[ Verkocht ]

36.

Liana's pov

'Hoi mam, lang niet meer gezien.' Ik zie Lydia sprakeloos naar hun kijken.
'Mason, lang niet meer gezien.' Hij kijkt van mij naar haar. En dan zie ik de gezichten.

'Maddie? Danson!' Ik wil op staan, maar Danson duwt me terug naar beneden. 'We moeten praten.' Zegt hij. Maddie komt ook de kamer ingelopen. 'Voordat jullie boos worden, we moeten het één en ander uitleggen.' Zegt ze. 'Dit was Liana's idee.' Maakt Danson haar zin af. Ik kijk op bij het horen van haar naam.

'Hoe bedoel je?' Vraag ik en kijk hem geniepig aan. Maddie pakt haar telefoon en begint te typen. Dan krijg ik een berichtje binnen.

Van onbekend: i'm here.

'Jij bent dat!' Roep ik meer dan dat ik vraag. Ik spring haar kant op en ik pak haar bij haar keel vast. 'Jij werkt voor Devin! Je hebt haar in de val gelokt!' Schreeuw ik woest. 'Laat haar los Mason!' Roept Danson. Maar ik pak mijn pistool uit mijn broek en ik richt het op hem. Tegelijkertijd trek ik mezelf en Maddie naar achteren en richt ik mijn andere pistool op haar. Ze houden beiden hun handen omhoog.

'Leg uit!' Roep ik. Ik zie ze naar elkaar knikken. 'Weetje nog dat we met zijn tweeën in de cel zaten?' Vraagt Maddie. Ik knik. 'Ze had een plan. Ze wist dat Devin mij zou geloven als ik haar of jou verraade. En dat is wat ik deed.'

Ze kijkt naar beneden. 'Het was alleen niet de bedoeling dat Trey dood ging. Door dat ongeluk kon ik niet met jullie mee. John was er bij. Ik redde Devin uit zijn cel en we waren gevlucht.'

Bij het horen van Trey's naam krijg ik een flashback van de dag waarop hij dood ging en hoe Liana hem vast pakte en begon te schreeuwen.

'Ik was een paar weken met hem op de vlucht. Ik moest wel. En toen ben ik Liana op gaan zoeken. Ik moest haar helpen. Het was tenslotte mijn schuld dat Trey dood ging.' Ze begint te huilen. 'Hoe bedoel je jouw schuld?' Vraag ik.'John kwam er achter dat iemand hem verraade. Een handje hielp aan jullie. Maar ik was degene die dat was.'

Lydia staat op en geeft haar een zakdoekje. 'Praat veder.' Zegt ze tegen Maddie. 'John wou naar Liana gaan om het uit haar te slaan. Maar ze was er al te slecht aan toe van de vorige. Dus ik dacht als ik hem afleid dan kan ik haar hier wegkrijgen.' Ze snuit even in haar zakdoekje. 'Maar ik had nooit verwacht dat hij Trey ook zou neerschieten.' Nu houd ze het echt niet meer vol en begint te huilen als een gek.

'Het is niet jouw schuld. Er was sowieso één iemand gevallen. Of het nou jij was, Liana of Trey. Niet iedereen had het overleefd. En jij hebt mijn dochter beschermd.' Zegt Lydia. Ze staat op en omhelst Maddie. Maddie beantwoord aarzelend haar knuffel.

'Nadat ik Liana gevonden had, ben ik undercover gebleven bij Devin, zodat ik Liana in het geheim nog kon helpen.' Ik knik. Ik laat mijn pistool die ik naar haar richtte, nu zakken en ik wijs ze nu allebei op Danson.

'En jij dan!' Roep ik opnieuw boos. 'Ik kwam Maddie tegen en hoorde wat er gebeurd was met Trey, dus ik ben op John afgelopen toen iedereen weg was.' Hij kijkt naar Lydia. 'Maar zijn kantoor was leeg. Ik dacht, dit is mijn kans en ik heb zijn kantoor door gezocht, maar wat ik vond zag ik niet aankomen.'

Hij zet een stap naar voren, maar ik zwaai met mijn pistolen waardoor hij weer naar achteren gaat.

'Lydia, ik vond mijn geboorte papieren. En jou DNA stond erop. En dat was niet het enige wat ik vond. Ik vond het krantje van die dag. De dag dat ik werd weg gehaald van jou.' Uit mijn ooghoek zie ik dat Lydia, Maddie los laat en naar Danson toe loopt.

'Lydia je kunt hem toch niet geloven! Hij heeft ons bespeelt!' Roep ik. 'Dat was niet mijn schuld!' Roept hij terug.

'Nadat ik die papieren had gevonden was ik op zoek gegaan naar John, maar hij was nergens te bekennen. Ik ben toen naar het ziekenhuis gegaan waar jullie zaten.'

Het ziekenhuis. 'Hoe wist je waar we waren?' Vraag ik. 'Is dat belangrijk?' Ik schud mijn hoofd. 'Jij werd geopereerd aan je been en toen heb ik Liana gevonden in de wachtruimte. Ze was zo bang toen ze mij zag. Ik probeerde uitteleggen dat ik niks kwaads bedoelde.' Gaat hij verder. Ik knik. Niks kwaad he, yeah right.

'Ik liet haar de papieren zien. En daarna wou ze een bloedtest nemen. En er kwam uit dat ik inderdaad haar broer ben.' Ik zie hem weer naar Lydia kijken 'Danson?' Ik zie dat ze weer tranen heeft. Ze loopt naar hem toe en omhelst hem.

'Waarom heb je niks gezegd?' Vraagt ze. Hij knuffelt haar terug en ook hij heeft tranen. 'Ik wou wel, maar Liana zei dat ik moest wachten. John zou erachter komen als jij zou weten dat ik je zoon ben. En dan zou er hell los breken. Liana zei dat ik moest doen alsof ik undercover ging voor hem.' Antwoord hij.

'Daarom kwam je hier?' Vraag ik. 'Ik kwam voor Liana en voor Lydia. Maar ik mocht niks zeggen van haar. Ze wou dat ik geheimzinnig bleef zodat er geen aandacht viel op haar. Ze had een plan.' Dat verklaard zijn aparte gedrag steeds.

'Een plan?' Vraagt Jack terwijl hij Lydia overneemt. 'Ze zou zorgen dat ze dichtbij Devin kwam. En dat lukte haar, door die veilling in de fabriek.' Maddie staat op en komt naast hem staan. 'Maar er ging wat mis.' Verteld ze verder. 'Toen ik haar gister kwam opzoeken, herkende ze mij niet. Ze wist alleen nog dat ik een actrice was.' Ze laat haar hoofd zakken. 'Hoe bedoel je ze kent jou niet!' Roep ik boos en ik knijp in de pistolen. O

'Laat die pistolen alsjeblieft zakken Mason.' Zegt Danson als hij zijn ogen focust op de pistolen in mijn hand.

Jack pakt ze gelijk van mij af. 'Waaro-

'Stil jij, praat verder Maddie.' Zegt Jack.

'Ze lijdt aan geheugenverlies. Ze weet ook niet wat Devin haar aangedaan heeft. Ze weet ook niks meer over jou Mason-'

'Hoe weet je dat?' Vraagt Lydia. 'Ze zei het code woord niet.' Antwoord ze. Ik voel dezelfde pijnscheut door mijn lichaam gaan.

'Maar als ze dan niks meer weet, dan kan Devin haar gedachtes veranderen!' Roep ik boos. 'Inderdaad, daarom hebben we jullie opgeroepen. We moesten het nu wel vertellen, want Liana weet haar eigen plan niet eens meer.'
Zegt Danson.

'Ik ga naar haar toe. Ik zorg ervoor dat ze haar geheugen terug krijgt.' Zeg ik vastberaden. 'We moeten een paar dagen wachten Mason.' Zegt Maddie. 'Hoezo dat?' En ik voel de woede weer opkomen. 'Omdat ze volgens haar een beroemdheid heeft gezien die haar naam kent. Jij denkt toch zeker niet dat ze het daar niet over gaat hebben met hem?' Zegt Maddie. 'Ze heeft gelijk Mason.' Zegt Lydia. 'Hij zou nu extra veel op haar gaan letten. We moeten wachten.'

Ik kijk ze één voor één aan. 'Maar wat als ze teveel wordt omgepraat?' Vraag ik. 'Dat is de risico die we moeten nemen. Anders zijn we haar straks helemaal kwijt.' Zegt Jack.

'Ik wil niet wachten!' Roep ik boos. 'Maar je moet. Wij moeten allemaal wachten en hopen dat ze niet gaat vallen.' Zegt Danson.

Maar wat als ze voor hem valt?