[ Verkocht ]

30.

Masons pov

We staan voor het hotel. Ik kijk op mijn horloge. Het is half 11. Ik voel paniek opkomen en ik begin te ijsberen. Gelukkig waren ze eerder dan twaalf uur wakker. Ik ben blijven schreeuwen totdat iemand op de deur klopte.

'Mason, ze kan niet ver zijn.' Hoor ik Lydia zeggen.  Niet ver? Ze is waarschijnlijk al lang aan de andere kant van Malenta.
'Ik weet niet eens waar ik moet beginnen. Waar kan ze zijn?' Ik haal mijn hand door mijn haar.

'Waar zou zij uberhaupt heen zijn gegaan?' Jack staat verward om zich heen te kijken. 'Hoe bedoel je?' Vraag ik aan hem. 'Nou, ze is er vandoor. Maar hoe weet ze waar ze naar toe moest?' Ik zie Lydia twijfelen. Dan doet Danson een stap naar voren. 'En hoe kwam ze aan die foto's?' Ze kijken allemaal naar mij. Alsof ik dat weet?

'Waarom hebben we dat niet gelijk gevraagd?' Vraagt Lydia. Ik zucht. 'Omdat we eindelijk aanwijzingen hadden. Zo wist ze ons van het pad te brengen.' Antwoord ik. Ik stop met ijsberen en ik ga voor ze staan.'Heeft niemand iets gemerkt? Dat ze vreemd deed of iets anders?' Vraag ik. 'Niet echt.' Antwoord Jack.
'Misschien wel.' Antwoord Lydia twijfelend. Ik kijk haar vragend aan. 'Toen we de auto's in stapten bij Vanina. Ze was met iemand aan het smsen en toen ik ernaar vroeg, schoof ze haar telefoon snel weg.' Ik grom van frustratie.

'Waarom zei je niks?' Ik voel dat ik boos word. 'Ik dacht er eigenlijk niet aan, sorry.' Ze kijkt naar de grond en Jack pakt haar vast. 'Het is niet jouw schuld. Maar de mijne.' Zegt hij dan. Ik pak mijn telefoon. 'Danson? Kan je haar telefoon hacken?' Hij knikt. 'Maar dan heb ik een conputer nodig.' Ik frons en ik kijk naar Lydia. 'Wij halen wel een laptop.' Zegt Jack en ze lopen naar zijn auto.Danson en ik lopen terug naar onze hotelkamer als Lydia en Jack weg rijden.

'Waarom is het jouw schuld?' Begint hij. Ik kijk hem aan. 'Ik had haar mijn tijd moeten geven. Na alles wat er gebeurd is. Ik heb mezelf opgesloten.' Hij kijkt me aan alsof hij meer uitleg wil. 'Ik had er voor haar moeten zijn. Nadat ze Trey had verloren, was ze van het padje af. Het heeft iets in haar kapot gemaakt.'

Bij de naam Trey kijkt hij geschrokken op, maar ik doe net of ik het niet door heb en ik praat verder. 'En ik was te druk bezig met mezelf. Terwijl ze me nodig had.' Ik vergeef het mezelf nooit als er wat gebeurd met haar.

'Ik ga even naar de balie.' Zegt Danson en ik knik. Hij loopt weg en ik sluit de deur. Waarom doet hij de laaste tijd zo vreemd? Je weet onderhand niet meer wie je moet vertrouwen. Ik loop naar  Danson's bed en ik doorzoek zijn koffer. Alleen maar kleren. Ik voel of er nog geheime vakjes inzitten, maar nee. Ik voel onder zijn kussen. Een brief? Ik doe hem open en ik begin te lezen.

Danson,

Ik weet dat het moeilijk voor je is, maar je moet het nog even volhouden. Ze mogen er niet achterkomen. Niet nu. Niet nu we zo ver zijn. Eerst de missie afronden. Zodra ze wegzijn, dan kan het. Succes.

Er staat geen afzender bij. Zou dit van John zijn? Zou hij nog voor ze werken? Ik leg het briefje snel terug waar ik hem gevonden heb en ik ga op mijn bed liggen. Dan komt Danson binnen gelopen met wat handdoeken.

'Hoe langzaam ben jij?' Vraag ik. 'Dat heb je zeker met oude mensen.' En ik begin te lachen. 'Ik ben letterlijk één jaar ouder dan jou.' Antwoord hij droog. 'Vierentwintig is gewoon oud.' Zeg ik. Hij schudt zijn hoofd en gaat de douche in.
--

'Dus, jij weet hoe je kan hacken?' Vraag ik aan Danson. We zitten met ze allen voor de computer. Hij knikt. 'Laat mij maar.' Zegt hij en hij begint te tikken. Ik loop naar het balkon en ik kijk naar buiten. 'Als haar wat overkomt, ik vergeef het mezelf nooit.' Ik zucht en kijk vooruit zonder echt iets te zien.

'Het is niet jouw schuld.'
Ik draai me om en Lydia staat er. 'Ze zou hoe dan ook zijn gegaan. Dat weet je. Ze zou dat ook voor jou hebben gedaan.' Dat is het hem nou. Als het aan mij lag was ze nooit gegaan. Ook niet voor mij.

'We zitten in haar telefoon!' Roept Danson vanuit de kamer. Ik loop terug naar binnen en ik ga naast hem zitten. 'Ze praat inderdaad met iemand. Maar er staat onbekend.' Zegt Jack. 'Scroll is naar het begin.' Zeg ik. Danson scrollt naar boven. 'Ze ging een pakketje ophalen?' Vraagt hij meer dan hij zegt. 'Dat moeten die fotos zijn.' Zegt Lydia vastberaden. 'Ze heeft ook gezegd waar we waren.' Zeg ik terwijl ik naar het bericht wijs. 'Zou er misschien ook staan waar zij nu naar toe is?' Vraagt Lydia.

Danson scrollt weer naar beneden. 'Er staat alleen "ik ben onderweg".' Onderweg naar waar? 'Kunnen we tegen degene praten?' Vraag ik. 'Jawel, maar Liana kan dat ook zien.' Antwoord Danson.'Ik denk niet dat ze gaat kijken. Ze verwacht toch dat het één van ons is die haar nu sms't of belt .' Antwoord ik.

'We kunnen het proberen, maar degene mag ons niet door hebben.' Zegt Lydia nerveus.