[ Verkocht ]

80

(Liana's pov)

Ik voel pijn. Overal. Ik probeer mijn lichaam te bewegen. Mijn rechterbeen beweegt en mijn linkerbeen ook.

Ik ben in de hemel. Dat moet wel. Mijn been was gebroken. Ik kan hem niet bewegen.

Ik open langzaam mijn ogen en ik zie iemand op een stoel zitten. Is dat een engel?

Ik knipper mijn ogen een paar keer totdat ik een helder beeld krijg. Ik kijk nog een keer naast me en dan zie ik Robin slapen.

Is Robin een engel? Ik kom langzaam overeind en dan zie ik dat ik op een bed lig. Waar ben ik?

Achter het bed ligt Steven. Ik leef nog? Ik draai mijn hoofd om naar Robin. 'Robin.' Zeg ik, maar hij reageert niet. 'Robin!' Snauw ik nog een keer. Nog steeds krijg ik geen reactie. Ik pak mijn kussen en ik gooi hem tegen zijn hoofd.

'Wat- Hee!' Hij komt als een speer overeind en als hij mij ziet, worden zijn ogen groot. 'Je bent wakker!' Roept hij blij. Hij pakt me vast en knuffelt me. Ik houd hem ook vast en zo blijven we even zitten.

'Wat is er gebeurd?' Vraag ik dan. 'Waar is iedereen?' Hij laat me los en komt naast me op bed zitten.

'Weetje nog wat er gebeurde?' Vraagt hij. Ik knik. 'Devin en Mason schoten op elkaar en ik probeerde ze te stoppen en-

Ik stop met praten en ik kijk naar Robin. 'Ze schoten op mij.' Zeg ik dan. Hij knikt. 'We zijn al drie maanden verder. Je lag in een coma.'

Ik kijk om me heen. Drie maanden? Wat is er allemaal gebeurd. Ik draai mijn gezicht weer terug naar Robin.

'Mason, Devin, zijn hun oké?' Vraag ik. Hij knikt.

'Maar je moet begrijpen, dat niemand weet dat je nog leeft.' Zegt hij dan. 'Hoe bedoel je?' Vraag ik. 'Iedereen denkt dat je dood bent.' Zegt hij serieus.

Dood? Dus niemand weet dat ik hier ben? 'Waarom?' Ik weet niet eens wat ik er op moet antwoorden.

'Een aantal maanden geleden heb je gezegd, dat als je kon ontsnappen aan dit leven, je het zou doen.'

'Je voelt je ongemakkelijk, of niet?' Vraagt Robin. Ik knik. 'Ik zit in een tweestrijd.' Antwoord ik. 'Ik heb het niet over Mason of Devin.' Zegt hij dan. Ik weet waar hij het over heeft, maar hoe kan ik daar op antwoorden? Ik kijk hem aan en hij glimlacht. 'Ik denk dat als ik de kans heb, ik dit leven achter mij zou laten voor altijd.' Antwoord ik dan. Hij knikt. 'Ik zal mijn best doen.'

'Ik zal mijn best doen.' Zeg ik dan hardop. 'Je hebt me het enige gegeven wat ik wou, maar niet kon krijgen. Vrijheid.' Robin knikt.

'Maar hoe gaat het met de rest?' Vraag ik dan bang. 'Devin is samen met Dairon op reis. Het gaat niet lang meer duren voordat hun officieel hebben.'

Ik kijk geschrokken maar Robin begint te lachen. 'Je bedoelt Devin is biseksueel. Dairon is altijd al homo geweest.' Antwoord hij. Dairon? Dairon die altijd grapjes maakt over mij en hem? Dairon die flirt? Dairon die speelt?

'Dat zag ik totaal niet aankomen. Waarom is mij dat nooit opgevallen?' Robin schudt zijn schouders. Zo zie je maar, dat iedereen je blijft verbazen.

'Maddie en Danson hebben ook wat gekregen. Ze runnen nu samen de bende.' Ik knik. Dat was een kwestie van tijd. 'Hoe gaat het met Em en Jacob?' Vraag ik.

'Em en Brian gaan trouwen.' Bij het woord trouwen verslik ik me. Als ik nu aan het drinken was, had ik het uitgespuugd. 'Emmy en Brian?' Hij knikt. 'Ze werken onder Maddie en ze gaan een kindertehuis starten in het hotel.'