[ Verkocht ]

51

(Masons pov)

Ik heb het gevoel dat ik hier al een maand zit, maar het zijn maar drie dagen. Ik weet nog steeds niet waarom ik hallucineer en de sneeën worden steeds meer. Elke keer als John binnen komt word ik in mijn lichaam gesneden.

De deur gaat open en Devin komt binnen gelopen.

'Ga weg!' schreeuw ik opnieuw. Niet weer! Het was eindelijk even rustig in mijn hoofd.

'Mason?' hoor ik hem vragen.

'Ik zei ga weg!'

Hij kijkt me vragend aan, maar ik loop op hem af en geef hem een duw.

'Waarom verdwijn je niet!' roep ik.

'Dit is allemaal nep. Ik hallucineer! Het is niet echt!' roep ik mezelf toe.

'Mason?' gaat hij weer.

Ik ga liggen en ik kijk naar het plafond.

'Mason, ik ben echt.' zegt hij. Ik hoor voetstappen naar mij toegelopen en dan een knijpt hij mij in mijn arm.

'Shit! Devin!' roep ik en ik pak mijn arm vast. 'Je bent dus wel echt.' Ik zucht en ga opstaan.

'Hoelang zit je hier al?' vraagt hij.

'Drie dagen.' hoor ik Trey zeggen die achterin de kamer zit.

Geweldig, hij is ook weer terug.

'Drie dagen.' Antwoord ik.

'Wat is er met je gebeurd.'

'Ja wat is er met je gebeurt? Ben je niet gewoon gek. Waarom praat je überhaupt tegen hem? Hij is ook niet te vertrouwen.' zegt Trey

'Ik heb geen idee.'

'Waarom lieg je, je ziet mensen die er niet zijn. Of verberg je gewoon je gevoelens die je voor mij hebt?' hoor ik Trey veder praten.

'Ik heb die niet eens.' zeg ik droog.

'Wat niet?' vraagt Devin.

Ik kijk naar Trey en Devin volgt mijn blik. 'Wat zie je?' vraagt hij.

'Niks. Ik heb gewoon slaap tekort.'

'Dus je hebt wel gevoelens voor mij! Ik wist het!' Ik hoor Trey grinniken.

'Hou je bek.' zeg ik tegen hem.

'Ik zei niks?' zegt Devin.

'Ik heb het niet tegen jou.' zucht ik.

De deur gaat open en John komt opnieuw binnen. Dit keer met meer mannen. Vast vanwege Devin.

'Pak hem en hou hem tegen.' zegt John tegen de mannen.

Twee mannen pakken mij vast. Zeker gaat hij mij opnieuw snijden. Ik ben het nu wel gewend. De andere mannen houden Devin tegen en richten een pistool op hem.

'Ik heb zo zin in middernacht.' zegt John met een grijns.

'Waarom?' vraagt Devin.

'Zit je lekker?' vraagt Trey en hij grijnst ook.

'Omdat Liana tot middennacht heeft.'

Bij haar naam kijk ik op en ik zie uit mijn ooghoek Devin verward kijken.

'Waar heb je het over?' vraag ik.

'Ik heb haar een ultimatum gegeven. En het word heel leuk.' antwoord John. 'Vooral omdat er iemand dood gaat.'

Hij grijnst en ik zie dat Devin zich los probeert te wurmen. 'Laat haar met rust!' schreeuwt hij.

'Ik ga haar niks aan doen.' zegt hij. 'Dat gaat Mason voor mij doen.' en hij kijkt glimlachend naar mij.

'Hou hem goed vast.' zegt hij en ik voel de greep van hun handen sterker worden. John pakt zijn mes weer uit zijn zak, precies dezelfde als de vorige keren, en hij snijd in mijn andere pols.

'Waarom doe je dat?' vraagt Devin.

'Dit geeft hem zo veel verwarring, dat als Liana binnenkomt, hij haar voor iemand anders aan ziet. En hij weet niet beter.'

'Dus dat laat je hallucineren.' hoor ik Trey zeggen.

'Ik ga haar toch niks aan doen.' zeg ik vastberaden.

'We zullen zien.'

'Maak ze klaar voor vertrek.' en John verlaat de kamer.

'Vertrek? Waar gaan we naar toe?' hoor ik Devin in paniek zeggen.

'Dat gaat boven jou bevoegdheid.' Hoor ik John nog zeggen en dan voel ik een naald in mijn nek rn word alles zwart.
-

Ik word wakker en ik probeer mijn ogen te focussen op het gebied waar ik ben, maar ik zie niks. Alles is nog steeds donker. Ik zit vastgebonden op een stoel met een zak op mijn hoofd.

Ik probeer mijn handen los te krijgen, maar het heeft geen zin. Ja, wat verwacht je?

'Hij is wakker.' hoor ik iemand zeggen.

Ik stop snel met bewegen, zodat het lijkt alsof ik droomde.

'Blijkbaar niet.' zegt een ander iemand. Ik herken de stemmen niet, maar ik weet zeker dat ze voor John werken.

'Geloof me, hij is wakker.'

De zak word van mijn hoofd getrokken en ik zie de twee mannen die me meenamen voor me staan.

'Lekker geslapen?' vraagt de één met een grijns.

'Heerlijk.' antwoord ik. Met half dicht geknepen ogen kijk ik voor me uit. Ze moeten nog even wennen aan het licht.

'Het is jammer dat John je nodig heeft, anders had ik je met plezier vermoord.' zegt de ander.

'Ben, ' hoor ik de ene man zeggen. 'Pak het mes.'

Ben loopt terug naar de deur en komt even later terug met het mes. Het mes die John ook elke keer gebruikt.

'Dit word al leuk genoeg Aron.' zegt Ben met een grijns.

'Wat zijn jullie van plan? Waar is John!' roep ik.

'Nou, we kunnen het hem wel vertellen toch? Hij is het straks toch vergeten.' zegt Aron tegen Ben.

'Ik wacht?' zeg ik droog.

'Best, vertel het hem. Ik wil zijn gezichtsuitdrukking zien voordat het gebeurd.' zegt Ben.

'Wel, we zijn er achter gekomen dat jij een lading Bentle in je lichaam hebt. Heb je gerookt?' vraagt Aron met een glimlach.

'Wat wil je daarmee bereiken?' vraag ik.

'Woedeaanval...Kaboem.... Ontploffing ...Dood.' zegt Ben terwijl die met zijn handen de bewegingen na doet.

'We hebben je namelijk toen je out was nog een overdosis gegeven. En als je straks hallucineert, wel, laten we zeggen dat ik niet graag in de schoenen wil staan van degene die je vind.'

Aron pakt het mes over en snijd een stukje in mijn nek.

'Shit!' roep ik dit keer hardop.

'Deed het pijn?' vraagt Aron met een glimlach van hier tot Tokio.

'Weetje wat pijn doet? Als ik jou hoofd in elkaar heb geslagen!' roep ik woedend.

'Bentle werkt wel erg snel.' zegt Ben.

'Kom hier dan alsje durft!' schreeuw ik. 'Vecht als een man!'

Ik hoor de jongens lachen.

'Sla hem.' zegt Aron tegen Ben en zonder nadenken stompt hij mij in mijn gezicht.

'Maak hem woest!' roept Aron tegen ben.

Ik zie Ben glimlachen en dan voel ik de pijn in mijn lichaam omhoog komen, waardoor ik niet meer kan nadenken.