[ Verkocht ]

60

(Liana's pov)

We komen aan bij een verlaten gebouw en door de spiegel zie ik John glimlachen. Wat zou hij met Mason gedaan hebben? Leeft hij überhaupt nog wel? Ik heb een raar gevoel in mijn buik.

'Wat doen we nu?' Ik draai naar links en Evan kijkt me vragend aan. 'Ik ga naar binnen.' antwoord ik en ik kijk weer naar voren. Het gebouw ziet er oud uit. Kapot en verdoemd. Waarom zou je hem hier verstoppen? De muren storten zowat in.

'Je kan niet alleen naar binnen. Je weet niet hoeveel mannen er van John binnen staan te wachten.' Robin kijkt ernstig naar mij.

'Iemand moet bij John blijven.' Zeg ik. John knikt. 'Zou wel handig zijn, maar jullie mogen ook zonder mij naar binnen.' Ik rol met mijn ogen en stap uit. 'Robin  blijf bij John, Evan jij gaat met mij mee.' zeg ik. Evan knikt en stapt uit. Robin daarentegen kijkt teleurgesteld, maar hij zegt niets.

We lopen naar de kofferbak. Ik pak twee G10 zakmessen en stop ze in mijn laarzen. Aangezien ik die andere van  daarnet al heb verloren. Ik pak er daarna nog één en die houd ik vast. 'Ik neem wel de Glock 19 mee.' Hij pakt een pistool en doet hem in zijn holster. 'We moeten wel zo min mogelijk schieten, anders horen ze ons aankomen.' vertel ik hem. Hij doet zachtjes de kofferbak weer dicht en knikt. Als ik langs de auto loop, draait Robin zijn hoofd van mij weg. Waarom doet hij opeens zo vreemd?

'We gaan.' zeg ik tegen Evan. We lopen naar de deur en Evan schopt hem open. We horen een harde klap, want de deur is tegen de muur gevallen. 'Dit noem ik nou niet bepaald zacht!' sis ik tegen Evan. 'Ik dacht dat hij vast zat.' zegt hij verbaasd. Ik schud mijn hoofd. Ik kijk nog even om naar Robin en dan lopen we naar binnen.

'Ik ga wel voor.' fluister ik. Ik loop de gang uit en dan blijf ik tegen de muur staan. 'Ik hoor voetstappen.' Hij gaat snel naast me staan en dan zien we een man voorbij lopen. Ik loop zachtjes naar hem toe en steek mijn mes in zijn rug en houd tegelijk mijn hand voor zijn mond. Hij valt in mijn armen en ik dump hem aan de zijkant.

We staan voor een trap en we gaan omhoog. 'Waar zou hij zitten?' hoor ik Evan fluisteren. 'Ik heb geen idee.' antwoord ik. Opnieuw horen we voetstappen en Evan duwt me tegen de muur. 'Stil.' hoor ik hem zeggen. Ik probeer mijn adem in te houden om geen geluid te maken. Als ik naar Evan kijk zie ik hoe dichtbij hij wel niet staat. Zijn spieren zie je door zijn shirt heen en ik voel een tinteling door mijn lichaam gaan.

'Het is weer weg.' hij laat me los en hij zet een stap achteruit. 'Blijf achter mij.' zegt hij en hij loopt weer veder. De tintelingen verdwijnen weer en ik volg Evan.

Het is super donker en door dat zie je alleen maar schimmen. Hoe vinden we Mason hier door?

'Help?' We lopen langs een kamer en dan hoor ik opeens een stem. Ik draai me van schrik om en loop de kamer in. Er zit een man half bewusteloos op de grond.

'Werkt hij niet voor John?' vraag ik aan Evan. 'Aan zijn outfit te zien wel.' antwoord hij. Ik knik en hurk voor de man. 'Wie heeft dit gedaan?' vraag ik. De man kijkt me heel bang aan en er loopt bloed uit zijn mond en zijn neus. 'M-mon-monster.' mompelt de man. Ik kijk verward naar Evan. 'Monster?' vraag ik. 'Ren.' hoor ik de man zeggen en dan hoor ik geen ademhaling meer.

'Evan!' sis ik. Evan voelt aan de slagader van de man en schud dan zijn hoofd. 'Shit.' fluister ik. 'Waarom zou hij zijn eigen mannen doden?' vraag ik. Evan voelt in de zakken van de man en haalt er een jachtmes uit. 'Handig.' Hij stopt hem in zijn zak en kijkt naar mij. 'Ik heb geen idee. Ik vind het sowieso al raar dat we tot nu toe nog bijna niemand zijn tegengekomen.' antwoord hij. 'Je hebt gelijk. Er klopt iets niet.' zeg ik. 'Niet blij worden, het kan altijd nog een val zijn van John. Misschien wilt hij gewoon dat we denken dat zijn mannen dood zijn.' zegt hij.

Ik sta op en verlaat de kamer. 'Laten we dan Mason vinden en zo snel mogelijk weggaan.' Hij staat op en volgt mij. We lopen de gang verder uit en komen dan in een grote hal. Ik kijk om me heen en er liggen allemaal lichamen op de grond. De lichamen zitten onder het bloed. 

'Wat is hier gebeurd?' vraag ik. Ik loop naar voren en bekijk de lichamen. Ik voel aan het bloed. Het is nog warm, dat houd in dat het niet lang geleden is gebeurd. 'Wie zou dit gedaan hebben?' Ik loop langs de lichamen. 'Evan?' Dan zie ik een man liggen die ik al eerder heb gezien. Ik buk even en kijk naar zijn gezicht. Er zitten allemaal krassen op zijn gezicht.

Ik wil opstaan, maar dan trekt hij me aan mijn arm naar beneden. 'Aah!' roep ik geschrokken. 'Monster!' schreeuwt hij. Ik val naar achteren en trek mezelf weg bij de man. Als ik weer naar de man kijk, ligt hij doodstil. Wat? 'Evan!' roep ik. Ik sta op en draai me om naar Evan. 'Ren!' zegt hij. Ik kijk hem niet begrijpend aan en dan valt hij langzaam op de grond met een mes in zijn rug. Hij maakt piepende geluiden, maar die verdwijnen snel.

'Evan!' schreeuw ik. Ik ren naar hem toe en ik voel de tranen al stromen. Ik hurk naast hem en pak hem vast. 'Nee! Je mag niet dood!' schreeuw ik huilend. Ik draai zijn hoofd naar mij toe, maar zijn ogen zijn al naar boven gerold. 'Nee!' schreeuw ik nog een keer. 'Niet doen!' Dan zie ik twee voeten achter hem staan. Ik kijk op en Mason staat me aan te staren met een glimlach die ik niet herken.

'Niet droevig zijn, daar heb je geen tijd voor.' hoor ik hem zeggen. Hij hurkt naar me en veegt mijn tranen weg. 'Je leeft nog!' roep ik blij. Hij glimlacht even, maar die verdwijnt weer heel snel. Dan gaan mijn ogen naar zijn kleren en zie ik heel veel bloed. Zijn handen verlaten mijn gezicht en dan zie ik dat ook zijn handen onder het bloed zitten.

Snel leg ik Evan neer en sta ik op. Ik zet een aantal stappen naar achter en Mason staat ook op. Hij trekt het mes uit Evans rug en hij veegt het bloed af aan zijn truitje. 'Ben je bang?' vraagt hij dan aan mij en zijn ogen zoeken de mijne. Ik voel mijn lichaam nerveus worden. 'Jij bent het monster.' zeg ik dan.

-----
En daar hebben we hell Mason.... Wel erg jammer van Evan😔 ik mocht hem echt.

Ik heb een hoofdstuk eerder, omdat ik alweer veel tijd heb met schrijven, dus vanaf nu post ik als het af is. Goed?