[ Verkocht ]

39

'Omdat ik van haar hou oké!?'

Van schrik duw ik de deur dicht en ren terug naar het bed.

Even later gaat de deur open.

'Je hoorde mij hé, of niet?'

Ik ga zitten en ik knik.

'Had je het over mij?' Vraag ik.

Hij komt voor me zitten en zegt niks. In plaats daarvan staart hij naar mij.

Ik weet niet wat ik moet doen. De ene kant wil ik hem zoenen, maar aan de andere kant krijg ik zo mijn twijfels over hem.

'Devin? Wat bedoel je met je bent niet goed?'

Hij zucht en draait zijn gezicht van me af.

'Ik heb gelogen.' Zegt hij.

Ik moet lachen.

'Doen we dat allemaal niet is?'

Ik pak zijn kin vast en draai zijn gezicht mijn kant op. Hij heeft tranen in zijn ogen.

'Je had het over mij hé?' Vraag ik nog een keer.

Nog steeds zegt hij niks.

'Ik.. ik hou ook van jou.' Zeg ik dan.

Ik zie zijn ogen groter worden en hij haalt zich zelf van het bed af.

'Stop!' Roept hij en hij rent de slaapkamer uit.

Dit had ik me anders voorgesteld.

Ik loop ook de slaapkamer uit en vind Devin in gezakt op de grond in de gang.

'Je kunt niet van me houden.' Zegt hij.

Ik zak voor hem neer.

'Hoezo niet?' Vraag ik.

'Ik ben niet wie je denkt dat ik ben.'

Hij kijkt me aan en kijkt nu ernstig.

'Liana ik ben de reden waarom je gevaar loopt.... ik ben het gevaar.'

Ik kijk hem aan en deins dan achteruit.

'Waar.. wat bedoel je?'

Ik voel een pijnscheut in mijn buik. Daar kwam de aarzeling vandaan.

'Ik... heb je gekocht.'

Ik knik.

'Dat weet ik.' Zeg ik.

'Maar niet de eerste keer.'

De eerste keer?

'Waar heb je het over?' Vraag ik.

Ik voel vlinders in mijn buik en daarnaast word ik zenuwachtig en bang.

'Ik snap niet wat je bedoeld.'

Ik kruip weer naar voren en houd hem vast. En zo zitten we even.

'Devin wat je ook gedaan hebt, ik vergeef het je. Ik weet dat je niks kwaads bedoeld.'

Hij houd mij nu ook vast en begint me dan opnieuw te zoenen.

Ik zoen hem terug en dan komt hij overeind. Hij trekt mij ook omhoog en duwt me dan zachtjes tegen de muur aan.

Ik voel zijn handen over mijn zij naar boven gaan en dan houd hij mijn gezicht vast. Hij zoent me weer en dan voel ik zijn tong mijn onderlip likken.

Hij vraagt om toestemming en ik geef hem die. En dan laat hij los.

'Sorry, het spijt me.'

Hij duwt zichzelf weg van mij en gaat tegen de muur staan.

Het voelde zo goed. Ook al heeft hij wat slechts gedaan. Dit voelde goed.

Ik loop naar de slaapkamer en ga op het bed zitten.

'Shit.' Hoor ik hem zeggen en dan komt hij de kamer in gelopen.

Hij duwt me naar beneden waardoor ik op het bed lig en hij komt boven op mij.

Hij begint me weer te zoen en ik zoen zonder aarzelen gelijk terug.

Opnieuw gaan zijn handen over mijn lichaam en ik voel mijn lichaam warm worden. Ik krijg tintelingen in mijn maag en ik wil meer.

'Sorry.'

Hij gaat weer van me af.

Dit begint vervelend te worden.

'Waarom zeg je sorry?'

Hij kijkt me aan alsof ik het niet door heb. En dat heb ik ook niet.

'Straks verlies ik mijn controle.'

Ik loop naar hem toe en begin hem opnieuw te zoenen.

'Wie zei dat ik die nog heb?' En ik glimlach.

Hij tilt me op en legt me weer op bed. Nu zie ik hem ook glimlachen.

'Verlies hem maar.'
--

Ik word wakker er kijk op de klok. Het is al zeven uur in de avond. Ik draai me om naar Devin, maar het bed is leeg.

Waar is hij?

Ik trek mijn kleren weer aan en loop naar de gang. Devin staat voor de voordeur en doet hem open.

'Waar ga je heen?' Vraag ik.

Hij schrikt en draait zich om.

'Je bent al wakker.' Zegt hij.

'Wou je weggaan?' Vraag ik bang voor het antwoord.

'Ik moet wat doen. Op tafel ligt een telefoonnummer. Bel die.' Zegt hij.

Hij loopt de deur uit en komt dan terug gelopen.

'Wat er ook gebeurt. En wat je ook herinnert. Vergeet dit moment niet. Ik houd echt van je.'

Dan zoent hij mij en verdwijnt hij uit de deur. Ik had niet eens tijd om het terug te zeggen.

En wat bedoel hij met herrineren?

Ik loop naar de eetkamer en ik zie inderdaad een briefje op tafel liggen.

Ik loop naar de woonkamer voor de huistelefoon.

Zou ik bellen of niet?

Ik ben bang. Wat als er echt iets niet klopt aan het verhaal. Zie ik Devin dan nooit meer terug?

Maar toch....
Ik wil antwoorden. Zou dit het zijn dan?

Ik toets het nummer en ik hoor de telefoon over gaan.

'Hallo?'

Ik hoor een mannenstem. Een bekende stem.

'Wie is dit?' Vraag ik.

Het is even stil en ik wacht op een antwoord.

'Mason.'

Mijn hart gaat tekeer en van de schrik laat ik de telefoon vallen.

'Mason.'

'Mijn bezit.'

'Prinses.'

'Vergeet niet wie de baas is.'

'Ik houd van je.'

Dan opeens schieten al mijn gedachtes terug. Mason.

Ik pak de telefoon op.

'Mason!' Roep ik.

'Liana?' Hoor ik hem vragen.

Ik voel tranen in mijn ogen en ik glimlach.

Hij is echt.

'Liana ben jij dat?' Vraagt hij.

'Mason, ik zit in de problemen.' Antwoord ik.