[ Verkocht ]

74

'Liana!'

Ik schrik wakker door een harde klap. 'Mmm.mm' probeer ik, maar de tape houd het geluid tegen.

'We moeten hem open breken.'

Half slaperig kijk ik rond de kamer en dan valt mijn oog op mijn knie. Shit! De tranen van gisteren zitten nog steeds op mijn gezicht geplakt. Ik kan er ook niet bij om het weg te vegen.

'Misschien is ze er niet en reageert ze daarom niet.' Ik hoor twee verschillende stemmen. 'Geloof me,  ze zit daar. Waarom zou de deur naar de slaapkamer vanuit de gang en de badkamer op slot zitten?'

Dat is een goeie observatie. De enige die ik ken, die zo slim is, is Robin. 'RoMmbMmn!'

Dit heeft totaal geen zin! En ik kan me ook niet bewegen. Dit is hopeloos!

'We moeten de deur open breken!' Er word weer tegen de muur gebonkt. 'Hee! Ben je gek! Die deuren zijn meer waard dan jou!' Ik hoor de andere stem schreeuwen. 'Ik krijg hem wel open.'

Ik kijk naar de deur en hij gaat open. Robin komt naar binnen gestormd met Brian achter hem aan. 'Gelukkig heb ik overal sleutels- Brian stopt zijn zin als hij mij aankijkt.

'What the hell!' Schreeuwt Robin. Hij hurkt naast me en trekt in één keer de tape van mijn mond. 'Shit!' Schreeuw ik. 'Sorry.' Zegt hij snel. Brian staat nog steeds verbaast te kijken. Hij lijkt wel in een trance. 'Heeft Mason dat gedaan?' Vraagt hij dan en ik knik. 'Shit.' Fluistert hij terwijl hij zijn hand voor zijn mond zet.

'Help me haar nou maar los te maken.' Zegt Robin die mijn rechterhand los probeert te maken. Brian schiet gelijk te hulp en maakt mijn linkerhand los.

'Wat is er gebeurd?' Vraagt Robin dan. 'Ik weet het niet.' Antwoord ik. 'Ik liep het penthouse in en ik werd gelijk tegen de muur geduwd. Daarna werd ik hier vastgebonden en toen belde hij Devin en-

'Devin!' Schreeuw ik bang. Ik probeer op te staan. Maar schreeuw het uit van de pijn, maar ik geef niet op.

'Liana, wacht.' Robin duwt me weer naar beneden. 'Ik til je wel.' Ik kijk hem aan. 'Waarom ben je hier? Ik had toch gezegd dat je me niet mocht volgen?' Hij glimlacht. 'Brian heeft gebeld.' Wat? Deze Brian? Ik kijk fronsend naar Brian. 'Ik was nog niet uitgepraat.' Zegt Brian.

Ik rol met mijn ogen. 'Ik wou niet nog een keer horen dat ik moet worden vermoord.' Zeg ik. Robin zijn gezicht veranderd gelijk en ik hoor hem zacht grommen.

'Je moest opnieuw kijken om Mason zijn houding te bestuderen.' Verteld Brian terwijl Robin mij oppakt. Ik bijt op mijn tong om niet weer te schreeuwen.

'Mason was tegen iemand aan het praten. Hij keek naar iemand. Ik heb elke bewakingscamera bekeken in die hal, maar hij stond alleen. Toen wist ik dat er iets mis was.' Brian kijkt serieus en ik raak er een beetje bang van. We lopen naar de lift.

'Ik heb daarna het nummer ingetoetst, die jij had gebeld bij de balie. En toen ik Liana zei.'

Robin kijkt me aan terwijl we de lift instappen. 'Toen wist ik dat er iets met je was. En heb ik iedereen bij elkaar geroepen en zijn we hier naar toe gegaan.'

Ik glimlach. Wat heb ik veel aan hem te danken. 'Dat is wat Evan zou doen.' Zegt hij zuchtend. Ik knik zachtjes.

Ik zucht. 'Ik weet met wie hij aan het praten is.' Zeg ik. Robin wacht op uitleg. 'Trey.' Robin zijn ogen worden groot. 'Sorry, maar wie is Trey?' Vraagt Brian dan. 'Hij is dood.' Zegt Robin. 'Wat? Hoe kan hij dan met hem praten?' Brian kijkt verward en de lift gaat naar beneden.

'Hij hallucineert. Hij denkt alleen dat Trey echt is en daardoor doet hij dit. Zijn hallucinatie heeft de touwtjes in handen en als we hem niet stoppen vermoord hij Devin.' Zeg ik. 'Maar nu moet je naar de dokter.' Zegt Robin.

'We moeten naar Devin, we hebben geen tijd te verliezen.' Zeg ik. 'Ze zijn bij Mantioren.' De lift gaat open en ze stappen eruit.

'Je kan zo niks doen, heb je, je knie gezien?' Zegt Brian. Ik rol met mijn ogen. 'Jij kent mij nog niet. Robin jij zei dat iedereen er was toch?' Robin knikt. 'Dan is Steven er ook. Hij verzorgt mijn knie wel in de auto.'

Ik hoor dan allemaal voetstappen. 'Liana!' Roept iemand. 'Wat is er gebeurd?' Hoor ik mensen vragen. Ik kijk om en iedereen staat er. Maddie, Nick, Jacob, Em, Dairon en Steven.

'Steven, kan je dit helpen?' Ik wijs naar mijn knie. 'Ik kan het verbinden, maar ik heb niet de operatie spullen. Je moet naar een ziekenhuis.' Zegt hij. Ik zucht. 'Verbind het maar en iemand regel krukken voor me.'

Iedereen kijkt een beetje vragend om zich heen. 'Jongens, nu!' Roep ik. Maddie en Dairon rennen gelijk alle kanten op, Steven en Brian begeleiden Robin en mij naar de bank in de kantoor van Brian en Nick zoekt verband. Jacob staat nog steeds verbaast om zich heen te kijken.

'Jacob, kom mee.' Zeg ik. Em en Jacob volgen ons.

We lopen het kantoor in en Brian gaat tegen de muur staan. Em gooit het bureau leeg. 'Hee!' Roept Brian die zijn spullen probeert op te vangen. Em duwt hem tegen de muur aan. 'Rustig vriend.' Zegt ze en hij stopt met praten. Ik heb Brian nog nooit sprakeloos gezien. You go Em!

Robin legt me op het bureau en Steven begint mijn knie te bestuderen. 'We hebben het.' Nick komt binnen met verband en Maddie en Dairon dragen allebei een kruk. 'Waarvoor heb je mij nodig?' Vraagt Jacob dan.

'Ik wil dat je Devin opzoekt. Kijk of hij er al bijna is.' Hij knikt en pakt zijn telefoon tevoorschijn.

'Jij!' Roept Jacob naar Brian. 'Breng me naar een computer. Aangezien die van jou momenteel kapot is.' Brian kijkt geïrriteerd. 'Ja, hoe komt dat?' Em grijnst. 'Ik ga ook maar even mee. Hij heeft een beetje een grote mond.'

'Jongens!' Roep ik voordat iedereen weer wegloopt. Ze kijken me allemaal aan. 'Bedankt.' Zeg ik glimlachend. 'We hebben jou ook gemist.' Hoor ik Nick zeggen. 'We got you.' Zegt Maddie.

'Nou, hup, verlaat dit kantoor. Ik heb ruimte nodig.' Zegt Steven. Brian kijkt nog even om. 'Ik wil geen bloed zien op de grond.' Zegt hij, maar Em gaat voor hem
staan. 'Doe wat je moet doen.' Verbeterd hij zich. En dan verlaten ze allemaal het kantoor, behalve Steven en Robin.