucinaties en ik heb daar geen oplossing voor. Daarnaast heb ik een sterk gevoel dat er iets niet klopt. Ik weet niet wat, maar wel missen bepaalde informatie.'

De man komt terug lopen en ik pak de pen en papier over. 'Kunt u het adres herhalen?' Vraag ik. 'Oké luister, zorg dat je erachter komt, maar pas op. Er lopen mensen in het hotel die je in de gaten houden. Daarnaast zoeken wij informatie over Brian.' Ik schrijf een random adres op. 'Oké bedankt. Dan zie ik u morgen daar.' Antwoord ik. 'Tot ziens.' 'Succes.' Hoor ik hem nog zeggen. Ik hang op en overhandigd de telefoon en pen aan de man.

'Is het gelukt?' Vraagt hij. Ik knik en houd het papiertje in de lucht. 'Bedankt.' Zeg ik en ik loop weer terug naar de lift. Informatie zoeken word moeilijk.

Als ik de penthouse inloop, hoor ik Mason in de badkamer rondlopen. Net op tijd.  Ik loop naar de woonkamer en ga snel zitten. Hij komt binnen en loopt naar de keuken. Ik sta op en volg hem.

'Mason?' Vraag ik zonder te weten wat ik eigenlijk moet vragen. Hij draait zich om en kijkt me aan. Zijn natte bruine haren plakken op zijn gezicht en zijn bruine ogen kijken me aan. Ik haal de haartjes voor zijn ogen weg en dan zie opnieuw een wond. Precies op zijn voorhoofd. Als hij nu een bril opdoet, kan hij meedoen als Harry Potter.

Als ik de wond goed bekijk, zie ik dat hij nog vers is. Hij heeft het zojuist gedaan.

Als hij ziet naar wat ik kijk, duwt hij mijn hand weg. 'Stootte me hoofd.' Zegt hij dan. Ik ben dom, maar niet zo erg. Het is dezelfde snee als alle anderen. Hij laat zichzelf hallucineren. Voor wat? En waar heeft hij die spullen vandaan?

Ik voel dan een hand op mijn wang. 'Niet zo nadenken.' Zegt hij dan. Ik glimlach en knik. Ik ga op mijn tenen staan en zoen hem. Als ik los laat kijkt hij me een beetje verward aan. 'Ik ga slapen.' Zeg ik dan en ik verlaat de kamer.

Er gebeuren rare en onverklaarbare dingen, maar één ding is zeker. Hij stootte zijn hoofd niet.

---
Wat? Hij zorgt er zelf voor dat hij nog hallucineert?  Waarom?  En hoe kan hij dan nog zo kalm blijven?

Ik geef je vast een leuk weetje: volgende hoofdstuk wordt Masons pov weer 😁